Δημοσιογραφική αναταραχή

Γράφει η Τσαμπίκα Βασιλειάδη,ποιήτρια-αρθρογράφος Τι πάει να πει ξένος; Ρωτώ εγώ. Ξένος είναι αυτός που γεννήθηκε σε άλλη πόλη, χώρα, ήπειρο; Ή μήπως σε άλλη γειτονιά, στο δίπλα σπίτι; Ξένος είναι και ο εαυτός μου, αυτός που δεν κατανοώ και δεν μου ταιριάζει. Και τότε φοβάμαι. Ξενοφοβία. Σε μπέρδεψα μάλλον. «Ξενοφοβία» είναι η λέξη που χρησιμοποιούν κάποιοι για να εκφράσουν την ανεξήγητη και άλογη φοβία που έχουν για άτομα που τυχαία γεννήθηκαν σε άλλο τόπο, μιλούν διαφορετική γλώσσα και πολύ πιθανόν ζουν με διαφορετικό τρόπο και νοοτροπία. Λοιπόν; Εγώ δεν καταλαβαίνω. Δεν ανήκουμε όλοι στο ίδιο είδος; Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες βασικές ανάγκες και συναισθήματα; Δεν αγαπούν αυτοί οι «άλλοι»; Δεν πονάνε; Ή εμείς; Εμείς τι είμαστε για εκείνους; «Ξένοι» κι εμείς; Ναι πιθανότατα. Πολλές ερωτήσεις. Κι εσύ που υποστηρίζεις  την λογική αυτής της νοοτροπίας, εξήγησε μου. Γιατί να θεωρήσω ξένο κάποιον που γεννήθηκε σε άλλο τόπο; Κι όλα αυτά τα πρόσωπα που συναντώ καθημερινά δίχως

* Ο Πάνος Ζάχαρης είναι πολιτικός γελοιογράφος στην εφημερίδα << Το Ποντίκι>> και στο ηλεκτρονικό περιοδικό <<Ατέχνως>>.Παράλληλα ασχολείται με την δημιουργία κόμιξ. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος A. Παπαδάκης   Ασχολείσαι με σκίτσα,γελοιογραφίες,σατιρικά φωτομοντάζ...Πότε και πως πήρες αυτή την απόφαση;  Η δουλειά μου δεν είναι μία δουλειά η οποία σου προκύπτει τυχαία.Μεγάλωσα σε ένα εξαιρετικά πολιτικοποιημένο οικογενειακό περιβάλλον και παράλληλα από μικρός αγαπούσα την ζωγραφική,τα κόμιξ,αλλά και την γελοιογραφία η οποία έμπαινε στο σπίτι μέσω των εφημερίδων και των λευκωμάτων.Από τα μαθητικά μου χρόνια δημιουργούσα σκίτσα που σατίριζαν τις καταστάσεις που ζούσα στο σχολείο,το φροντιστήριο κλπ.Ως φοιτητής στη Φιλοσοφική άρχισα να δημοσιεύω και <<καθαρά>> πολιτικά σκίτσα στον <<Οδηγητή>>.Δεν είχα σκεφτεί ως τότε ότι θα μπορούσα να ζήσω από αυτό.  Διαπίστωσα ότι τα σκίτσα μου άρεσαν και είχαν αποδοχή οπότε αποφάσισα να το κυνηγήσ