Βιβλιοπρόταση από τη Βάσω Κωνσταντινίδου «Δε μου λείπεις πια. Θέλεις δε θέλεις τώρα θα σου λείπω εγώ.» Σε πόσα κεφάλαια χωρίζεται η Ποίηση; Πόσα σπαράγματα χωράνε στην καρδιά ενός Ποιητή; Τα μάτια που χρησιμεύουν για να κοιτάξουν μέσα στις καρδιές και καμιά φορά για να αντικρύσουν τους νεκρούς. Εκείνους που από καιρό έζησαν κι αυτούς που από χρόνια αργοπεθαίνουν. Τα τριαντάφυλλα πληγώνονται, ξοδεύονται σε ανθρώπινα ανθοδοχεία και χαρίζουν απλόχερα το αίμα τους. Μια ποιητική συνεννόηση ανάμεσα σε δολοφόνους, να εντοπίσεις το θύμα, να του στερήσεις την Αγάπη, να το γεμίσεις με πεθυμιά και αναμνήσεις, να το τριγυρίσεις σε παράξενους δρόμους «προτού γίνει το φθινόπωρο καλοκαίρι». Η Ποίηση χαρίζεται σε στρώματα, σε βλέφαρα θυσιασμένα, σε δυσπρόσιτες παλάμες. Η Ποίηση βρίσκεται σε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί που ανελέητα μουδιάζει τις αισθήσεις και καθορίζει τη μοίρα των Ερώτων. Απ'την Εμμανουήλ Μπενάκη ως τα μεσάνυχτα, η διαδρομή είναι γεμάτη εικόνες. Η διαδρομή α