Δημοσιογραφική αναταραχή

Γράφει ο  Γιώργος Παπαδάκης Ο θάνατος του μεγάλου ηγέτη,Φιντέλ Κάστρο,για κάποιους ήταν ένα λυπηρό γεγονός και για κάποιους ένα χαρμόσυνο. Μέσα σε όλο αυτό το χαμό που γινόταν στο διαδίκτυο,στην τηλεόραση,σ το ραδιόφωνο, στους δρόμους,είχες και τους πολιτικούς της Ελλάδας να δείχνουν...το «καλό» τους πρόσωπο όσον αφορά αυτό το γεγονός.Δηλαδή: Είχες τον Αλέξη Τσίπρα - ναι καλέ, τον αριστερό πρωθυπουργό μας- να δηλώνει μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Twitter:«Αντίο κομαντάτε. Ως την παντοτινή νίκη των λαών.» και στην συνέχεια τον Κυριάκο Μητσοτάκη -ναι καλέ,τον πολιτικό κρατούμενο- να δηλώνει: «Ο Φιντέλ Κάστρο υπήρξε αναμφίβολα μια ιστορική προσωπικότητα, σύμβολο της κουβανέζικης επανάστασης και μιας εποχής σκληρών διεθνών αντιπαραθέσεων που ανήκει πια στο παρελθόν. Η πορεία του επιβεβαίωσε ότι πρόοδος χωρίς οικονομική και πολιτική ελευθερία, δεν μπορεί να υπάρξει».Και τελειώνοντας, βγήκε και η Φώφη Γεννηματά -ναι καλέ,η σοσιαλίστρια- για να πει μέσω του προσωπικού της λογαρια

Γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης,φοιτητής του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παν/μίου Κρήτης Στις 22/11/16 ο Πέτρος Κωστόπουλος στην εκπομπή του <<Βράδυ με τον Πέτρο Κωστόπουλο>>,έκανε για άλλη μια φορά αυτό που έκαναν πάντοτε άλλωστε τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε.: Νομιμοποίηση ενός ναζιστικού μορφώματος.Καλεσμένος του ήταν ο Στηβ Γιαντζόγλου (εντυπωσιακό;).Η αλήθεια είναι ότι τώρα έγινε πιο διακριτικά.Τι εννοούμε; Αν αναζητήσει κανείς στο Youtube την εκπομπή,θα δει πόσο καλοστημένα έγιναν όλα,πόσο <<ωραία>> γινόταν ένας δήθεν διάλογος.Θα πει κανείς πως δεν εντυπωσιάζεται από αυτό καθώς ανέκαθεν ο φασισμός ήταν όπλο της αστικής τάξης,όπλο του συστήματος,από την εποχή του Χίτλερ όταν έκανε το πραξικόπημα και οι Δικαστές ήταν... ας το πούμε ευνοϊκοί μαζί του,μέχρι και την διορισμένη Κυβέρνηση Μεταξά από το Λαϊκό Κόμμα ( η Νέα Δημοκρατία της εποχής) και το Κόμμα των Φιλελεύθερων ( το ΠΑΣΟΚ της εποχής).Ας δούμε όμως κάποια πράγματα ακόμα.  Από την μία έβλεπες τον Κωστόπουλο να

*Τα ονόματα των ανθρώπων που μας μίλησαν δε θα δημοσιευθούν.Όσοι προσφέρθηκαν να μας μιλήσουν το έκαναν εκ μέρους ολόκληρης της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης  Τι είναι το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος και ποιος πήρε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του; Συνεντευξιαζόμενοι: <<Σπάρτακος>> είναι το δίκτυο των ελεύθερων φαντάρων που μπορούν με το θάρρος τους και τους αγώνες τους να πετυχαίνουν νίκες και να αποτελούν πρωτοπόρο κομμάτι του αντιπολεμικού και του νεολαΐστικου κινήματος.Σχηματίστηκε από ανθρώπους που βίωσαν του παραλόγου τη θητεία στη δεκαετία του '90 και δοκίμασαν την αγωνιστική λογική που βάζει μπροστά τις ανάγκες και τα δικαιώματα της στρατευμένης νεολαίας.  Το εγχείρημα πήρε σοβαρά υπόψη τα κινήματα των στρατευμένων στις αρχές του '80.Έκανε όμως νέα τομή όταν ωρίμασαν οι συνθήκες στην επαναστατική αριστερά που είδε τη συνολική εικόνα.Τα όρια πολέμου και ειρήνης θολώνου

Γράφει η Τσαμπίκα Βασιλειάδη,ποιήτρια-αρθρογράφος Τι πάει να πει ξένος; Ρωτώ εγώ. Ξένος είναι αυτός που γεννήθηκε σε άλλη πόλη, χώρα, ήπειρο; Ή μήπως σε άλλη γειτονιά, στο δίπλα σπίτι; Ξένος είναι και ο εαυτός μου, αυτός που δεν κατανοώ και δεν μου ταιριάζει. Και τότε φοβάμαι. Ξενοφοβία. Σε μπέρδεψα μάλλον. «Ξενοφοβία» είναι η λέξη που χρησιμοποιούν κάποιοι για να εκφράσουν την ανεξήγητη και άλογη φοβία που έχουν για άτομα που τυχαία γεννήθηκαν σε άλλο τόπο, μιλούν διαφορετική γλώσσα και πολύ πιθανόν ζουν με διαφορετικό τρόπο και νοοτροπία. Λοιπόν; Εγώ δεν καταλαβαίνω. Δεν ανήκουμε όλοι στο ίδιο είδος; Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες βασικές ανάγκες και συναισθήματα; Δεν αγαπούν αυτοί οι «άλλοι»; Δεν πονάνε; Ή εμείς; Εμείς τι είμαστε για εκείνους; «Ξένοι» κι εμείς; Ναι πιθανότατα. Πολλές ερωτήσεις. Κι εσύ που υποστηρίζεις  την λογική αυτής της νοοτροπίας, εξήγησε μου. Γιατί να θεωρήσω ξένο κάποιον που γεννήθηκε σε άλλο τόπο; Κι όλα αυτά τα πρόσωπα που συναντώ καθημερινά δίχως

* Ο Πάνος Ζάχαρης είναι πολιτικός γελοιογράφος στην εφημερίδα << Το Ποντίκι>> και στο ηλεκτρονικό περιοδικό <<Ατέχνως>>.Παράλληλα ασχολείται με την δημιουργία κόμιξ. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος A. Παπαδάκης   Ασχολείσαι με σκίτσα,γελοιογραφίες,σατιρικά φωτομοντάζ...Πότε και πως πήρες αυτή την απόφαση;  Η δουλειά μου δεν είναι μία δουλειά η οποία σου προκύπτει τυχαία.Μεγάλωσα σε ένα εξαιρετικά πολιτικοποιημένο οικογενειακό περιβάλλον και παράλληλα από μικρός αγαπούσα την ζωγραφική,τα κόμιξ,αλλά και την γελοιογραφία η οποία έμπαινε στο σπίτι μέσω των εφημερίδων και των λευκωμάτων.Από τα μαθητικά μου χρόνια δημιουργούσα σκίτσα που σατίριζαν τις καταστάσεις που ζούσα στο σχολείο,το φροντιστήριο κλπ.Ως φοιτητής στη Φιλοσοφική άρχισα να δημοσιεύω και <<καθαρά>> πολιτικά σκίτσα στον <<Οδηγητή>>.Δεν είχα σκεφτεί ως τότε ότι θα μπορούσα να ζήσω από αυτό.  Διαπίστωσα ότι τα σκίτσα μου άρεσαν και είχαν αποδοχή οπότε αποφάσισα να το κυνηγήσ

Γράφει η Τσαμπίκα Βασιλειάδη,ποιήτρια-αρθρογράφος Γεννιέσαι γυναίκα. Ροζ πεταλουδίτσες, ροζ κρεβατάκια, παιχνιδάκια. Ροζ σκέψεις και συναισθήματα. Μεγαλώνεις, σκέφτεσαι και ονειρεύεσαι μέσα από τα μάτια του λοιπού κόσμου. Μαθαίνεις να υπηρετείς την ομορφιά, ξέροντας μια μέρα πως θα στο ξεπληρώσει.   Η κοινωνία-η μεγάλη μας μάνα-σε παρακολουθεί στενά κι αν κάνεις κάποιο βήμα έξω από τον δρόμο που σου επιβλήθηκε θα το πληρώσεις ακριβά. Απομόνωση, κοροϊδία. Να είσαι το πρότυπο ομορφιάς όπως αρμόζει σωστά σε μια κυρία. Αλλιώς δεν είσαι χρήσιμη. Το νέο όπλο τους όπλο οι διαφημίσεις, εκείνοι ξέρουν. Παίρνουν την γυναίκα-την ιδέα της-απομονώνουν την απαλή και όμορφη της φύση από την ανθρώπινη, την φθαρτή, την ζωντανή. Αντικειμενοποίηση. Ποντάροντας σε σένα-σε κάθε εσένα- που θαμπωμένος από τις σειρήνες θα προβεί σε αγορά.   «Να κερδίσουμε τις γυναίκες φίλε μου, θέλω κι εγώ μια τέτοια!» Ε ναι αφού το αποφάσισες ποια είμαι εγώ να σου φέρω αντίρρηση; Η γυναίκα ούτως ή άλλως πρέπε

* Η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι μέλος του Π.Σ. της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Συνέντευξη-Επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης  Ο κόσμος έχει απογοητευθεί πλήρως. Πολύς κόσμος ακούει τoν όρο ''Αριστερά'' και είναι αρκετά καχύποπτος και προβληματισμένος. Ακόμα και πολλοί νέοι δεν πιστεύουν πλέον ότι μπορεί να αλλάξει κάτι. Τι έχεις να πεις για αυτό; Το γεγονός ότι δεν πιστεύουν πλέον ότι μπορεί να αλλάξει κάτι,σημαίνει ότι στήριξαν τις ελπίδες τους κάπου,πίστεψαν σε κάτι. Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία 5ετία δεν ήταν εύκολη ούτε για εμάς με τις συνέπειες των μνημονίων, αλλά ούτε και για το ίδιο το σύστημα,γιατί υπήρξαν μεγάλοι κληδωνισμοί.Οι μεγάλες απεργίες του '10,το κίνημα των πλατειών το '11-που υπήρξε μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας σε αυτό,και τότε αυτοί οι άνθρωποι που συμμετείχαν πίστεψαν πως θα αλλάξουν την κατάσταση μέσα από το κίνημα. Στην συνέχεια ήρθε η «Ελπίδα» του ΣΥΡΙΖΑ,που μπορεί εγώ να ήξερα ότι ήταν φρούδα,αλλά ο κόσμος πίστεψε πραγματικά σε μία αλλαγή μέσω το

Συνέντευξη-Επιμέλεια: Νίκος Τσαουσίδης Ήταν Νοέμβρης του 42΄. Ο ΕΔΕΣ και ο ΕΛΑΣ σε συνεργασία με τις δυνάμεις των συμμάχων μόλις είχαν διώξει τον Γερμανό κατακτητή, αλλά οι πρώτες φιλονικίες δεν άργησαν για το ποιος θα κρατήσει τα ηνία της χώρας. Λίγα χρόνια μετά, οι πρώτες επιστρατεύσεις ξεκινούν και ο πόλεμος ξεσπά μεταξύ Ελληνικού και Δημοκρατικού Στρατού. Νεοσύλλεκτοι αλλά και επιστρατευμένοι κατατάσσονται με την βία. Ή συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή σε όλους μας.  -Ή μαρτυρίες ενός επιζώντα του εμφυλίου, πρώην μάχιμου-  Ο συνεντευξιαζόμενος μας (ο οποίος μας ζήτησε να κρατήσουμε την ταυτότητά του μυστική), μας υποδέχεται στο φτωχικό, πέτρινο του σπίτι, το οποίο βρίσκεται σε ένα χωριό, λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη. Ή συνέντευξή  μας δεν αργεί να ξεκινήσει και ο πρώην στρατιώτης του Ελληνικού Στρατού, κοιτάζοντας μας με τα γερασμένα του μάτια που έχουν δει τα πάνδεινα ξεκινάει  την αφήγησή του απαντώντας ταυτόχρονα στις ερωτήσεις μας.  (Μας λέει με στόμφο) «Σφάζαμε τα αδέρφια μας!

Γράφει ο Νίκος Τσαουσίδης,Eκπαιδευόμενος Δημοσιογράφος Κοινωνική αδικία, φαινόμενο που δεσπόζει στη χώρα μας. Πρωταγωνιστής, αυτή την φορά, ένας άνεργος συμπολίτης μας που επέβαινε σε γραμμή του ΟΑΣΘ αδυνατώντας, λογώ οικονομικής κατάστασης, να πληρώσει για την μετακίνησή του  με αποτέλεσμα να του επιβληθεί το βαρύ πρόστιμο των 60 ευρώ.  Για άλλη μια φορά, λοιπόν, η ζυγαριά ανάμεσα σε άνθρωπο και χρήμα γέρνει προς την κατεύθυνση που όλοι ξέρουμε. Έχοντας χάσει κάθε λογική, ο ΟΑΣΘ επιμένει πεισματικά να μην κάνει καμία εξαίρεση για τους άνεργους αυτής της πόλης. Αρνείται να σβήσει το οποιοδήποτε πρόστιμο σαν να μην γνωρίζει την σημασία της λέξης "άνεργος" και δείχνει για άλλη μια φορά το πραγματικό πρόσωπο της ελεύθερης αγοράς.  Φυσικά, στο όλο ζήτημα υπάρχει και ο αντίλογος. Μερίδα κόσμου εκφράζει απόψεις του τύπου: "..και εγώ που πληρώνω εισιτήριο, χαζός είμαι" ή " Για 300 ευρώ δουλεύω, αλλά πληρώνω εισιτήριο κανονικά", δηλώνοντας, εν ολίγοις

Γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης,φοιτητής του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παν/μίου Κρήτης. Απίστευτο και όμως αληθινό.Είναι γεγονός πλέον,235 είναι  μέχρι στιγμής οι αποθανόντες πρόσφυγες ή εκείνοι που ακόμη αγνοούνται στις πρώτες 30 ημέρες του 2016 στο Αιγαίο.Δυστυχώς όμως οι πνιγμοί δεν έχουν σταματημό,καθώς βόρεια της Σάμου τα ξημερώματα της Πέμπτης 28 Ιανουαρίου 2016, βρέθηκαν 26 νεκροί,ανάμεσα τους 10 παιδιά.Αυτά τα στοιχεία προέρχονται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.Τα στοιχεία δείχνουν επίσης πως 54.505 πρόσφυγες πέρασαν,στις αρχές της χρονιάς,μέσω θαλάσσης στην Ευρώπη και από αυτούς οι 50.668 μέσω Ελλάδας.Παιδιά,γυναίκες και άντρες να τρέχουν για να σωθούν από του Χάρου τα δόντια στην πατρίδα τους και στον ερχομό τους όλος αυτός ο κόπος,όλη αυτή η προσπάθεια να πηγαίνει χαμένη.Αλλά υπεύθυνοι,αυτουργοί όλων αυτών των πεθαμένων ανθρώπων δεν είναι κανείς άλλος,από τους πολιτικούς,σε Αμερική και Ευρώπη,που προκειμένου να εκπληρωθούν τα συμφέροντα τους,αν χρειαστεί θα σκοτώσουν ότι βρ