* Η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι μέλος του Π.Σ. της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
Συνέντευξη-Επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης
Ο κόσμος έχει απογοητευθεί πλήρως. Πολύς κόσμος ακούει τoν όρο ''Αριστερά'' και είναι αρκετά καχύποπτος και προβληματισμένος. Ακόμα και πολλοί νέοι δεν πιστεύουν πλέον ότι μπορεί να αλλάξει κάτι. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Το γεγονός ότι δεν πιστεύουν πλέον ότι μπορεί να αλλάξει κάτι,σημαίνει ότι στήριξαν τις ελπίδες τους κάπου,πίστεψαν σε κάτι. Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία 5ετία δεν ήταν εύκολη ούτε για εμάς με τις συνέπειες των μνημονίων, αλλά ούτε και για το ίδιο το σύστημα,γιατί υπήρξαν μεγάλοι κληδωνισμοί.Οι μεγάλες απεργίες του '10,το κίνημα των πλατειών το '11-που υπήρξε μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας σε αυτό,και τότε αυτοί οι άνθρωποι που συμμετείχαν πίστεψαν πως θα αλλάξουν την κατάσταση μέσα από το κίνημα. Στην συνέχεια ήρθε η «Ελπίδα» του ΣΥΡΙΖΑ,που μπορεί εγώ να ήξερα ότι ήταν φρούδα,αλλά ο κόσμος πίστεψε πραγματικά σε μία αλλαγή μέσω του κοινοβουλευτικού δρόμου.Εκεί που θέλω να καταλήξω,είναι πως αυτό που λέει ένας νέος σήμερα << Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι>>,δεν είναι μία αντίληψη με την οποία γεννήθηκε,είναι μία αντίληψη που την έβγαλε ως συμπέρασμα τα τελευταία 5 χρόνια που το πάλεψε,δηλαδή δεν είναι ότι δεν έκανε τίποτα.Δοκίμασε διάφορους τρόπους, δοκίμασε κινηματικά,δοκίμασε με τις πλατείες των αγανακτισμένων,δοκίμασε με την ψήφο του.Κατά την γνώμη μου,δεν δοκίμασε βασικά εργαλεία,δεν δοκίμασε πραγματικά οργανωμένο λαϊκό κίνημα.Αυτό δεν συνέβη στα αλήθεια. Και ούτε οι κοινοβουλευτικές ελπίδες,είναι πραγματικές ελπίδες,είναι αυταπάτες.
Παρ'όλα αυτά, όσο με εκνευρίζει να «χαϊδεύουμε» τα αυτιά των μικροαστών,άλλο τόσο με εκνευρίζει να μην βλέπουμε ότι είναι μία κοινωνική διεργασία αυτό το «Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι»,γιατί μόνο αν το δεις ως κοινωνική διεργασία μπορείς να πας στο επόμενο βήμα,να προτείνεις στον άλλον κάτι,με το οποίο μπορεί πραγματικά να αλλάξει αυτή η κατάσταση.Από εκεί που ξεκινάμε σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια,είμαστε πολλά βήματα πίσω,και αυτό επειδή δεν υπάρχει αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό. Αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό.Δηλαδή μέχρι το '89,κρατικός καπιταλισμός ήταν η Σοβιετική Ένωση,και οι χώρες του ανατολικού μπλοκ,καταπιεστικά καθεστώτα ήταν κτλ,αλλά για ποιους; Για τους λαούς που ζούσαν εκεί,για τους υπόλοιπους λαούς ήταν απελευθερωτικά,με την έννοια του φόβου ενός άλλου συστήματος και ο κόσμος της Αριστεράς μπορούσε σε κάτι να αναφέρεται-ότι κοιτάξτε γίνεται και αλλιώς-,αλλά και το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη είχε μεγάλες κατακτήσεις ακριβώς επειδή υπήρχε το φόβητρο.
Αυτήν την στιγμή,ζούμε την 1η σοβαρή δομική κρίση του καπιταλισμού και δεν υπάρχει αντίπαλο δέος! «Παίζει μπάλα» μόνος του..! Ο αντίπαλος αυτού,που είμαστε όλοι εμείς που δεν θέλουμε να ζούμε σε ένα τέτοιο καταπιεστικό καθεστώς,δεν έχουμε κάτι απτό.Ο Ένγκελς έλεγε: «Η απόδειξη της πουτίγκας είναι όταν την τρως»,η απόδειξη ότι μπορεί να δημιουργηθεί μία άλλη κοινωνία,είναι όταν την φτιάχνεις,έστω εν σπέρματι.Όσον αφορά αυτό,μπορείς να αναφερθείς στην Κούβα ή και σε αυτό που γίνεται στην Ροζάβα αυτήν την στιγμή,το οποίο είναι πολύ σημαντικό.Αλλά,είσαι και σε έναν κόσμο που μετράνε οι αδρές γραμμές,αυτό που μαθαίνει ο κόσμος από τις ειδήσεις,από την τηλεόραση,το ραδιόφωνο κτλ,που προφανώς και δεν του λένε που το πάνε,ότι οικοδομούν μία άλλη κοινωνία.κτλ.Έχεις να περάσεις και αυτά τα εμπόδια.Και ούτως ή άλλως αυτά τα παραδείγματα σε σχέση με το σύνολο του πλανήτη είναι πολύ μικρά.
Από την άλλη,έχεις το κακό παράδειγμα,εάν δεις σε τι κατάσταση είναι το Μπαγκλαντές,το Πακιστάν,οι χώρες της Λατινικής Αμερικής που έχει επιβληθεί το ΔΝΤ,επίσης εάν κάτσεις να δεις σε τι κατάσταση είναι τα Βαλκάνια μετά το '89.Έχεις να δείξεις στον κόσμο τι σημαίνει ακραίος καπιταλισμός,δηλαδή που θα το φτάσει ο καπιταλισμός.Αυτό που δεν έχεις,είναι να του δείξεις ένα αντίπαλο όραμα,να του πεις έχεις,να του δείξεις δεν έχεις και αυτό είναι ένα ζητούμενο για την Αριστερά που δεν ενεπλάκη στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες.Κατά τη γνώμη μου,το αντίπαλο όραμα δεν οικοδομείται επειδή μπορεί να υπάρξει κάτι σε μία άλλη χώρα,αλλά αντίπαλο όραμα είναι ο τρόπος που οργανώσαμε τις ζωές μας στις πλατείες το'11,είναι η κοινωνική αλληλεγγύη,τα κοινωνικά φαρμακεία-εάν τα χρησιμοποιείς σωστά βέβαια-,είναι η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες,είναι ένα αντίπαλο πράγμα που δείχνει ότι ναι,μπορούμε να κάνουμε την ζωή μας αλλιώς! Δηλαδή με το να οργανώσεις την γειτονιά σου,να βοηθήσεις τον άστεγο να βρει σπίτι,να δώσεις φαγητό,είναι ένα αντίπαλο πράγμα. Πιστεύω ότι η Επαναστατική Αριστερά πρέπει να εστιάσει περισσότερο σε αυτό το απλό κομμάτι:''Το να φτιάξεις την πουτίγκα και να την φας..!''.
Θεωρώ ότι -εκτός από τον κόσμο που πρέπει να πιστέψει πως μπορεί να αλλάξει κάτι-η Αριστερά οφείλει να πιστέψει στον εαυτό της και να φτιάξει αυτήν την άλλη κοινωνία σήμερα.Δεν μπορούν να υπάρξουν φύλακες στον καπιταλισμό,μπορεί όμως από τον τρόπο που λειτουργεί ένα σωματείο να δείξεις,εάν η συλλογική δράση έχει περισσότερα αποτελέσματα από την ατομική διαπραγμάτευση ένα άλλο πρόταγμα,εάν υπάρχει ένα τέτοιο σωματείο που όντως να καλύπτει όλα του τα μέλη και η συλλογική του δράση να φέρνει αποτελέσματα απτά,καθημερινά και να πηγαίνει και ένα βήμα παρακάτω,να οργανώνει τον κόσμο σωστά.Εμείς ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. άλλωστε,αυτό προτείνουμε,δεν πιστεύουμε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα με κοινοβουλευτικό τρόπο.Λέμε ότι,εκτός από τα 5 σημεία που προτείνουμε: α) διαγραφή του χρέους,β)Λειτουργία των τραπεζών υπό εργατικό/κοινωνικό έλεγχο,γ) Έξοδο από την Ε.Ε.,δ) Έξοδος από το ευρώ,ε) Ικανοποίηση των αιτημάτων του λαϊκού κινήματος,ότι αυτό το πράγμα θα γίνει με οργανωμένο λαϊκό κίνημα.
Ο Κατρούγκαλος ήταν από αυτούς που αναδείχθηκε στις πλατείες. Μόλις ψηφίστηκαν τα νέα μέτρα, δήλωσε πως εάν ήταν λαιμητόμος το νομοσχέδιο τους θα έτρεμε η Γη έξω από τη Βουλή.Τι έχεις να σχολιάσεις για αυτό;
Ο Κατρούγκαλος,ο Βαρουφάκης και ο Λαπαβίτσας ήταν από αυτούς που αναδείχθηκαν στις πλατείες,ειδικά στο Σύνταγμα,αλλά και σε άλλες πόλεις,γιατί στις μεγάλες εκδηλώσεις που έγιναν,για την διαγραφή του χρέους,για τα οικονομικά,για την έξοδο από το ευρώ,για την Δημοκρατία κτλ,ο Κατρούγκαλος για παράδειγμα ήταν ως ομιλητής σε όλα αυτά.Άμα δεν είσαι πολύ μικρός μερικά πράγματα τα έχεις ξαναζήσει,τη ίδια φράση την έχω ξανακούσει από υπουργό της Κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου,που μου είπε «Εντάξει δεν σας αρέσουν τα μέτρα,αλλά δεν βλέπω και κανένα κίνημα που να μας ρίχνει». Κοίταξε,υπάρχει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι,και αυτό υπάρχει σε όποια κυβέρνηση και αν έχουμε. Δηλαδή,μην μου πεις ότι η Αυλωνίτου δεν παριστάνει τον Άδωνι Γεωργιάδη,τον ίδιο ρόλο έχουν,έχουν κάποιον που λέει τις μεγαλύτερες καφρίλες ή ο Μάρδας ας πούμε κάνει σαν τον Πάγκαλο,γενικά υπάρχει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι,ακόμα και με την διαχείριση των μέτρων,μπορεί για παράδειγμα να πουν ότι στα 10 σημεία των μέτρων δεν ψήφισαν το 1,και άρα μπορούν να το παρουσιάσουν ως νίκη και πάει λέγοντας.Αυτά,όμως,τα έχουμε ζήσει από το 2010,και πραγματικά εάν κάτι με προβληματίζει είναι η κοντή μνήμη,γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου το 2010,εκτός του ότι κορόιδεψε τον κόσμο λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν και ο Τσίπρας βέβαια έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια,την πρώτη εβδομάδα που εξελέγη,είπε ότι θα μειώσει τα κρατικά αυτοκίνητα,ο Τσίπρας την πρώτη εβδομάδα που εξελέγη είπε ότι θα μειώσει τα έξοδα των κρατικών αυτοκινήτων,και μου έκανε τρομερή εντύπωση πως οι άνθρωποι[σσ:μέλη του ΣΥΡΙΖΑ]που είχαν ζήσει το '10,πανηγύριζαν το '15 για το ίδιο πράγμα,που πανηγύριζαν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ το '10,και γελούσαν οι Συριζαίοι με αυτό τότε!
Υπάρχει ένα θέμα μνήμης και αυτοσυνείδησης.Στην πραγματικότητα,έχουμε περάσει σε μία περίοδο,που το μνημόνιο επιβάλλεται ως η μόνη εφικτή επιλογή και αυτό φέρνει και μία αποπολιτικοποίηση της πολιτικής.Δηλαδή μία λογική ότι η πολιτική είναι μία και ενιαία και απλά διαλέγουμε διαχειριστή,από αυτό περνάς πολύ εύκολα στο έχει σημασία να κυβερνάνε οι «δικοί μου».Αυτό εγώ το έζησα με κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ κινηματικό,που πράγματα τα οποία τα είχαμε παλέψει στον δρόμο,το πρώτο οχτάμηνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ,τους έλεγες «Δεν βλέπετε ότι δεν κάνει τίποτα με το μεταναστευτικό;» και η απάντηση ήταν «ναι,αλλά εμείς ξέρουμε τον υπουργό,ξέρουμε και τους συμβούλους του και είναι πολύ καλά παιδιά!»,και σου μιλάω τώρα για κόσμο καλών προθέσεων,που εννοείται πως αργότερα έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ,όταν υπογράφηκε το μνημόνιο.Για κόσμο που είτε ήταν οργανωμένος στον ΣΥΡΙΖΑ είτε ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη,οι ''όχι καλών προθέσεων'',ήξεραν πολύ καλά τι σήμαινε οι «δικοί μου». Εννοούσαν ότι ήξεραν πως θα διοριστούν κάπου! Και αυτό στις μέρες μας «μετράει» πολύ,με τέτοιο ποσοστό της ανεργίας.Απλά αυτό είναι πραγματικά μία αποπολιτικοποίηση της πολιτικής.Δεν μιλάμε για πολιτικές διαφωνίες,συζητάμε για το ποιος είναι ο «δικός μου»,που αν είναι αυτός εκεί,θα έχω πρόσβαση στην εξουσία.Και αυτό μπορεί να σημαίνει από το θα βρω ένα βάουτσερ,μέχρι και ότι θα διοριστεί κάποιος από την οικογένεια.
Αυτή η αποπολιτικοποίηση της πολιτικής,αν το καλοσκεφτείς,είναι μέρος της διαχείρισης του μνημονίου.Η ιστορία με τον Βαρουφάκη,με την γραβάτα και το πουκάμισο,αυτό επίσης που έγινε με τον Ντάισεμπλουμ ότι «και καλά» κάποιος «αντιστάθηκε» στους δανειστές,αλλά πραγματικά αυτή η εστίαση στο άτομο,στην μηχανή,ήταν τουλάχιστον γελοία! Και ειδικά μετά την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη,που ήταν σαφές ότι οδηγούμαστε σε μνημόνιο-για όποιον ήξερε βέβαια να διαβάζει τέτοιες συμφωνίες.-Και εγώ πήγαινα και ρωτούσα τον κόσμο: «Συγγνώμη,από την συνθήκη των Σεβρών θυμάται κανείς τι φόραγε ο Βενιζέλος;».Μιλάμε για ιστορικές συνθήκες και εμείς καθόμαστε και ασχολούμαστε με το αν φοράει γραβάτα ο άλλος ή αν δεν φοράει! Αυτό ήταν μέρος της επικοινωνιακής διαχείρισης που «απολιτικοποιούσε» το πράγμα.Υπογραφόταν η συνθήκη της 20ης Φλεβάρη και δεν συζητούσε κανείς για την ουσία της συμφωνίας,συζητούσαν για το αν ο Βαρουφάκης «κακομιλούσε» στον Ντάισεμπλουμ,άρα -υποτίθεται-διώχνουμε τους δανειστές,ενώ στην πραγματικότητα είχαμε ήδη υπογράψει ότι αποδεχόμαστε την συνέχεια των μνημονίων! Αλλά ταυτόχρονα να λέμε ότι είμαστε χαρούμενοι,επειδή ο Βαρουφάκης μιλάει «άσχημα» στους δανειστές.Εάν μπορείς να το «ξύσεις» κάτω από την επιφάνεια,είναι πραγματικά γελοίο. Και όμως, αυτό το πράγμα βοήθησε επί ένα οχτάμηνο τον Τσίπρα και την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ,στο να εκπαιδεύει τον κόσμο,ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκανε πολιτική ενάντια στους δανειστές,την ώρα που δεν έκανε,ήταν μόνο επικοινωνιακό,από κάτω η πολιτική ήταν η ίδια.Και φυσικά,μπορούσε να υπογράψει και τρίτο μνημόνιο και να το παρουσιάσει ως μονόδρομο και να φτάσει τον κόσμο σε επίπεδο,να πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική,γιατί αυτό ήταν το επόμενο βήμα,το Θατσερικό δόγμα δηλαδή. Γιατί σου λέει πως ότι κόμμα και αν ψηφίσεις,ότι κινήματα και να στηρίξεις,στο ίδιο αποτέλεσμα θα καταλήξεις. Και τον βοήθησε βέβαια,να ξαναεκλεγεί τον Σεπτέμβρη,αν και απείχε αρκετός κόσμος,αλλά ξαναβγήκε.
Η αλήθεια είναι ότι μετά την απογοήτευση με το δημοψήφισμα,πολύς κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Παρ'όλα αυτά σε πολλούς έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ξαναβγήκε ο Τσίπρας.
Εμένα δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση που ξαναβγήκε ο Τσίπρας,και επειδή όπως είπα και πριν, η απόδειξη της πουτίγκας είναι όταν την τρως,μέχρι τον Σεπτέμβρη δεν είχε εφαρμοσθεί κανένα νέο μέτρο.Επίσης η διακυβέρνηση της Ν.Δ. ήταν ακόμα νωπή και πολύ λογικό και σωστό,διότι η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν η χειρότερη κυβέρνηση μέχρι την σημερινή κυβέρνηση. Οπότε,όταν ψηφίζεις με την λογική «το μη χείρον,βέλτιστον»,και επειδή μέχρι τον Σεπτέμβριο δεν είχαν εφαρμοσθεί μέτρα χειρότερα από τα προηγούμενα,ο κόσμος δεν είχε προλάβει καν να διαβάσει το τρίτο μνημόνιο,έγιναν όλα πολύ γρήγορα,το τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε 14 Αυγούστου.Και φυσικά,στηρίχτηκε και στην αποχή.Ακόμα και εκλογές να γίνουν το 2017,και το 51% του εκλογικού σώματος να πάει,θα βγει και πάλι κυβέρνηση. Και θα δεις ότι και η αποχή αργότερα θα αυξηθεί,αυτό δεν σημαίνει κάτι.Το ένα δεν αναιρεί το άλλο,ότι υπάρχει μεγάλη απογοήτευση και οργή δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να βγει και άλλη κυβέρνηση που θα φέρει περισσότερη οργή και απογοήτευση,γιατί έτσι λειτουργεί το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα.
Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις,ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Ο κόσμος -παραδόξως- ξεχνάει ότι και εκείνος έχει ψηφίσει μνημόνιο. Τι έχεις να σχολιάσεις για αυτό;
Κατ'αρχάς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ειναι ο καλύτερος σύμμαχος του Τσίπρα,αυτήν την στιγμή.Πραγματικά,όταν εξελέγη,απορούσα με κόσμο της Αριστεράς,που έλεγε πως από την στιγμή που και η «Αυγή»,στήριζε τον Μεϊμαράκη,θα έπρεπε να βγει ο Μητσοτάκης για να βγει αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα,ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τόσο ακραία νεοφιλελεύθερος, που με τις δηλώσεις,και την αντιπολίτευση που κάνει,κάνει τον Τσίπρα να μοιάζει έως και συμπαθής! -σε κάποιες όψεις-,βέβαια τώρα ο Τσίπρας εφαρμόζει τόσο ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές,που πραγματικά ο Μητσοτάκης δεν θα βρει τίποτα για να εφαρμόσει! Η γνώμη μου είναι ότι όντως,κάποια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης,θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός,εάν ακολουθήσει η λογική της ομαλής εναλλαγής μνημονιακών κυβερνήσεων,όπως γίνεται μέχρι τώρα,που αν δεις δεν κρατάνε πάνω από 2 χρόνια οι κυβερνήσεις,και απλά αλλάζουμε διαχειριστή,με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,πιθανόν να υπάρξουν κυβερνήσεις συνεργασίας,οι οποίες βοηθάνε για να καταλαγιάσουν το κοινωνικό κλίμα.Οι εκλογές είναι τρόπος εκτόνωσης και οι εκλογές το '12, ήταν ένας τρόπος να περάσουμε από το 1ο στο 2ο μνημόνιο,συνήθως δίνουν και μία περίοδο χάριτος στην εκάστοτε κυβέρνηση, οπότε τους βολεύει.
Το ερώτημα είναι,εάν θα παραμείνουμε σε μία κοινοβουλευτική αλλαγή-διαχειριστή της όλης κατάστασης ,ή θα δημιουργήσουμε ένα άλλο κίνημα που αντισταθεί ή θα φτάσουμε σε άλλες πρακτικές,διότι τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν και στην γειτονιά μας,το έχω πει και δημόσια εξάλλου,το λέει εξάλλου και η ιστορία,για να βγει ο καπιταλισμός μετά από τέτοιες κρίσεις,προηγείται μία τεράστια καταστροφή κεφαλαίων και ανθρώπων.Βέβαια,αυτό συντελείται και χωρίς πόλεμο.Γιατί αυτό που γίνεται στην γειτονιά μας δεν είναι και λίγο,και είναι στην γειτονιά μας,και είναι εμπλεκόμενοι όλοι στην Ε.Ε. και οι Η.Π.Α.,οπότε δεν ξέρω αν θα είναι και τόσο ομαλές οι συνθήκες για να συζητάμε για το νέο πρόσωπο του πρωθυπουργού.Αλλά πραγματικά θα έχει κάποιο νόημα; Ποιο θα είναι το νέο πρόσωπο του πρωθυπουργού; Αυτό που συνέβη τον Μάϊο που μας πέρασε,αυτό που ψήφισαν στην Βουλή,καταργεί οποιαδήποτε αρμοδιότητα της Βουλής,ακόμα και τις βασικές αρμοδιότητες της Βουλής,δηλαδή τα δημοσιονομικά δεν τα έχει ούτε ο υπουργός Οικονομικών ούτε η Βουλή,τα έχει το δημοσιονομικό συμβούλιο και ένα EXCEL στην Eurostat που μετράει το έλλειμα και μετα μας λέει τι περικοπές να κάνουμε,δηλαδή ούτε ο προϋπολογισμός είναι στα χέρια της κυβέρνησης,γιατί θα καθορίζεται αυτόματα από ένα ποσοστό της Eurostat.Ψήφισαν ότι η δημόσια περιουσία περνάει στο νέο υπερταμείο.Άρα ούτε την δημόσια περιουσία έχει να διαχειριστεί η κυβέρνηση.Δηλαδή το μόνο που έχει μείνει είναι να ιδιωτικοποιήσουν τον στρατό ή την Αστυνομία,τον σκληρό πυρήνα του κράτους.Τι μένει δηλαδή; Η κυβέρνηση καταστολής για να περνάει αυτά τα μέτρα.Με αυτήν την έννοια πραγματικά και πολύς κόσμος θα απέχει από τις επόμενες εκλογές,γιατί καταλαβαίνει,ότι δεν έχει κανένα νόημα,να συζητάμε στην σύγχρονη εκδοχή προτεκτοράτου,ποιος θα είναι πρωθυπουργός,και ποιοι θα είναι αυτοί που θα παίρνουν 7 χιλιάρικα το μήνα για να λένε ότι είναι βουλευτές στην ελληνική Βουλή.
Με την απλή αναλογική,ασχολήθηκες καθόλου;
Δεν ασχολήθηκα διότι θεωρώ ότι είναι ντροπή,είναι και αυτό κατά την γνώμη μου επικοινωνιακό,όπως και αυτό με την συνταγματική αναθεώρηση,απ'έξω επικοινωνιακά και στο βάθος επικίνδυνα.Κατ'αρχάς είναι γελοίο,να συζητάμε ότι ψήφισε απλή αναλογική με 3% όριο εισόδου της Βουλής,δεν γίνεται,δεν μπορεί να το σκεφτεί κανένας,πόσο μάλλον να λέει ότι είναι και περήφανος και ότι έκανε τα προτάγματα της Αριστεράς.Αυτό είναι το ένα,το δεύτερο,είναι ότι από πίσω αυτό που θέλει να κάνει,είναι κυβερνήσεις συνεργασίας,σοσιαλιστών με ακραία νεοφιλελεύθερων,που εντάσσεται σε αυτό που είπαμε προηγουμένως για την αποπολιτικοποίηση της πολιτικής,ότι πια σημασία έχουν τα πρόσωπα,σημασία έχει να είναι «καλό» παιδί ο υπουργός και η πολιτική είναι συγκεκριμένη που θα εφαρμοστεί,άρα μπορεί κάλλιστα και ένας νεοφιλελεύθερος μπορεί να είναι «καλό παιδί»,να έχουμε έναν υπουργό που μπορεί να ήταν κομμουνιστής στα νιάτα του,οπότε είναι «καλό παιδί» τώρα,και να είναι καλοί τεχνοκράτες όλοι μαζί και να τα βρίσκουν.Η συνταγματική αναθεώρηση είναι το ίδιο πράγμα μπροστά μπόλικη σάλτσα επικοινωνίας «θέλουμε να δώσουμε παραπάνω δικαιώματα,θέλουμε να συνταγματοποιήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις»,είναι γελοίο πραγματικά,να βγαίνει το κόμμα που βγήκε με πρόταγμα ότι θα επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις,και δεν τις επανέφερε ποτέ,και να λέει ότι θα τις βάλει στο σύνταγμα,είναι γελοίο. Όμως από πίσω το να ανοίξουν θέμα συνταγματικής αναθεώρησης αυτήν την στιγμή,σε οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση,στην πραγματικότητα σημαίνει ότι θα συνταγματοποιήσουν την λιτότητα,γιατί υπάρχει μία τάση στην Ε.Ε. εδώ και πάρα πολλά χρόνια,ζητάνε να συνταγματοποιηθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα,ο μόνος που το έχει κάνει μέχρι τώρα,είναι η Γερμανία και ο επόμενος θα είναι ο «καλός» μαθητής ''Ελλάδα'' που με προτροπή του Τσίπρα στην πραγματικότητα,άλλο τι βγήκε και είπε,και άλλο τι θα γίνει στην πραγματικότητα.Οπότε,θα συνταγματοποιήσουμε την οικονομική πολιτική ,το Σύνταγμα κανονικά είναι ένα κείμενο που καθορίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη,δεν είναι ένα κείμενο που καθορίζει την οικονομική πολιτική,παρ'ότι βέβαια, το Σύνταγμα είναι πολιτικό κείμενο και προφανώς το Σύνταγμα της Ελλάδας,φτιάχτηκε το'75 και μετά αναθεωρήθηκε,μπορεί να είναι σε πολλά σημεία προοδευτικό,αλλά βέβαια,έχει και την οικονομία της αγοράς.Εντάξει,λογικό σε καπιταλισμό ζούμε.Δεν θα έλειπε από το Σύνταγμα αυτό το πράγμα.Όμως στα οικονομικά θέματα το Σύνταγμα έχει ένα μόνο άρθρο και σε καμία περίπτωση δεν ορίζει αυτό την πολιτική,δεν είναι αυτή η λειτουργία του.
Ουσιαστικά,το νέο Σύνταγμα είναι να περιλάβει όλη την λογική της Ε.Ε.,για πρωτογενή πλεονάσματα με κάθε κόστος,πρακτική αξία δεν έχει τεράστια αυτό.Με την έννοια ότι και τώρα το Σύνταγμα μας λέει πως εξασφαλίζεται δουλειά για όλους,και δεν εξασφαλίζεται.Δεν μπορείς να πας την κυβέρνηση στα δικαστήρια επειδή δεν εφαρμόζει αυτό που λέει το Σύνταγμα ότι πρέπει να υπάρχει δουλειά για όλους και ότι πρέπει να υπάρχουν ίσα δικαιώματα για όλους. Πρακτική αξία δεν έχει,αλλά δεν θα μπορείς τώρα να λες «Αυτό είναι αντιστυνταγματικό!»,και να διαμαρτύρεσαι. Για αυτό σου λέω υπάρχει ένα παιχνίδι επιφάνειας μπροστά,που το παίζει ο Τσίπρας,πως και καλά θυμάται ξαφνικά τα προτάγματα της Αριστεράς και μιλάει για ίσα δικαιώματα,αλλά η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.Βέβαια,τα τελευταία πέντε χρόνια τα μνημόνια,έχουν γίνει ένα παρα-Σύνταγμα.Και αυτό ξεκίνησε όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας,έβγαλε το μνημόνιο Συνταγματικό,και ενώ γινόταν αυτό,δημιουργήθηκαν αντιφάσεις,από νόμους συνταγματικούς.Το θέμα είναι ότι,ενώ το Σύνταγμα θεωρεί ως νο1 αρχή την λαϊκή κυριαρχία,τα μνημόνια βάζουν ως νο1 αρχή την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας,είναι δύο τελείως διαφορετικές οπτικές.Οι νόμοι που ψηφίζονται με βάση τα μνημόνια,στηρίζονται ακριβώς σε αυτό.Βασίζονται στην λογική ''λόγω έκτακτης δημοσιονομικής κατάστασης,θα προχωρήσουμε σε έκτακτες ρυθμίσεις'' και μετά φυσικά θα ακολουθήσουν όλα τα έκτακτα: α) εκτάκτως θα δώσουν στις Τράπεζες λεφτά, β) εκτάκτως θα ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία, γ) εκτάκτως θα κόψουν τις συντάξεις -το οποίο κανονικά είναι αντισυνταγματικό,γιατί είναι προστασία της περιουσίας του πολίτη-.Φτιάχνουν,επομένως μία ''έκτακτη'' οικονομική κατάσταση και αυτό δυστυχώς τα τελευταία 5 χρόνια,μπορείς να το δεις,καθώς υπάρχουν 2 παράλληλες νομοθεσίες.Υπάρχει μία κανονική,η οποία ίσχυε και πριν και υπάρχει άλλη μία,που φτιάχνεται με βάση το μνημόνιο και η οποία είναι τελείως ανάποδη με το Σύνταγμα που είπαμε πριν.Οπότε,όποια αναθεώρηση και να έρθει,θα έρθει να επικυρώσει το πρόβλημα, να το κάνει και συνταγματικό.Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό.
Όσον αφορά τα Πανεπιστήμια,οι καταλήψεις θεωρείς ότι είναι ισχυρό μέσον πίεσης;
Από παλιά,από τότε που δεν ήταν καν νόμιμες οι απεργίες,μέσον πίεσης ήταν να σταματήσεις την παραγωγική διαδικασία.Στα πανεπιστήμια και στα σχολεία το αντίστοιχο είναι να σταματήσεις την εκπαιδευτική διαδικασία,δεν έχεις πολλά μέσα πίεσης ούτως ή άλλως.Είναι αναγκαία η διακοπή της κανονικότητας εάν θέλεις να ασκήσεις πίεση.Και αυτά τα 5 μνημονιακά χρόνια οι εργαζόμενοι,έχουν φτάσει στα όρια τους και πολλές φορές ψάχνουν να βρουν και άλλους τρόπους γιατί δεν μπορούν να κάνουν συνέχεια απεργία,χρειάζονται τα χρήματα κτλ.Υπάρχουν και άλλοι τρόποι,παραστάσεις,διαμαρτυρίες,πορείες,κλεισίματα δρόμων.Παρ'όλα αυτά στο τέλος,εάν θες να πιέσεις πραγματικά, το όπλο του εργαζομένου είναι αυτό,η απεργία,και σε εσάς η κατάληψη,δεν υπάρχει κάτι άλλο.Εγώ χάρηκα πολύ με την κατάληψη που έγινε στο Ρέθυμνο,ακριβώς για τους λόγους για τους οποίους έγινε.Κάνατε μία αξιόλογη κατάληψη.Αιτήματα όπως η δωρεάν στέγαση των φοιτητών,.η δωρεάν σίτιση,η δωρεάν μεταφορά,είναι πολύ σημαντικά θέματα.Επίσης θεωρώ ότι τα ΕΑΑΚ στα πανεπιστήμια,πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο και με τα παιδιά,που δεν μπορούν να έρθουν να σπουδάσουν,το θεωρώ πολύ πιο σημαντικό από αυτούς που είναι ήδη στο πανεπιστήμιο.Δηλαδή πρέπει στο 1ο έτος να κοιτάξουν, ποιοι δεν πηγαίνουν επειδή δεν θέλουν και ποιοι δεν πηγαίνουν επειδή οι γονείς τους δεν μπορούν να τους στείλουν.Αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό.Και αν ασχοληθείς αρκετά με τους φοιτητές που ούτως ή άλλως φοιτούν,και δεις ότι κάποιοι από αυτούς πηγαίνουν και φοιτούν επειδή οι γονείς τους μπορούν να τους βοηθήσουν πληρώνοντας τα έξοδά τους,και συνειδητοποιήσεις ότι αυτό είναι μερικό κομμάτι του φοιτητικού σώματος,το πανεπιστήμιο γίνεται σιγά-σιγά «αριστοκρατικό». Εγώ θεωρώ ότι τα ΕΑΑΚ θα'πρεπε σε όλες τις σχολές,να ασχοληθούν με το θέμα σίτιση,στέγαση,για να ανοίξει ο δρόμος,ώστε να μπορέσει κάποιος να φοιτίσει.Θεωρώ πάντως,ότι σαν την κατάληψη που έγινε στο Ρέθυμνο,θα'πρεπε να έχει γίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Παρ'όλα αυτά όσον αφορά τα ΕΑΑΚ,επειδή τυγχάνει να μιλάω με αρκετούς ανένταχτους,μου λένε ότι στις συνελεύσεις για παράδειγμα δεν γίνεται διάλογος.Επικρατεί γενικά ένα χάος που σε καμία περίπτωση δεν βοηθάει την Αριστερά στα πανεπιστήμια.Σίγουρα,έχει και μία λογική η απάντηση που μου δίνουν τα παιδιά από τα ΕΑΑΚ,ότι με τον Δαπίτη και τον Πασπίτη δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος,αλλά σίγουρα αν θέλουν κάτι να πετύχουν τα παιδιά από τα ΕΑΑΚ πρέπει και αυτό να κοιτάξουν. Προσωπικά θεωρώ ότι οι Δαπίτες και οι Πασπίτες δεν διαθέτουν καν πολιτική άποψη,απλά βρίσκονται εκεί καθαρά για το χρηματικό όφελος. Το θέμα είναι ότι ενισχύουν το σύστημα όσο έρχονται και άλλοι στο πλευρό τους είτε αυτοί είναι ψηφοφόροι είτε αυτοί είναι νέα μέλη.
Και στα τηλεοπτικά παράθυρα όμως τσακώνονται,αλλά τους παρακολουθεί ο κόσμος! χαχα! Το θέμα είναι όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται ότι δεν γίνεται διάλογος στις συνελεύσεις,είχαν πάει σε κάποια συνέλευση του συντονιστικού της κατάληψης; Σίγουρα δεν θα ήταν το ίδιο.
Κοίταξε,η αλήθεια είναι ότι όσον αφορά τα κόμματα,το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα έχει πολλή κακή παράδοση στο Ρέθυμνο.Όταν ο Σημίτης είχε έρθει για τα εγκαίνια του Πανεπιστημίου στον Γάλλο,έτυχε να βρίσκομαι Κρήτη και την ώρα που διαμαρτυρόμασταν με τους ΕΑΑΚίτες μπροστά στον Σημίτη,βγήκαν μπροστά να μας τραμπουκίσουν οι Πασπίτες και όχι οι επαγγελματίες αστυνομικοί του Σημίτη.Και μάλιστα ο επικεφαλής της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ,θυμάμαι μας είχε πει:«Καλά κάνετε και διαμαρτύρεστε εσείς,γιατί εσείς θα μείνετε άνεργοι,ενώ εμείς έχουμε εξασφαλισμένη την δουλειά μας».Είχαν από τότε μία συνείδηση «κομματόσκυλου».
Όσον αφορά το χρηματικό τους όφελος,προφανώς και το γεγονός ότι τους δίνουν δουλειά δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι,και αυτό γιατί μπορεί ας πούμε τα χρήματα να είναι λίγα για τις ώρες που δουλεύουν,δεν ξέρουν επίσης σίγουρα αν θα πληρώνονται εκεί που θα διοριστούν.Σίγουρα,θα έπρεπε να υπάρχει μία κοινωνική πρόνοια για τους φοιτητές,για να αποφεύγονται αυτά. Γενικά,αυτό με την καθολική ψηφοφορία που έγινε για να σταματήσει υποτίθεται η οποιαδήποτε «συναλλαγή» και με τους καθηγητές μόνο αυτό που δεν πέτυχε.Γιατί τώρα πηγαίνει ο Δαπίτης και λέει «έχω τόσα ψήφια τι μου δίνεις;».Όπως και να έχει,η Αριστερά,οφείλει να παλεύει για να μην υπάρχουν αυτά,και σίγουρα πρέπει να έχει και μορφωτικό ρόλο μέσα στα Πανεπιστήμια.Δεν γίνονται τα μαθήματα πάντα όπως θέλουν οι φοιτητές. Και η γνώση που λαμβάνουν δεν είναι πανάκεια,έχει σημασία να κυνηγάς γνώση περισσότερη από αυτή που λαμβάνεις στο Πανεπιστήμιο.
Πιστεύω πως αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε όλοι,όχι μόνο οι φοιτητές,είναι να κάνουμε γι αρχή «μικρές» επαναστάσεις και έτσι σιγά-σιγά θα φτάσουμε στην «μεγάλη». Δηλαδή,μία κατάληψη στο Πανεπιστήμιο,μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία ενός κόμματος,κλεισίματα δρόμων και άλλα «μικρά»,μπορούν να ενώσουν τον κόσμο ώστε να συσπειρωθεί και σιγά-σιγά να αρχίσει να πιστεύει στον εαυτό του.
Ναι,αλλά όπως όταν λέμε ότι θέλουμε μία κοινωνία για όλους,λέμε το ίδιο και για ένα τμήμα στο Πανεπιστήμιο..Πρέπει οι φοιτητές π.χ. της Κοινωνιολογίας να διεκδικούν και να παλεύουν για το πως θέλουν το τμήμα τους,σε αυτό δεν χρειάζονται εξωτερική βοήθεια.Εννοείται,για να αντισταθούμε ενάντια στα μνημόνια,εκεί πρέπει να είμαστε όλοι.Αλλά ας πούμε για το τμήμα Κοινωνιολογίας,πρέπει να παλεύουν οι φοιτητές ώστε να γίνονται οι φοιτητές χρηστικοί για την κοινωνία.Πιστεύω ότι αυτό είναι εφικτό για τους φοιτητές γενικότερα.Εάν οι φοιτητές δεν καταφέρουν να αλλάξουν τα δικά τους προβλήματα,πως θα πιστέψουν ότι κάτι άλλο πιο μεγάλο αλλάζει;
Το κίνημα των πλατειών το '11,είχε καλά και άσχημα αποτελέσματα.Με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα η αλήθεια είναι.Ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε από αυτό,ο κόσμος μετά από το κίνημα στράφηκε στον κοινοβουλευτικό δρόμο για να λύσει το πρόβλημα του και το πλήρωσε με ένα τρίτο μνημόνιο.Βέβαια,στην Λατινική Αμερική μετά από παρόμοια κινήματα έβγαλαν Αγιέντε,εμείς βγάλαμε «αλ ντέντε», μόνο! Με προβλημάτισε πολύ αυτό το κίνημα γιατί δεν συνδιάστηκε με τους εργατικούς αγώνες,θα είχε μία άλλη δυναμική.Ε ντάξει η κορυφαία του στιγμή,ήταν με τις δύο μεγάλες απεργείες του Ιούνη,αλλά δεν συνδιάστηκαν όλα αυτά αρμονικά. Και με έχει απασχολήσει,γιατί από αυτό το κίνημα ξεπήδησαν κοινωνικά ιατρεία,κοινωνικά φαρμακεία,κτλ,όμως δεν ξεπήδησε μία καινούργια φουρνιά ανθρώπων που πήγαν και άλλαξαν τα σωματεία. Για παράδειγμα από το κίνημα του 90-91,«ξεπήδησε» μία καινούργια φουρνιά ανθρώπων. Και έκαναν πολλές καλές κινήσεις αργότερα.
Θεωρώ ότι είναι πολλή σημαντική η ένταξη κάπου.Η ένταξη κάπου που υπάρχει δημοκρατία και σεβασμός ανάμεσα στα μέλη.Μία τέτοια ένταξη πραγματικά αξίζει.Πρέπει παρ'όλα αυτά η Αριστερά να αμφισβητεί αυτά που κάνει ακόμα και την ώρα που τα κάνει.,να βγάζει συμπεράσματα για το παρακάτω,να προσπαθεί να το διορθώνει,να το βελτιώνει.Δεν πρέπει να απέχει η Αριστερά από οτιδήποτε.Θεωρώ μεγάλο λάθος αυτό που έκανε το ΚΚΕ με τις πλατείες το '11,αυτό που έκανε το '10 επίσης ήταν μεγάλο λάθος ,αυτό που έγινε με το δημοψήφισμα ήταν πιο τραγικό,και τώρα βγήκε ο Κουτσούμπας να υπερασπιστεί το περήφανο ''ΟΧΙ'' του ελληνικού λαού,ενώ δεν συμμετείχε καν το κόμμα σε αυτό. Και ήταν τραγικό λάθος,γιατί γύρισαν την πλάτη στον κόσμο που είχε πραγματικά ανάγκη την Αριστερά σε αυτό.Το ότι κάτι έχει προβληματικές όψεις,δεν σημαίνει ότι δεν συμμετέχεις.Και δεν σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε αριστερός,ούτε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας ξέρει τα πάντα.Και εγώ ήξερα ότι ο Τσίπρας θα πάει να υπογράψει τρίτο μνημόνιο,και τι πάει να πει αυτό; Εάν δεν κατάφερα να πείσω τον κόσμο ότι όντως θα πάει να υπογράψει τρίτο μνημόνιο,δεν σημαίνει ότι και εγώ κάτι έκανα λάθος; Όντως βλέπω παλιές μου δημοσιεύσεις το 2014,στο Facebook και αυτά που έλεγα τότε έγιναν το 2016.Και; τι πάει να πει αυτό; Η Αριστερά δεν είναι «μέντιουμ»,η Αριστερά πρέπει να είναι δύναμη που θα ανατρέπει τα πράγματα.Το να προβλέπουμε «που το πάει»ο καπιταλισμός,είναι ένα επίπεδο ανάλυσης,που σου δίνει την δυνατότητα,να μην αφήσεις τον καπιταλισμό να το πάει εκεί.Το να προβλέπεις ότι ο καπιταλισμός <<θα τα κάνει μαντάρα>>,αυτό δεν είναι αριστερή πρόβλεψη.Εντάξει μπορεί να γίνεις καλός πολιτικός αναλυτής ή και καλό πολιτικό μέντιουμ.
Παρ'όλα αυτά θεωρώ Ότι έχει και την δική του ευθύνη και ο κόσμος,εκτός από την Αριστερά.Διότι και καθόλου Αριστερά να μην υπήρχε, δεν θα έπρεπε και ο κόσμος από την στιγμή που αρχίζει να καταπιέζεται να εξεγερθεί; Δηλαδή έπρεπε να έρθει ένα κόμμα από την Αριστερά για να το λύσει; Η Επαναστατική Αριστερά έχει τις ευθύνες της γιατί πρέπει μετά από τέτοια καταπιεστικά καθεστώτα να οδηγεί την κοινωνία σε μία επαναστατική αλλαγή.Είναι προβληματικό το γεγονός ότι δεν το κάναμε.Παρ'όλα αυτά όταν κάποιος σε καταπιέζει,σε βασανίζει,δεν θα αντιδράσεις και εσύ; Γιατί να περιμένεις κάποιος να έρθει για να το κάνει; Από την άλλη θα πει κανείς ότι μπορεί επειδή δεν υπάρχει κάποιο όραμα για αυτούς,αλλά ας πούμε ότι κάποιος στην μέση του δρόμου αρχίζει και σε χτυπάει,εσύ δεν θα αντισταθείς; Θα περιμένεις να έρθει κάποιος να το κάνει για εσένα;
Κάτι ακόμα που με προβληματίζει,είναι ότι θεωρεί ο κόσμος πως επειδή τον πρόδωσε ο Τσίπρας,και όλη η υπόλοιπη Αριστερά θα τον προδώσει.Αυτό κοινωνιολογικά μπορείς να μου το εξηγήσεις;
Κοίταξε,θεωρώ ότι όπως και στην Αλβανία,όταν έγινε αυτό που έγινε με τον Χότζα που θεωρούσαν πάρα πολλοί Αλβανοί,ότι ο κομμουνισμός είναι κάτι το απαίσιο,το τραγικό και ότι όπως και να 'χει ο κόσμος θα υποφέρει. Και που προφανώς δεν είναι έτσι.Έχω γνωρίσει νέο παιδί από την Αλβανία,που υποστήριζε αυτά που σου είπα ότι υποστηρίζουν οι περισσότεροι από εκεί. Αυτό όμως σιγά-σιγά άλλαξε με την συζήτηση,όταν άρχισε να βλέπει για παράδειγμα σε εμένα,που συμμετείχα,σε τι δραστηριοποιούμουν. Και όχι μόνο σε εμένα φυσικά,αλλά και σε άλλα παιδιά.Όταν ο άλλος,αρχίσει να βλέπει και τις πράξεις σου και όχι μόνο αυτά που του λες,πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει άποψη για κάτι που είναι λάθος στο μυαλό του.
Αυτό το πράγμα όμως που γίνεται είναι τελείως άδικο και πραγματικά με προβληματίζει.Δηλαδή ένας αριστερός με πρόδωσε,άρα όλοι οι αριστεροί είναι προδότες,ένας δημοσιογράφος μου είπε ψέματα,άρα όλοι οι δημοσιογράφοι είναι ρουφιάνοι,ένας ξένος με έκλεψε,άρα όλοι οι ξένοι είναι κλέφτες. Είναι τελείως άδικο.
Ακολούθησε το blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Συνέντευξη-Επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης
Ο κόσμος έχει απογοητευθεί πλήρως. Πολύς κόσμος ακούει τoν όρο ''Αριστερά'' και είναι αρκετά καχύποπτος και προβληματισμένος. Ακόμα και πολλοί νέοι δεν πιστεύουν πλέον ότι μπορεί να αλλάξει κάτι. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Το γεγονός ότι δεν πιστεύουν πλέον ότι μπορεί να αλλάξει κάτι,σημαίνει ότι στήριξαν τις ελπίδες τους κάπου,πίστεψαν σε κάτι. Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία 5ετία δεν ήταν εύκολη ούτε για εμάς με τις συνέπειες των μνημονίων, αλλά ούτε και για το ίδιο το σύστημα,γιατί υπήρξαν μεγάλοι κληδωνισμοί.Οι μεγάλες απεργίες του '10,το κίνημα των πλατειών το '11-που υπήρξε μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας σε αυτό,και τότε αυτοί οι άνθρωποι που συμμετείχαν πίστεψαν πως θα αλλάξουν την κατάσταση μέσα από το κίνημα. Στην συνέχεια ήρθε η «Ελπίδα» του ΣΥΡΙΖΑ,που μπορεί εγώ να ήξερα ότι ήταν φρούδα,αλλά ο κόσμος πίστεψε πραγματικά σε μία αλλαγή μέσω του κοινοβουλευτικού δρόμου.Εκεί που θέλω να καταλήξω,είναι πως αυτό που λέει ένας νέος σήμερα << Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι>>,δεν είναι μία αντίληψη με την οποία γεννήθηκε,είναι μία αντίληψη που την έβγαλε ως συμπέρασμα τα τελευταία 5 χρόνια που το πάλεψε,δηλαδή δεν είναι ότι δεν έκανε τίποτα.Δοκίμασε διάφορους τρόπους, δοκίμασε κινηματικά,δοκίμασε με τις πλατείες των αγανακτισμένων,δοκίμασε με την ψήφο του.Κατά την γνώμη μου,δεν δοκίμασε βασικά εργαλεία,δεν δοκίμασε πραγματικά οργανωμένο λαϊκό κίνημα.Αυτό δεν συνέβη στα αλήθεια. Και ούτε οι κοινοβουλευτικές ελπίδες,είναι πραγματικές ελπίδες,είναι αυταπάτες.
Παρ'όλα αυτά, όσο με εκνευρίζει να «χαϊδεύουμε» τα αυτιά των μικροαστών,άλλο τόσο με εκνευρίζει να μην βλέπουμε ότι είναι μία κοινωνική διεργασία αυτό το «Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι»,γιατί μόνο αν το δεις ως κοινωνική διεργασία μπορείς να πας στο επόμενο βήμα,να προτείνεις στον άλλον κάτι,με το οποίο μπορεί πραγματικά να αλλάξει αυτή η κατάσταση.Από εκεί που ξεκινάμε σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια,είμαστε πολλά βήματα πίσω,και αυτό επειδή δεν υπάρχει αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό. Αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό.Δηλαδή μέχρι το '89,κρατικός καπιταλισμός ήταν η Σοβιετική Ένωση,και οι χώρες του ανατολικού μπλοκ,καταπιεστικά καθεστώτα ήταν κτλ,αλλά για ποιους; Για τους λαούς που ζούσαν εκεί,για τους υπόλοιπους λαούς ήταν απελευθερωτικά,με την έννοια του φόβου ενός άλλου συστήματος και ο κόσμος της Αριστεράς μπορούσε σε κάτι να αναφέρεται-ότι κοιτάξτε γίνεται και αλλιώς-,αλλά και το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη είχε μεγάλες κατακτήσεις ακριβώς επειδή υπήρχε το φόβητρο.
Αυτήν την στιγμή,ζούμε την 1η σοβαρή δομική κρίση του καπιταλισμού και δεν υπάρχει αντίπαλο δέος! «Παίζει μπάλα» μόνος του..! Ο αντίπαλος αυτού,που είμαστε όλοι εμείς που δεν θέλουμε να ζούμε σε ένα τέτοιο καταπιεστικό καθεστώς,δεν έχουμε κάτι απτό.Ο Ένγκελς έλεγε: «Η απόδειξη της πουτίγκας είναι όταν την τρως»,η απόδειξη ότι μπορεί να δημιουργηθεί μία άλλη κοινωνία,είναι όταν την φτιάχνεις,έστω εν σπέρματι.Όσον αφορά αυτό,μπορείς να αναφερθείς στην Κούβα ή και σε αυτό που γίνεται στην Ροζάβα αυτήν την στιγμή,το οποίο είναι πολύ σημαντικό.Αλλά,είσαι και σε έναν κόσμο που μετράνε οι αδρές γραμμές,αυτό που μαθαίνει ο κόσμος από τις ειδήσεις,από την τηλεόραση,το ραδιόφωνο κτλ,που προφανώς και δεν του λένε που το πάνε,ότι οικοδομούν μία άλλη κοινωνία.κτλ.Έχεις να περάσεις και αυτά τα εμπόδια.Και ούτως ή άλλως αυτά τα παραδείγματα σε σχέση με το σύνολο του πλανήτη είναι πολύ μικρά.
Από την άλλη,έχεις το κακό παράδειγμα,εάν δεις σε τι κατάσταση είναι το Μπαγκλαντές,το Πακιστάν,οι χώρες της Λατινικής Αμερικής που έχει επιβληθεί το ΔΝΤ,επίσης εάν κάτσεις να δεις σε τι κατάσταση είναι τα Βαλκάνια μετά το '89.Έχεις να δείξεις στον κόσμο τι σημαίνει ακραίος καπιταλισμός,δηλαδή που θα το φτάσει ο καπιταλισμός.Αυτό που δεν έχεις,είναι να του δείξεις ένα αντίπαλο όραμα,να του πεις έχεις,να του δείξεις δεν έχεις και αυτό είναι ένα ζητούμενο για την Αριστερά που δεν ενεπλάκη στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες.Κατά τη γνώμη μου,το αντίπαλο όραμα δεν οικοδομείται επειδή μπορεί να υπάρξει κάτι σε μία άλλη χώρα,αλλά αντίπαλο όραμα είναι ο τρόπος που οργανώσαμε τις ζωές μας στις πλατείες το'11,είναι η κοινωνική αλληλεγγύη,τα κοινωνικά φαρμακεία-εάν τα χρησιμοποιείς σωστά βέβαια-,είναι η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες,είναι ένα αντίπαλο πράγμα που δείχνει ότι ναι,μπορούμε να κάνουμε την ζωή μας αλλιώς! Δηλαδή με το να οργανώσεις την γειτονιά σου,να βοηθήσεις τον άστεγο να βρει σπίτι,να δώσεις φαγητό,είναι ένα αντίπαλο πράγμα. Πιστεύω ότι η Επαναστατική Αριστερά πρέπει να εστιάσει περισσότερο σε αυτό το απλό κομμάτι:''Το να φτιάξεις την πουτίγκα και να την φας..!''.
Θεωρώ ότι -εκτός από τον κόσμο που πρέπει να πιστέψει πως μπορεί να αλλάξει κάτι-η Αριστερά οφείλει να πιστέψει στον εαυτό της και να φτιάξει αυτήν την άλλη κοινωνία σήμερα.Δεν μπορούν να υπάρξουν φύλακες στον καπιταλισμό,μπορεί όμως από τον τρόπο που λειτουργεί ένα σωματείο να δείξεις,εάν η συλλογική δράση έχει περισσότερα αποτελέσματα από την ατομική διαπραγμάτευση ένα άλλο πρόταγμα,εάν υπάρχει ένα τέτοιο σωματείο που όντως να καλύπτει όλα του τα μέλη και η συλλογική του δράση να φέρνει αποτελέσματα απτά,καθημερινά και να πηγαίνει και ένα βήμα παρακάτω,να οργανώνει τον κόσμο σωστά.Εμείς ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. άλλωστε,αυτό προτείνουμε,δεν πιστεύουμε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα με κοινοβουλευτικό τρόπο.Λέμε ότι,εκτός από τα 5 σημεία που προτείνουμε: α) διαγραφή του χρέους,β)Λειτουργία των τραπεζών υπό εργατικό/κοινωνικό έλεγχο,γ) Έξοδο από την Ε.Ε.,δ) Έξοδος από το ευρώ,ε) Ικανοποίηση των αιτημάτων του λαϊκού κινήματος,ότι αυτό το πράγμα θα γίνει με οργανωμένο λαϊκό κίνημα.
Ο Κατρούγκαλος ήταν από αυτούς που αναδείχθηκε στις πλατείες. Μόλις ψηφίστηκαν τα νέα μέτρα, δήλωσε πως εάν ήταν λαιμητόμος το νομοσχέδιο τους θα έτρεμε η Γη έξω από τη Βουλή.Τι έχεις να σχολιάσεις για αυτό;
Ο Κατρούγκαλος,ο Βαρουφάκης και ο Λαπαβίτσας ήταν από αυτούς που αναδείχθηκαν στις πλατείες,ειδικά στο Σύνταγμα,αλλά και σε άλλες πόλεις,γιατί στις μεγάλες εκδηλώσεις που έγιναν,για την διαγραφή του χρέους,για τα οικονομικά,για την έξοδο από το ευρώ,για την Δημοκρατία κτλ,ο Κατρούγκαλος για παράδειγμα ήταν ως ομιλητής σε όλα αυτά.Άμα δεν είσαι πολύ μικρός μερικά πράγματα τα έχεις ξαναζήσει,τη ίδια φράση την έχω ξανακούσει από υπουργό της Κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου,που μου είπε «Εντάξει δεν σας αρέσουν τα μέτρα,αλλά δεν βλέπω και κανένα κίνημα που να μας ρίχνει». Κοίταξε,υπάρχει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι,και αυτό υπάρχει σε όποια κυβέρνηση και αν έχουμε. Δηλαδή,μην μου πεις ότι η Αυλωνίτου δεν παριστάνει τον Άδωνι Γεωργιάδη,τον ίδιο ρόλο έχουν,έχουν κάποιον που λέει τις μεγαλύτερες καφρίλες ή ο Μάρδας ας πούμε κάνει σαν τον Πάγκαλο,γενικά υπάρχει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι,ακόμα και με την διαχείριση των μέτρων,μπορεί για παράδειγμα να πουν ότι στα 10 σημεία των μέτρων δεν ψήφισαν το 1,και άρα μπορούν να το παρουσιάσουν ως νίκη και πάει λέγοντας.Αυτά,όμως,τα έχουμε ζήσει από το 2010,και πραγματικά εάν κάτι με προβληματίζει είναι η κοντή μνήμη,γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου το 2010,εκτός του ότι κορόιδεψε τον κόσμο λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν και ο Τσίπρας βέβαια έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια,την πρώτη εβδομάδα που εξελέγη,είπε ότι θα μειώσει τα κρατικά αυτοκίνητα,ο Τσίπρας την πρώτη εβδομάδα που εξελέγη είπε ότι θα μειώσει τα έξοδα των κρατικών αυτοκινήτων,και μου έκανε τρομερή εντύπωση πως οι άνθρωποι[σσ:μέλη του ΣΥΡΙΖΑ]που είχαν ζήσει το '10,πανηγύριζαν το '15 για το ίδιο πράγμα,που πανηγύριζαν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ το '10,και γελούσαν οι Συριζαίοι με αυτό τότε!
Υπάρχει ένα θέμα μνήμης και αυτοσυνείδησης.Στην πραγματικότητα,έχουμε περάσει σε μία περίοδο,που το μνημόνιο επιβάλλεται ως η μόνη εφικτή επιλογή και αυτό φέρνει και μία αποπολιτικοποίηση της πολιτικής.Δηλαδή μία λογική ότι η πολιτική είναι μία και ενιαία και απλά διαλέγουμε διαχειριστή,από αυτό περνάς πολύ εύκολα στο έχει σημασία να κυβερνάνε οι «δικοί μου».Αυτό εγώ το έζησα με κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ κινηματικό,που πράγματα τα οποία τα είχαμε παλέψει στον δρόμο,το πρώτο οχτάμηνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ,τους έλεγες «Δεν βλέπετε ότι δεν κάνει τίποτα με το μεταναστευτικό;» και η απάντηση ήταν «ναι,αλλά εμείς ξέρουμε τον υπουργό,ξέρουμε και τους συμβούλους του και είναι πολύ καλά παιδιά!»,και σου μιλάω τώρα για κόσμο καλών προθέσεων,που εννοείται πως αργότερα έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ,όταν υπογράφηκε το μνημόνιο.Για κόσμο που είτε ήταν οργανωμένος στον ΣΥΡΙΖΑ είτε ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη,οι ''όχι καλών προθέσεων'',ήξεραν πολύ καλά τι σήμαινε οι «δικοί μου». Εννοούσαν ότι ήξεραν πως θα διοριστούν κάπου! Και αυτό στις μέρες μας «μετράει» πολύ,με τέτοιο ποσοστό της ανεργίας.Απλά αυτό είναι πραγματικά μία αποπολιτικοποίηση της πολιτικής.Δεν μιλάμε για πολιτικές διαφωνίες,συζητάμε για το ποιος είναι ο «δικός μου»,που αν είναι αυτός εκεί,θα έχω πρόσβαση στην εξουσία.Και αυτό μπορεί να σημαίνει από το θα βρω ένα βάουτσερ,μέχρι και ότι θα διοριστεί κάποιος από την οικογένεια.
Αυτή η αποπολιτικοποίηση της πολιτικής,αν το καλοσκεφτείς,είναι μέρος της διαχείρισης του μνημονίου.Η ιστορία με τον Βαρουφάκη,με την γραβάτα και το πουκάμισο,αυτό επίσης που έγινε με τον Ντάισεμπλουμ ότι «και καλά» κάποιος «αντιστάθηκε» στους δανειστές,αλλά πραγματικά αυτή η εστίαση στο άτομο,στην μηχανή,ήταν τουλάχιστον γελοία! Και ειδικά μετά την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη,που ήταν σαφές ότι οδηγούμαστε σε μνημόνιο-για όποιον ήξερε βέβαια να διαβάζει τέτοιες συμφωνίες.-Και εγώ πήγαινα και ρωτούσα τον κόσμο: «Συγγνώμη,από την συνθήκη των Σεβρών θυμάται κανείς τι φόραγε ο Βενιζέλος;».Μιλάμε για ιστορικές συνθήκες και εμείς καθόμαστε και ασχολούμαστε με το αν φοράει γραβάτα ο άλλος ή αν δεν φοράει! Αυτό ήταν μέρος της επικοινωνιακής διαχείρισης που «απολιτικοποιούσε» το πράγμα.Υπογραφόταν η συνθήκη της 20ης Φλεβάρη και δεν συζητούσε κανείς για την ουσία της συμφωνίας,συζητούσαν για το αν ο Βαρουφάκης «κακομιλούσε» στον Ντάισεμπλουμ,άρα -υποτίθεται-διώχνουμε τους δανειστές,ενώ στην πραγματικότητα είχαμε ήδη υπογράψει ότι αποδεχόμαστε την συνέχεια των μνημονίων! Αλλά ταυτόχρονα να λέμε ότι είμαστε χαρούμενοι,επειδή ο Βαρουφάκης μιλάει «άσχημα» στους δανειστές.Εάν μπορείς να το «ξύσεις» κάτω από την επιφάνεια,είναι πραγματικά γελοίο. Και όμως, αυτό το πράγμα βοήθησε επί ένα οχτάμηνο τον Τσίπρα και την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ,στο να εκπαιδεύει τον κόσμο,ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκανε πολιτική ενάντια στους δανειστές,την ώρα που δεν έκανε,ήταν μόνο επικοινωνιακό,από κάτω η πολιτική ήταν η ίδια.Και φυσικά,μπορούσε να υπογράψει και τρίτο μνημόνιο και να το παρουσιάσει ως μονόδρομο και να φτάσει τον κόσμο σε επίπεδο,να πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική,γιατί αυτό ήταν το επόμενο βήμα,το Θατσερικό δόγμα δηλαδή. Γιατί σου λέει πως ότι κόμμα και αν ψηφίσεις,ότι κινήματα και να στηρίξεις,στο ίδιο αποτέλεσμα θα καταλήξεις. Και τον βοήθησε βέβαια,να ξαναεκλεγεί τον Σεπτέμβρη,αν και απείχε αρκετός κόσμος,αλλά ξαναβγήκε.
Η αλήθεια είναι ότι μετά την απογοήτευση με το δημοψήφισμα,πολύς κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Παρ'όλα αυτά σε πολλούς έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ξαναβγήκε ο Τσίπρας.
Εμένα δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση που ξαναβγήκε ο Τσίπρας,και επειδή όπως είπα και πριν, η απόδειξη της πουτίγκας είναι όταν την τρως,μέχρι τον Σεπτέμβρη δεν είχε εφαρμοσθεί κανένα νέο μέτρο.Επίσης η διακυβέρνηση της Ν.Δ. ήταν ακόμα νωπή και πολύ λογικό και σωστό,διότι η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν η χειρότερη κυβέρνηση μέχρι την σημερινή κυβέρνηση. Οπότε,όταν ψηφίζεις με την λογική «το μη χείρον,βέλτιστον»,και επειδή μέχρι τον Σεπτέμβριο δεν είχαν εφαρμοσθεί μέτρα χειρότερα από τα προηγούμενα,ο κόσμος δεν είχε προλάβει καν να διαβάσει το τρίτο μνημόνιο,έγιναν όλα πολύ γρήγορα,το τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε 14 Αυγούστου.Και φυσικά,στηρίχτηκε και στην αποχή.Ακόμα και εκλογές να γίνουν το 2017,και το 51% του εκλογικού σώματος να πάει,θα βγει και πάλι κυβέρνηση. Και θα δεις ότι και η αποχή αργότερα θα αυξηθεί,αυτό δεν σημαίνει κάτι.Το ένα δεν αναιρεί το άλλο,ότι υπάρχει μεγάλη απογοήτευση και οργή δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να βγει και άλλη κυβέρνηση που θα φέρει περισσότερη οργή και απογοήτευση,γιατί έτσι λειτουργεί το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα.
Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις,ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Ο κόσμος -παραδόξως- ξεχνάει ότι και εκείνος έχει ψηφίσει μνημόνιο. Τι έχεις να σχολιάσεις για αυτό;
Κατ'αρχάς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ειναι ο καλύτερος σύμμαχος του Τσίπρα,αυτήν την στιγμή.Πραγματικά,όταν εξελέγη,απορούσα με κόσμο της Αριστεράς,που έλεγε πως από την στιγμή που και η «Αυγή»,στήριζε τον Μεϊμαράκη,θα έπρεπε να βγει ο Μητσοτάκης για να βγει αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα,ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τόσο ακραία νεοφιλελεύθερος, που με τις δηλώσεις,και την αντιπολίτευση που κάνει,κάνει τον Τσίπρα να μοιάζει έως και συμπαθής! -σε κάποιες όψεις-,βέβαια τώρα ο Τσίπρας εφαρμόζει τόσο ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές,που πραγματικά ο Μητσοτάκης δεν θα βρει τίποτα για να εφαρμόσει! Η γνώμη μου είναι ότι όντως,κάποια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης,θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός,εάν ακολουθήσει η λογική της ομαλής εναλλαγής μνημονιακών κυβερνήσεων,όπως γίνεται μέχρι τώρα,που αν δεις δεν κρατάνε πάνω από 2 χρόνια οι κυβερνήσεις,και απλά αλλάζουμε διαχειριστή,με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,πιθανόν να υπάρξουν κυβερνήσεις συνεργασίας,οι οποίες βοηθάνε για να καταλαγιάσουν το κοινωνικό κλίμα.Οι εκλογές είναι τρόπος εκτόνωσης και οι εκλογές το '12, ήταν ένας τρόπος να περάσουμε από το 1ο στο 2ο μνημόνιο,συνήθως δίνουν και μία περίοδο χάριτος στην εκάστοτε κυβέρνηση, οπότε τους βολεύει.
Το ερώτημα είναι,εάν θα παραμείνουμε σε μία κοινοβουλευτική αλλαγή-διαχειριστή της όλης κατάστασης ,ή θα δημιουργήσουμε ένα άλλο κίνημα που αντισταθεί ή θα φτάσουμε σε άλλες πρακτικές,διότι τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν και στην γειτονιά μας,το έχω πει και δημόσια εξάλλου,το λέει εξάλλου και η ιστορία,για να βγει ο καπιταλισμός μετά από τέτοιες κρίσεις,προηγείται μία τεράστια καταστροφή κεφαλαίων και ανθρώπων.Βέβαια,αυτό συντελείται και χωρίς πόλεμο.Γιατί αυτό που γίνεται στην γειτονιά μας δεν είναι και λίγο,και είναι στην γειτονιά μας,και είναι εμπλεκόμενοι όλοι στην Ε.Ε. και οι Η.Π.Α.,οπότε δεν ξέρω αν θα είναι και τόσο ομαλές οι συνθήκες για να συζητάμε για το νέο πρόσωπο του πρωθυπουργού.Αλλά πραγματικά θα έχει κάποιο νόημα; Ποιο θα είναι το νέο πρόσωπο του πρωθυπουργού; Αυτό που συνέβη τον Μάϊο που μας πέρασε,αυτό που ψήφισαν στην Βουλή,καταργεί οποιαδήποτε αρμοδιότητα της Βουλής,ακόμα και τις βασικές αρμοδιότητες της Βουλής,δηλαδή τα δημοσιονομικά δεν τα έχει ούτε ο υπουργός Οικονομικών ούτε η Βουλή,τα έχει το δημοσιονομικό συμβούλιο και ένα EXCEL στην Eurostat που μετράει το έλλειμα και μετα μας λέει τι περικοπές να κάνουμε,δηλαδή ούτε ο προϋπολογισμός είναι στα χέρια της κυβέρνησης,γιατί θα καθορίζεται αυτόματα από ένα ποσοστό της Eurostat.Ψήφισαν ότι η δημόσια περιουσία περνάει στο νέο υπερταμείο.Άρα ούτε την δημόσια περιουσία έχει να διαχειριστεί η κυβέρνηση.Δηλαδή το μόνο που έχει μείνει είναι να ιδιωτικοποιήσουν τον στρατό ή την Αστυνομία,τον σκληρό πυρήνα του κράτους.Τι μένει δηλαδή; Η κυβέρνηση καταστολής για να περνάει αυτά τα μέτρα.Με αυτήν την έννοια πραγματικά και πολύς κόσμος θα απέχει από τις επόμενες εκλογές,γιατί καταλαβαίνει,ότι δεν έχει κανένα νόημα,να συζητάμε στην σύγχρονη εκδοχή προτεκτοράτου,ποιος θα είναι πρωθυπουργός,και ποιοι θα είναι αυτοί που θα παίρνουν 7 χιλιάρικα το μήνα για να λένε ότι είναι βουλευτές στην ελληνική Βουλή.
Με την απλή αναλογική,ασχολήθηκες καθόλου;
Δεν ασχολήθηκα διότι θεωρώ ότι είναι ντροπή,είναι και αυτό κατά την γνώμη μου επικοινωνιακό,όπως και αυτό με την συνταγματική αναθεώρηση,απ'έξω επικοινωνιακά και στο βάθος επικίνδυνα.Κατ'αρχάς είναι γελοίο,να συζητάμε ότι ψήφισε απλή αναλογική με 3% όριο εισόδου της Βουλής,δεν γίνεται,δεν μπορεί να το σκεφτεί κανένας,πόσο μάλλον να λέει ότι είναι και περήφανος και ότι έκανε τα προτάγματα της Αριστεράς.Αυτό είναι το ένα,το δεύτερο,είναι ότι από πίσω αυτό που θέλει να κάνει,είναι κυβερνήσεις συνεργασίας,σοσιαλιστών με ακραία νεοφιλελεύθερων,που εντάσσεται σε αυτό που είπαμε προηγουμένως για την αποπολιτικοποίηση της πολιτικής,ότι πια σημασία έχουν τα πρόσωπα,σημασία έχει να είναι «καλό» παιδί ο υπουργός και η πολιτική είναι συγκεκριμένη που θα εφαρμοστεί,άρα μπορεί κάλλιστα και ένας νεοφιλελεύθερος μπορεί να είναι «καλό παιδί»,να έχουμε έναν υπουργό που μπορεί να ήταν κομμουνιστής στα νιάτα του,οπότε είναι «καλό παιδί» τώρα,και να είναι καλοί τεχνοκράτες όλοι μαζί και να τα βρίσκουν.Η συνταγματική αναθεώρηση είναι το ίδιο πράγμα μπροστά μπόλικη σάλτσα επικοινωνίας «θέλουμε να δώσουμε παραπάνω δικαιώματα,θέλουμε να συνταγματοποιήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις»,είναι γελοίο πραγματικά,να βγαίνει το κόμμα που βγήκε με πρόταγμα ότι θα επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις,και δεν τις επανέφερε ποτέ,και να λέει ότι θα τις βάλει στο σύνταγμα,είναι γελοίο. Όμως από πίσω το να ανοίξουν θέμα συνταγματικής αναθεώρησης αυτήν την στιγμή,σε οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση,στην πραγματικότητα σημαίνει ότι θα συνταγματοποιήσουν την λιτότητα,γιατί υπάρχει μία τάση στην Ε.Ε. εδώ και πάρα πολλά χρόνια,ζητάνε να συνταγματοποιηθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα,ο μόνος που το έχει κάνει μέχρι τώρα,είναι η Γερμανία και ο επόμενος θα είναι ο «καλός» μαθητής ''Ελλάδα'' που με προτροπή του Τσίπρα στην πραγματικότητα,άλλο τι βγήκε και είπε,και άλλο τι θα γίνει στην πραγματικότητα.Οπότε,θα συνταγματοποιήσουμε την οικονομική πολιτική ,το Σύνταγμα κανονικά είναι ένα κείμενο που καθορίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη,δεν είναι ένα κείμενο που καθορίζει την οικονομική πολιτική,παρ'ότι βέβαια, το Σύνταγμα είναι πολιτικό κείμενο και προφανώς το Σύνταγμα της Ελλάδας,φτιάχτηκε το'75 και μετά αναθεωρήθηκε,μπορεί να είναι σε πολλά σημεία προοδευτικό,αλλά βέβαια,έχει και την οικονομία της αγοράς.Εντάξει,λογικό σε καπιταλισμό ζούμε.Δεν θα έλειπε από το Σύνταγμα αυτό το πράγμα.Όμως στα οικονομικά θέματα το Σύνταγμα έχει ένα μόνο άρθρο και σε καμία περίπτωση δεν ορίζει αυτό την πολιτική,δεν είναι αυτή η λειτουργία του.
Ουσιαστικά,το νέο Σύνταγμα είναι να περιλάβει όλη την λογική της Ε.Ε.,για πρωτογενή πλεονάσματα με κάθε κόστος,πρακτική αξία δεν έχει τεράστια αυτό.Με την έννοια ότι και τώρα το Σύνταγμα μας λέει πως εξασφαλίζεται δουλειά για όλους,και δεν εξασφαλίζεται.Δεν μπορείς να πας την κυβέρνηση στα δικαστήρια επειδή δεν εφαρμόζει αυτό που λέει το Σύνταγμα ότι πρέπει να υπάρχει δουλειά για όλους και ότι πρέπει να υπάρχουν ίσα δικαιώματα για όλους. Πρακτική αξία δεν έχει,αλλά δεν θα μπορείς τώρα να λες «Αυτό είναι αντιστυνταγματικό!»,και να διαμαρτύρεσαι. Για αυτό σου λέω υπάρχει ένα παιχνίδι επιφάνειας μπροστά,που το παίζει ο Τσίπρας,πως και καλά θυμάται ξαφνικά τα προτάγματα της Αριστεράς και μιλάει για ίσα δικαιώματα,αλλά η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.Βέβαια,τα τελευταία πέντε χρόνια τα μνημόνια,έχουν γίνει ένα παρα-Σύνταγμα.Και αυτό ξεκίνησε όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας,έβγαλε το μνημόνιο Συνταγματικό,και ενώ γινόταν αυτό,δημιουργήθηκαν αντιφάσεις,από νόμους συνταγματικούς.Το θέμα είναι ότι,ενώ το Σύνταγμα θεωρεί ως νο1 αρχή την λαϊκή κυριαρχία,τα μνημόνια βάζουν ως νο1 αρχή την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας,είναι δύο τελείως διαφορετικές οπτικές.Οι νόμοι που ψηφίζονται με βάση τα μνημόνια,στηρίζονται ακριβώς σε αυτό.Βασίζονται στην λογική ''λόγω έκτακτης δημοσιονομικής κατάστασης,θα προχωρήσουμε σε έκτακτες ρυθμίσεις'' και μετά φυσικά θα ακολουθήσουν όλα τα έκτακτα: α) εκτάκτως θα δώσουν στις Τράπεζες λεφτά, β) εκτάκτως θα ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία, γ) εκτάκτως θα κόψουν τις συντάξεις -το οποίο κανονικά είναι αντισυνταγματικό,γιατί είναι προστασία της περιουσίας του πολίτη-.Φτιάχνουν,επομένως μία ''έκτακτη'' οικονομική κατάσταση και αυτό δυστυχώς τα τελευταία 5 χρόνια,μπορείς να το δεις,καθώς υπάρχουν 2 παράλληλες νομοθεσίες.Υπάρχει μία κανονική,η οποία ίσχυε και πριν και υπάρχει άλλη μία,που φτιάχνεται με βάση το μνημόνιο και η οποία είναι τελείως ανάποδη με το Σύνταγμα που είπαμε πριν.Οπότε,όποια αναθεώρηση και να έρθει,θα έρθει να επικυρώσει το πρόβλημα, να το κάνει και συνταγματικό.Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό.
Όσον αφορά τα Πανεπιστήμια,οι καταλήψεις θεωρείς ότι είναι ισχυρό μέσον πίεσης;
Από παλιά,από τότε που δεν ήταν καν νόμιμες οι απεργίες,μέσον πίεσης ήταν να σταματήσεις την παραγωγική διαδικασία.Στα πανεπιστήμια και στα σχολεία το αντίστοιχο είναι να σταματήσεις την εκπαιδευτική διαδικασία,δεν έχεις πολλά μέσα πίεσης ούτως ή άλλως.Είναι αναγκαία η διακοπή της κανονικότητας εάν θέλεις να ασκήσεις πίεση.Και αυτά τα 5 μνημονιακά χρόνια οι εργαζόμενοι,έχουν φτάσει στα όρια τους και πολλές φορές ψάχνουν να βρουν και άλλους τρόπους γιατί δεν μπορούν να κάνουν συνέχεια απεργία,χρειάζονται τα χρήματα κτλ.Υπάρχουν και άλλοι τρόποι,παραστάσεις,διαμαρτυρίες,πορείες,κλεισίματα δρόμων.Παρ'όλα αυτά στο τέλος,εάν θες να πιέσεις πραγματικά, το όπλο του εργαζομένου είναι αυτό,η απεργία,και σε εσάς η κατάληψη,δεν υπάρχει κάτι άλλο.Εγώ χάρηκα πολύ με την κατάληψη που έγινε στο Ρέθυμνο,ακριβώς για τους λόγους για τους οποίους έγινε.Κάνατε μία αξιόλογη κατάληψη.Αιτήματα όπως η δωρεάν στέγαση των φοιτητών,.η δωρεάν σίτιση,η δωρεάν μεταφορά,είναι πολύ σημαντικά θέματα.Επίσης θεωρώ ότι τα ΕΑΑΚ στα πανεπιστήμια,πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο και με τα παιδιά,που δεν μπορούν να έρθουν να σπουδάσουν,το θεωρώ πολύ πιο σημαντικό από αυτούς που είναι ήδη στο πανεπιστήμιο.Δηλαδή πρέπει στο 1ο έτος να κοιτάξουν, ποιοι δεν πηγαίνουν επειδή δεν θέλουν και ποιοι δεν πηγαίνουν επειδή οι γονείς τους δεν μπορούν να τους στείλουν.Αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό.Και αν ασχοληθείς αρκετά με τους φοιτητές που ούτως ή άλλως φοιτούν,και δεις ότι κάποιοι από αυτούς πηγαίνουν και φοιτούν επειδή οι γονείς τους μπορούν να τους βοηθήσουν πληρώνοντας τα έξοδά τους,και συνειδητοποιήσεις ότι αυτό είναι μερικό κομμάτι του φοιτητικού σώματος,το πανεπιστήμιο γίνεται σιγά-σιγά «αριστοκρατικό». Εγώ θεωρώ ότι τα ΕΑΑΚ θα'πρεπε σε όλες τις σχολές,να ασχοληθούν με το θέμα σίτιση,στέγαση,για να ανοίξει ο δρόμος,ώστε να μπορέσει κάποιος να φοιτίσει.Θεωρώ πάντως,ότι σαν την κατάληψη που έγινε στο Ρέθυμνο,θα'πρεπε να έχει γίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Παρ'όλα αυτά όσον αφορά τα ΕΑΑΚ,επειδή τυγχάνει να μιλάω με αρκετούς ανένταχτους,μου λένε ότι στις συνελεύσεις για παράδειγμα δεν γίνεται διάλογος.Επικρατεί γενικά ένα χάος που σε καμία περίπτωση δεν βοηθάει την Αριστερά στα πανεπιστήμια.Σίγουρα,έχει και μία λογική η απάντηση που μου δίνουν τα παιδιά από τα ΕΑΑΚ,ότι με τον Δαπίτη και τον Πασπίτη δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος,αλλά σίγουρα αν θέλουν κάτι να πετύχουν τα παιδιά από τα ΕΑΑΚ πρέπει και αυτό να κοιτάξουν. Προσωπικά θεωρώ ότι οι Δαπίτες και οι Πασπίτες δεν διαθέτουν καν πολιτική άποψη,απλά βρίσκονται εκεί καθαρά για το χρηματικό όφελος. Το θέμα είναι ότι ενισχύουν το σύστημα όσο έρχονται και άλλοι στο πλευρό τους είτε αυτοί είναι ψηφοφόροι είτε αυτοί είναι νέα μέλη.
Και στα τηλεοπτικά παράθυρα όμως τσακώνονται,αλλά τους παρακολουθεί ο κόσμος! χαχα! Το θέμα είναι όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται ότι δεν γίνεται διάλογος στις συνελεύσεις,είχαν πάει σε κάποια συνέλευση του συντονιστικού της κατάληψης; Σίγουρα δεν θα ήταν το ίδιο.
Κοίταξε,η αλήθεια είναι ότι όσον αφορά τα κόμματα,το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα έχει πολλή κακή παράδοση στο Ρέθυμνο.Όταν ο Σημίτης είχε έρθει για τα εγκαίνια του Πανεπιστημίου στον Γάλλο,έτυχε να βρίσκομαι Κρήτη και την ώρα που διαμαρτυρόμασταν με τους ΕΑΑΚίτες μπροστά στον Σημίτη,βγήκαν μπροστά να μας τραμπουκίσουν οι Πασπίτες και όχι οι επαγγελματίες αστυνομικοί του Σημίτη.Και μάλιστα ο επικεφαλής της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ,θυμάμαι μας είχε πει:«Καλά κάνετε και διαμαρτύρεστε εσείς,γιατί εσείς θα μείνετε άνεργοι,ενώ εμείς έχουμε εξασφαλισμένη την δουλειά μας».Είχαν από τότε μία συνείδηση «κομματόσκυλου».
Όσον αφορά το χρηματικό τους όφελος,προφανώς και το γεγονός ότι τους δίνουν δουλειά δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι,και αυτό γιατί μπορεί ας πούμε τα χρήματα να είναι λίγα για τις ώρες που δουλεύουν,δεν ξέρουν επίσης σίγουρα αν θα πληρώνονται εκεί που θα διοριστούν.Σίγουρα,θα έπρεπε να υπάρχει μία κοινωνική πρόνοια για τους φοιτητές,για να αποφεύγονται αυτά. Γενικά,αυτό με την καθολική ψηφοφορία που έγινε για να σταματήσει υποτίθεται η οποιαδήποτε «συναλλαγή» και με τους καθηγητές μόνο αυτό που δεν πέτυχε.Γιατί τώρα πηγαίνει ο Δαπίτης και λέει «έχω τόσα ψήφια τι μου δίνεις;».Όπως και να έχει,η Αριστερά,οφείλει να παλεύει για να μην υπάρχουν αυτά,και σίγουρα πρέπει να έχει και μορφωτικό ρόλο μέσα στα Πανεπιστήμια.Δεν γίνονται τα μαθήματα πάντα όπως θέλουν οι φοιτητές. Και η γνώση που λαμβάνουν δεν είναι πανάκεια,έχει σημασία να κυνηγάς γνώση περισσότερη από αυτή που λαμβάνεις στο Πανεπιστήμιο.
Πιστεύω πως αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε όλοι,όχι μόνο οι φοιτητές,είναι να κάνουμε γι αρχή «μικρές» επαναστάσεις και έτσι σιγά-σιγά θα φτάσουμε στην «μεγάλη». Δηλαδή,μία κατάληψη στο Πανεπιστήμιο,μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία ενός κόμματος,κλεισίματα δρόμων και άλλα «μικρά»,μπορούν να ενώσουν τον κόσμο ώστε να συσπειρωθεί και σιγά-σιγά να αρχίσει να πιστεύει στον εαυτό του.
Ναι,αλλά όπως όταν λέμε ότι θέλουμε μία κοινωνία για όλους,λέμε το ίδιο και για ένα τμήμα στο Πανεπιστήμιο..Πρέπει οι φοιτητές π.χ. της Κοινωνιολογίας να διεκδικούν και να παλεύουν για το πως θέλουν το τμήμα τους,σε αυτό δεν χρειάζονται εξωτερική βοήθεια.Εννοείται,για να αντισταθούμε ενάντια στα μνημόνια,εκεί πρέπει να είμαστε όλοι.Αλλά ας πούμε για το τμήμα Κοινωνιολογίας,πρέπει να παλεύουν οι φοιτητές ώστε να γίνονται οι φοιτητές χρηστικοί για την κοινωνία.Πιστεύω ότι αυτό είναι εφικτό για τους φοιτητές γενικότερα.Εάν οι φοιτητές δεν καταφέρουν να αλλάξουν τα δικά τους προβλήματα,πως θα πιστέψουν ότι κάτι άλλο πιο μεγάλο αλλάζει;
Το κίνημα των πλατειών το '11,είχε καλά και άσχημα αποτελέσματα.Με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα η αλήθεια είναι.Ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε από αυτό,ο κόσμος μετά από το κίνημα στράφηκε στον κοινοβουλευτικό δρόμο για να λύσει το πρόβλημα του και το πλήρωσε με ένα τρίτο μνημόνιο.Βέβαια,στην Λατινική Αμερική μετά από παρόμοια κινήματα έβγαλαν Αγιέντε,εμείς βγάλαμε «αλ ντέντε», μόνο! Με προβλημάτισε πολύ αυτό το κίνημα γιατί δεν συνδιάστηκε με τους εργατικούς αγώνες,θα είχε μία άλλη δυναμική.Ε ντάξει η κορυφαία του στιγμή,ήταν με τις δύο μεγάλες απεργείες του Ιούνη,αλλά δεν συνδιάστηκαν όλα αυτά αρμονικά. Και με έχει απασχολήσει,γιατί από αυτό το κίνημα ξεπήδησαν κοινωνικά ιατρεία,κοινωνικά φαρμακεία,κτλ,όμως δεν ξεπήδησε μία καινούργια φουρνιά ανθρώπων που πήγαν και άλλαξαν τα σωματεία. Για παράδειγμα από το κίνημα του 90-91,«ξεπήδησε» μία καινούργια φουρνιά ανθρώπων. Και έκαναν πολλές καλές κινήσεις αργότερα.
Θεωρώ ότι είναι πολλή σημαντική η ένταξη κάπου.Η ένταξη κάπου που υπάρχει δημοκρατία και σεβασμός ανάμεσα στα μέλη.Μία τέτοια ένταξη πραγματικά αξίζει.Πρέπει παρ'όλα αυτά η Αριστερά να αμφισβητεί αυτά που κάνει ακόμα και την ώρα που τα κάνει.,να βγάζει συμπεράσματα για το παρακάτω,να προσπαθεί να το διορθώνει,να το βελτιώνει.Δεν πρέπει να απέχει η Αριστερά από οτιδήποτε.Θεωρώ μεγάλο λάθος αυτό που έκανε το ΚΚΕ με τις πλατείες το '11,αυτό που έκανε το '10 επίσης ήταν μεγάλο λάθος ,αυτό που έγινε με το δημοψήφισμα ήταν πιο τραγικό,και τώρα βγήκε ο Κουτσούμπας να υπερασπιστεί το περήφανο ''ΟΧΙ'' του ελληνικού λαού,ενώ δεν συμμετείχε καν το κόμμα σε αυτό. Και ήταν τραγικό λάθος,γιατί γύρισαν την πλάτη στον κόσμο που είχε πραγματικά ανάγκη την Αριστερά σε αυτό.Το ότι κάτι έχει προβληματικές όψεις,δεν σημαίνει ότι δεν συμμετέχεις.Και δεν σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε αριστερός,ούτε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας ξέρει τα πάντα.Και εγώ ήξερα ότι ο Τσίπρας θα πάει να υπογράψει τρίτο μνημόνιο,και τι πάει να πει αυτό; Εάν δεν κατάφερα να πείσω τον κόσμο ότι όντως θα πάει να υπογράψει τρίτο μνημόνιο,δεν σημαίνει ότι και εγώ κάτι έκανα λάθος; Όντως βλέπω παλιές μου δημοσιεύσεις το 2014,στο Facebook και αυτά που έλεγα τότε έγιναν το 2016.Και; τι πάει να πει αυτό; Η Αριστερά δεν είναι «μέντιουμ»,η Αριστερά πρέπει να είναι δύναμη που θα ανατρέπει τα πράγματα.Το να προβλέπουμε «που το πάει»ο καπιταλισμός,είναι ένα επίπεδο ανάλυσης,που σου δίνει την δυνατότητα,να μην αφήσεις τον καπιταλισμό να το πάει εκεί.Το να προβλέπεις ότι ο καπιταλισμός <<θα τα κάνει μαντάρα>>,αυτό δεν είναι αριστερή πρόβλεψη.Εντάξει μπορεί να γίνεις καλός πολιτικός αναλυτής ή και καλό πολιτικό μέντιουμ.
Παρ'όλα αυτά θεωρώ Ότι έχει και την δική του ευθύνη και ο κόσμος,εκτός από την Αριστερά.Διότι και καθόλου Αριστερά να μην υπήρχε, δεν θα έπρεπε και ο κόσμος από την στιγμή που αρχίζει να καταπιέζεται να εξεγερθεί; Δηλαδή έπρεπε να έρθει ένα κόμμα από την Αριστερά για να το λύσει; Η Επαναστατική Αριστερά έχει τις ευθύνες της γιατί πρέπει μετά από τέτοια καταπιεστικά καθεστώτα να οδηγεί την κοινωνία σε μία επαναστατική αλλαγή.Είναι προβληματικό το γεγονός ότι δεν το κάναμε.Παρ'όλα αυτά όταν κάποιος σε καταπιέζει,σε βασανίζει,δεν θα αντιδράσεις και εσύ; Γιατί να περιμένεις κάποιος να έρθει για να το κάνει; Από την άλλη θα πει κανείς ότι μπορεί επειδή δεν υπάρχει κάποιο όραμα για αυτούς,αλλά ας πούμε ότι κάποιος στην μέση του δρόμου αρχίζει και σε χτυπάει,εσύ δεν θα αντισταθείς; Θα περιμένεις να έρθει κάποιος να το κάνει για εσένα;
Κάτι ακόμα που με προβληματίζει,είναι ότι θεωρεί ο κόσμος πως επειδή τον πρόδωσε ο Τσίπρας,και όλη η υπόλοιπη Αριστερά θα τον προδώσει.Αυτό κοινωνιολογικά μπορείς να μου το εξηγήσεις;
Κοίταξε,θεωρώ ότι όπως και στην Αλβανία,όταν έγινε αυτό που έγινε με τον Χότζα που θεωρούσαν πάρα πολλοί Αλβανοί,ότι ο κομμουνισμός είναι κάτι το απαίσιο,το τραγικό και ότι όπως και να 'χει ο κόσμος θα υποφέρει. Και που προφανώς δεν είναι έτσι.Έχω γνωρίσει νέο παιδί από την Αλβανία,που υποστήριζε αυτά που σου είπα ότι υποστηρίζουν οι περισσότεροι από εκεί. Αυτό όμως σιγά-σιγά άλλαξε με την συζήτηση,όταν άρχισε να βλέπει για παράδειγμα σε εμένα,που συμμετείχα,σε τι δραστηριοποιούμουν. Και όχι μόνο σε εμένα φυσικά,αλλά και σε άλλα παιδιά.Όταν ο άλλος,αρχίσει να βλέπει και τις πράξεις σου και όχι μόνο αυτά που του λες,πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει άποψη για κάτι που είναι λάθος στο μυαλό του.
Αυτό το πράγμα όμως που γίνεται είναι τελείως άδικο και πραγματικά με προβληματίζει.Δηλαδή ένας αριστερός με πρόδωσε,άρα όλοι οι αριστεροί είναι προδότες,ένας δημοσιογράφος μου είπε ψέματα,άρα όλοι οι δημοσιογράφοι είναι ρουφιάνοι,ένας ξένος με έκλεψε,άρα όλοι οι ξένοι είναι κλέφτες. Είναι τελείως άδικο.
Ακολούθησε το blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου