Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2019

Άτιτλο.

Γράφει ο Αλέξανδρος Παπαδοκωνσταντάκης Είμαι μισοπεθαμένος. Μου έχει χορηγηθεί επαρκή δόση κοινοτοπίας από το κεντρί της κοινωνίας. Όμως εσύ. Είσαι το αντίδοτο του δηλητηρίου, που αποτελεί δυσεύρετο αγαθό για τους ανθρώπους του περιθωρίου. Ακολούθησε τον Αλέξανδρο: Facebook: @Αλέξανδρος Παπαδοκωνσταντάκης Instagram: @alexandros_pap15 Ακολούθησε το blog μας: Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή Instagram: @dimosiografiki_anataraxi

Δήμαρχος στην Ιταλία δικάζεται για την βοήθεια που προσφέρει σε μετανάστες

πηγή: The Press Project Ο Ντομένικο Λουκάνο, δήμαρχος του χωριού Ριάτσε στην Καλαβρία, σέρνεται σε δίκη με την κατηγορία της κακοδιαχείρισης και της εύνοιας κι υπόθαλψης μεταναστών, όπως αποφάσισε η τοπική Εισαγγελία του Λόκρι. Ο δήμαρχος που υποδέχθηκε και ενέταξε στην τοπική κοινωνία χιλιάδες μετανάστες, φροντίζοντας μεταξύ άλλων για την επαγγελματική κατάρτισή τους, είχε τεθεί σε κατ' οίκον περιορισμό για τις παραπάνω κατηγορίες μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο, όταν και δικαιώθηκε από το Εφετείο. Φωτογραφία: Vincenzo Pinto/AFP Σύμφωνα με πληροφορίες του Ιταλικού «The Local», ο Λουκάνο θα δικαστεί στις 11 Ιουνίου, μαζί με 25 ακόμα άτομα, στο Λόκρι κατηγορούμενος για το ότι βοηθούσε παρανόμως στην παραμονή ανθρώπων των οποίων το αίτημα για άσυλο είχε απορριφθεί. Θα κληθεί να αποδείξει πως το «πρότυπο υποδοχής και ενσωμάτωσης μεταναστών του Ριάτσε» δεν υποκρύπτει κάποιο εγκληματικό σύστημα για την διασπάθιση των κοινοτικών πόρων (οι κατηγορίες αφορούν την απευθείας ανάθεσ

Λίγες και μία νύχτες (Ισίδωρος Ζουργός, εκδ. Πατάκη)

Βιβλιοπρόταση από τη Βάσω Κωνσταντινίδου Ο Ισίδωρος Ζουργός, χαρακτηρίζεται από την τάση να ταξιδεύει τους ήρωές του. Χαρτογραφεί τις ψυχές τους και οι πορτολάνοι που προκύπτουν οδηγούν σε αποτελέσματα νοσταλγικού κάλλους. Στη βίλα του Αλλατίνη ήταν φυλακισμένος ο Πασάς. Έξω από αυτήν, η γλώσσα του Λευτέρη είχε πάρει φόρα κι απ'τα ψέματα που επινοούσε, οι γαζέτες που πουλούσε στα στενά της Θεσσαλονίκης, φάνταζαν αδιάφορα γκρίζα χαρτιά. Κάπως έτσι, ο Λευτέρης, ο γιος του κηπουρού και της Ζιζέλ, με την οξυδέρκεια και το κοφτερό του μάτι, έφτασε να γίνει έμπιστος του Αλπερέν μπέη. Πιο πολύ, έφτασε να γίνει η αγάπη της Μίρζας, του κοριτσιού με τις μπούκλες. Μονάχα που -όπως στη ζωή- στα παραμύθια, ο πόθος κι ο έρωτας, όσο εύκολα γεννιούνται, άλλο τόσο εύκολα γίνονται αέρας. Το ανέμισμα ενός γράμματος, έγινε αφορμή για τον Λευτέρη -τώρα πια Ευγένιο Ζιρντό- να γυρίσει τον Κόσμο: Παρίσι, Μασσαλία, Ρωσία, Αμβέρσα. Μέσα από εμπειρίες ανήκουστες και εικόνες αναπάντεχες, η σά

Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (Γκ. Γκ. Μάρκεζ)

Βιβλιοπρόταση από τη Βάσω Κωνσταντινίδου «Ποτέ δεν υπήρξε έγκλημα που να είχε προαναγγελθεί περισσότερο». Αυτή ήταν η βασική παρατήρηση του ανακριτή καθώς μελετούσε το χρονικό αυτού του θανάτου. Το «Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» αποτελεί μιαν αναδρομή στο φόνο του Σαντιάγο Νασάρ, ενός νέου, αραβικής καταγωγής που βρέθηκε μπλεγμένος σε ένα δίχτυ από συμπτώσεις και αβέβαιες κινήσεις όσων είχαν προλάβει να πληροφορηθούν αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Ο ήρωας του Μάρκεζ, ένα πρωινό που κανείς δεν μπόρεσε με σιγουριά να θυμηθεί αν έβρεχε ή όχι, κατονομάστηκε από την Άγχελα Βικάριο κι έτσι μπήκε στο στόχαστρο των αδελφών της που ήταν αποφασισμένοι να ξεπλύνουν την τιμή της αδελφής και της τιμής τους. Ο φόνος αυτός, προαναγγέλθηκε τουλάχιστον δέκα φορές, χωρίς ωστόσο ο ερχομός του να φτάσει στα αυτιά του Σαντιάγο Νασάρ. «Δεν ήμουν μόνος. Εκείνη τη μέρα όλα είχαν τη μυρωδιά του Σαντιάγο Νασάρ. Οι αδελφοί Βικάριο την αισθάνθηκαν στο μπουντρούμι που τους είχε κλείσει ο δήμαρχ