Το φαινόμενο του ''ΟΑΣΘ''

Γράφει ο Νίκος Τσαουσίδης,Eκπαιδευόμενος Δημοσιογράφος

Κοινωνική αδικία, φαινόμενο που δεσπόζει στη χώρα μας. Πρωταγωνιστής, αυτή την φορά, ένας άνεργος συμπολίτης μας που επέβαινε σε γραμμή του ΟΑΣΘ αδυνατώντας, λογώ οικονομικής κατάστασης, να πληρώσει για την μετακίνησή του  με αποτέλεσμα να του επιβληθεί το βαρύ πρόστιμο των 60 ευρώ. 

Για άλλη μια φορά, λοιπόν, η ζυγαριά ανάμεσα σε άνθρωπο και χρήμα γέρνει προς την κατεύθυνση που όλοι ξέρουμε. Έχοντας χάσει κάθε λογική, ο ΟΑΣΘ επιμένει πεισματικά να μην κάνει καμία εξαίρεση για τους άνεργους αυτής της πόλης. Αρνείται να σβήσει το οποιοδήποτε πρόστιμο σαν να μην γνωρίζει την σημασία της λέξης "άνεργος" και δείχνει για άλλη μια φορά το πραγματικό πρόσωπο της ελεύθερης αγοράς. 

Φυσικά, στο όλο ζήτημα υπάρχει και ο αντίλογος. Μερίδα κόσμου εκφράζει απόψεις του τύπου: "..και εγώ που πληρώνω εισιτήριο, χαζός είμαι" ή " Για 300 ευρώ δουλεύω, αλλά πληρώνω εισιτήριο κανονικά", δηλώνοντας, εν ολίγοις, την δυσαρέσκειά της σε σχέση με το ζήτημα. 

Την απάντηση σε τέτοιου τύπου σχόλια και συμπεριφορές έρχεται να δώσει ο αντίστοιχος οργανισμός που εδρεύει στην Αθήνα (ΟΑΣΑ), ο οποίος κάνει το αυτονόητο επιτρέποντας την δωρεάν μετακίνηση σε άτομα που επιδεικνύουν την κάρτα ανεργίας στους αρμόδιους ελεγκτές. Έτσι, θα έλεγε κανείς, για αυτή τη μερίδα κόσμου που με τόσο αρνητισμό αντιδράει,

ότι εστιάζει απερίσκεπτα και κοντόφθαλμα, χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει θύτη και θύμα. Δείχνει το πόσο βυθισμένη στο μίσος έχει αφήσει την κοινωνία η οικονομική κατάσταση του τόπου, καθώς και την αισθητή διαφορά αντίληψης κοινωνικού δικαίου μεταξύ βόρειας και νότιας Ευρώπης. 

Όσα προαναφέρθηκαν είναι μια μικρογραφία του τι εστί άνεργος στην Ελλάδα του 2016. Είναι αυτή η απελπιστική κατάσταση που καλύπτεται κάτω από το βαρύ πέπλο της Ευρωπαικής Ένωσης δύο ταχυτήτων και η μόνη λύση είναι το αυτονόητο.. Ο άνθρωπος πάνω  από το κέρδος. Έχουμε ξεχάσει έννοιες όπως η ανθρωπιά και η συμπόνια, έννοιες όπως η ηθική, με αποτέλεσμα να επιτρέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας πράγματα που μόνο διογκώνουν το πρόβλημα της κοινωνικής αδικίας.