Δημοσιογραφική αναταραχή

Είναι πολύ σημαντικό που σε μια μικρή πόλη, όπως το Ρέθυμνο, να υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν αγάπη σε μία τέχνη. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι και ο Διονύσης, με την αγάπη του για το θέατρο. Μαζί του συζητήσαμε για την θεατρική παράσταση που συμμετείχε «Το Ημερολόγιο Ενός Τρελού» και για άλλα! Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη Πού μεγάλωσες; Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στον Κορυδαλλό. Έζησα εκεί αδιάκοπτα μέχρι τα 18 μου, γιατί έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στο Ρέθυμνο, στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Μόλις τελείωσα γύρισα στην Αθήνα, σκεπτόμενος τι θα κάνω στη συνέχεια. Αποφάσισα τελικά να κάνω μεταπτυχιακό στη Θεσσαλονίκη, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, με θέμα ευρωπαϊκή λογοτεχνία και πολιτισμό. Στο Ρέθυμνο επέστρεψα μόνιμα πλέον πριν 7 χρόνια περίπου. Η υποκριτική πώς προέκυψε; Η υποριτική υπήρχε μέσα μου από πάντα, αλλά δεν της είχα δώσει χώρο να βγει προς τα έξω. Είπα ότι υπήρχε πάντα μέσα μου επειδή είμαστε τρία αδέρ

Γράφει η Ελβίνα Μποτονάκη, συγγραφέας και σκηνοθέτρια Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν έρχεσαι αντιμέτωπος πρώτη φορά με μια κρίση πανικού είναι:<< Πεθαίνω, σβήνω, χάνομαι! >>, << Αυτό ήταν, ήρθε το τέλος μου! >>, << Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες! >>. Τελικά όμως κάπως επιβίωσες! Γιατί στην πραγματικότητα η κρίση πανικού δεν ήρθε για να σε σκοτώσει.Τουναντίον. Ήρθε για να σε σώσει!  Υπήρχαν πάντα αυτές οι φορές. Οι φορές που προσωπικά ονόμαζα ''ορισμένες φορές'' ή ''μερικές φορές''. '' Ορισμένες φορές'' λοιπόν, ενώ όλα έδειχναν στη ζωή μου να έχουν πάρει το δρόμο τους και να έχω αυτά που φαινομενικά επιθυμούσα, ξυπνούσα ένα πρωί και χωρίς προφανή λόγο...δεν ήμουν καλά! Δεν είχα όρεξη να βγω. Αργότερα δεν είχα όρεξη να φάω! Έπειτα δεν είχα όρεξη να δουλέψω! Ακατάσχετες, θλιβερές και απογοητευτικές σκέψεις καταλάμβαναν το νου μου, από τις οποίες δεν μπορούσα να βγάλ

 Γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης Από μικρός που τα έβλεπα μου άρεσε να τα παρατηρώ να κόβουν βόλτες δεξιά και αριστερά κοιτούσαν τον κόσμο από απόσταση τον μελετούσαν και ενώ κάποια από αυτά έβλεπαν θήραμα άλλα έβλεπαν φίλο άλλα ήταν μαύρα άλλα ήταν άσπρα μα όλα είχαν αυτό που όλοι ψάχνουμε την ελευθερία της ψυχής την ελευθερία της έκφρασης την ελευθερία της αλληλεγγύης για αυτό και εγώ τα ζήλεψα και μια μέρα τα χτύπησα στο σώμα μου. Ακολούθησε τον Γιώργο: Instagram: @georgios__papadakis  Facebook: @Georgios Papadakis  Ακολούθησε τo blog μας: Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή Instagram: @dimosiografiki_anataraxi

Γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης Σε έβλεπα κάθε βράδυ που γυρνούσες απ'τη δουλειά κάθε φορά το πρώτο πράγμα που έκανες ήταν να ανάψεις τσιγάρο κρατούσες μια φωτογραφία και βούρκωνες την κοιτούσες και της έλεγες: <<Δεν αντέχω άλλο αυτή την κούραση,αλλά θα συνεχίσω να παλεύω>> μετά την ξαναέβαζες στη θέση της και κάθε μέρα συνέχιζες στο ίδιο πρόγραμμα κάθε φορά που σε έβλεπα ήθελα τόσο να σου μιλήσω δεν άντεχα να σε βλέπω άλλο έτσι και έψαχνα έψαχνα κάτι να κάνω μόνο για να σε δω να χαμογελάς έτσι μια μέρα πήγα και έκοψα ένα τριαντάφυλλο από έναν κήπο σε σταμάτησα λίγο πριν μπεις στην είσοδο της πολυκατοικίας το βλέμμα σου έδειχνε την κόπωση του σώματός σου υπήρχε ένα παγκάκι λίγο πιο κάτω σου είπα να πάμε να κάτσουμε για να τα πούμε καθίσαμε και καθώς έβγαζες τον καπνό από την τσάντα σου εγώ σου έδωσα το τριαντάφυλλο χαμογέλασες μου είπες:<<Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα εκραγώ.Αλλά τι να κάνω;>> και εγώ απάντησα:<<Αυτό ρε συ δεν είναι ζωή.Α

Γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης Ήταν ένα μικρό κορίτσι χαρούμενο και γλυκό έπαιζε έξω με τις φίλες της κάθε μέρα γυρνούσε απ'το σχολείο και μίλαγε στη μαμά της της έλεγε πώς τα περνούσε καθώς εκείνη ετοίμαζε το φαγητό Ο μπαμπάς της μόλις ερχόταν από τη δουλειά την έπαιρνε αγκαλιά και της έδινε φιλιά και αυτή πάντα χαμογελούσε γλυκά τα βράδια πάντα και οι δύο γονείς ερχόντουσαν μαζί της έλεγαν ιστορίες για να κοιμηθεί «Σ'αγαπάω μαμά,Σ'αγαπάω μπαμπά» τους έλεγε κάθε βράδυ όμως την επόμενη μέρα η Ευτυχία ξύπνησε από ένα δυνατό θόρυβο άκουγε φωνές και ουρλιαχτά απ'έξω δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί και από ποιον ανοίγει την πόρτα του σπιτιού και βλέπει σπίτια γκρεμισμένα και αίματα παντού προσπαθούσε να βρει τους γονείς της,αλλά δεν ήταν πουθενά καθώς έκλαιγε και παραπατούσε τους βλέπει να κείτονται λίγο πιο κάτω «Μαμά,Μπαμπά,τι συμβαίνει;»ρωτάει η Ευτυχία Μα,κανένας από τους δύο δεν μπορούσε να μιλήσει και ενώ είχε πέσει η Ευτυχία κάτω και τους κοιτού

Μια γυναίκα που έχει προσφέρει πάρα πολλά στη μουσική, και που μπορεί να δώσει ακόμα περισσότερα σε νέους καλλιτέχνες. Η Μαρία Κώτη μας διηγήθηκε ιστορίες από το παρελθόν, και μας έδωσε τροφή για σκέψη για ζητήματα της επικαιρότητας, μιας και ανέκαθεν μέσα από την τέχνη της αναδείκνυε προβλήματα της κοινωνίας. Μια συνέντευξη που έγινε στο Ρέθυμνο, όπου ζει προς το παρόν η ίδια με την οικογένειά της. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη Στη σελίδα σας στο Facebook είδαμε ότι το δισκογραφικό σας ντεμπούτο,έγινε με μέταλ μουσική.Πώς ήταν σαν εμπειρία για εσάς; Ήταν από τις ωραιότερες και σπουδαιότερες εμπειρίες. Μέταλ της δεκαετίας του '90, έπαιζα ακορντεόν και τραγουδούσα. Ήμουν frontwoman που λέμε στη μέταλ μουσική σκηνή και παίζαμε ένα υβρίδιο που είχε να κάνει με '90s ήχο και Doom Metal και με επιρροές μέχρι και το λαϊκό τραγούδι,το οποίο τραγουδούσα πάντα. Ξεκίνησα να τραγουδάω εδώ στο Ρέθυμνο ως φοιτήτρια, το 1994 ανέβηκα πρώτη φορά στο

Συναντηθήκαμε στα Εξάρχεια με τον ηθοποιό Χρήστο Σαπουντζή και συζητήσαμε για θέατρο,πολιτική επικαιρότητα,κινηματογράφο,τηλεόραση. Mας είπε ακόμα πώς είναι να κάνεις παράσταση σε καφενείο! Η συζήτηση όμως δεν έμεινε μόνο εκεί. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη Σε μια συνέντευξή σας στο παρελθόν,είχατε πει ότι δεν θα ξανακάνετε τηλεόραση. Θα θέλατε να μας πείτε γιατί; Όπως βλέπετε και εσείς,η τηλεόραση στην Ελλάδα έχει τελειώσει και οι προτάσεις που γίνονται δεν έχουν πλέον ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο αυτό βέβαια.Τα τελευταία χρόνια είχα πάρα πολλές ατυχίες λόγω της τηλεόρασης και έχασα πάρα πολλά λεφτά,λεφτά τα οποία πρόσφατα έμαθα ότι έχασα διαπαντός. Και αυτό είναι ένα πράγμα που με τράβηξε μακριά,γιατί ας μην γελιόμαστε,εγώ τηλεόραση έκανα καθαρά για οικονομικούς λόγους και η προβολή ή η αναγνωρισιμότητα που ήρθε δεν με ωφέλησε τόσο πολύ,δεν μου έδωσε δουλειές στο θέατρο τόσες πολλές και κυρίως γιατί η προσωπικότητά μου είχε χτιστεί μέσα στο θ

Πήγαμε μια βόλτα στα Χανιά και μιλήσαμε με την Κωνσταντίνα Βιδαλάκη για κλασική μουσική. Ξεκίνησε να κάνει μαθήματα πιάνου από όταν ήταν 5 χρονών και πήρε το δίπλωμα πιάνου στα 19 της, μας είπε τι είναι αυτό που προσφέρει η κλασική μουσική σε σχέση με τα άλλα είδη, τι πίεση υπάρχει στις πρόβες και άλλα πολλά. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη Kάνεις μαθήματα πιάνου από όταν ήσουν 5 χρονών.Θυμάσαι πώς αισθανόσουν τότε; Θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ να πηγαίνω να κάνω μαθήματα. Αρχικά το πώς ξεκίνησα να παίζω πιάνο είναι μια πολύ ευτυχής συγκυρία,γιατί είχαμε μετακομίσει πρόσφατα σε ένα σπίτι και από πάνω μας έμενε μια κοπέλα που έπαιζε πιάνο και ετοιμαζόταν να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στο εξωτερικό. Αυτό που ακούγαμε άρεσε πάρα πολύ και στη μητέρα μου και σε εμένα και αποφασίσαμε να ξεκινήσω μαθήματα. Δηλαδή, εάν δεν μετακομίζαμε εκεί μπορεί και να μην ασχολούμουν ποτέ με το πιάνο. Θυμάμαι ότι ήμουν ενθουσιασμένη, ήθελα να παίζω, ήθελα να μελετάω

Τι είναι η κατάθλιψη; Yπάρχει ταμπού στις μέρες μας, στο να ζητάει βοήθεια κάποιος από ειδικό για θέματα ψυχικής υγείας; Η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Μάρω Γιαννάκη μιλάει για πράγματα που θέλεις να ξέρεις. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφία: Ελένη Ψυχή Τι είναι ο ψυχολόγος και τι ο ψυχοθεραπευτής; Οι σπουδές του ψυχολόγου διαρκούν 4 έτη. Μόλις κάποιος τελειώσει τη σχολή του ψυχολόγου,μπορεί να έχει πάνω του το πτυχίο του ψυχολόγου,αλλά οι σπουδές του κατά βάση έγκειται στην μελέτη της συμπεριφοράς και της εγκεφαλικής συμπεριφοράς. Άρα συνδυάζει τα δεδομένα και της εγκεφαλικής λειτουργίας και της επίδρασης που έχουν αυτά πάνω στη συμπεριφορά. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι,το δεύτερο κομμάτι έγκειται στους περιβαλλοντικούς παράγοντες,δηλαδή πώς επηρεάζει το περιβάλλον τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Επίσης μελετάει αυτά τα αποτελέσματα και τα εκθέτει χρόνο με τον χρόνο είτε από έρευνες είτε από συλλογή δεδομένων και φτιάχνει ένα αποτέλεσμα,μια έρευνα. Μετά από α

Γνωρίστε την Ελβίνα Μποτονάκη, μια γυναίκα που αγωνίζεται, ελπίζει, ονειρεύεται. Ηθοποιός, δασκάλα θεατρικής αγωγής σε παιδιά,σκηνοθέτης και συγγραφέας θεάτρου. Έχει εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη σε παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης,όπως «Τερέζα Ρακέν» του Emil Zola, «Δέρμα στις φλόγες» του Guillem Clua,αλλά και σε άλλες. Έχει πάρει μέρος στη θεατρική παράσταση «Το Μπαμ»του Νικόλα Ανδρουλάκη. Το 2015 αποφασίζει να ιδρύσει τη θεατρική ομάδα Vagabond, να γράψει και να σκηνοθετήσει τη θεατρική παράσταση «Βασιλικώ Καρπώ» και το 2016 να γράψει και να σκηνοθετήσει το νικητήριο θεατρικό έργο σε διαγωνισμό πρωτότυπου θεατρικού έργου «SocialLies2078» στην Αθήνα. Και φυσικά,μας μίλησε για την πρώτη ταινία μικρού μήκους που έγραψε και σκηνοθέτησε τον Αύγουστο του 2016,την «Έρφοι», η οποία προκρίθηκε στο 40ο Διαγωνιστικό Φεστιβάλ ταινιών Δράμας. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη Μπορείς να σκηνοθετήσεις,μπορείς να γράψεις,μπορείς να παίξεις,μπορείς να διδάξεις.Τ

Η φωτογράφος Άννα Γεωργίου μας εξηγεί πώς η τέχνη της φωτογραφίας μπορεί να γίνει ένας πολύ όμορφος τρόπος έκφρασης. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφία: Εύα Κρίκη Άννα,εάν μπει κάποιος στη σελίδα σου θα δει ότι φωτογραφίζεις κυρίως ανθρώπους.Και όχι τοπία ας πούμε ή κάτι άλλο.Γιατί; O άνθρωπος για εμένα έχει περισσότερο ενδιαφέρον,μου ταιριάζει ίσως περισσότερο να φωτογραφίζω ανθρώπους.Πιο πολύ με εμπνέουν οι άνθρωποι.Δεν έχω επιχειρήσει ιδιαίτερα να φωτογραφίσω αντικείμενα ή τη φύση ή οτιδήποτε άλλο,θα ήθελα να το επιχειρήσω κάποια στιγμή. Είδα ότι έχεις κάνει και μερικά αυτοπορτρέτα. Ναι η αλήθεια είναι ότι πιο εύκολα μου βγαίνουν τα αυτοπορτρέτα γιατί είναι αυτό ακριβώς που έχω στο μυαλό μου,είναι οι δικοί μου προβληματισμοί,είναι το μέσα μου,είναι οι στιγμές που θέλω να εκφραστώ.Μπορεί να έχει συμβεί κάτι και να είμαι θλιμμένη,μπορεί να έχει συμβεί κάτι και να είμαι χαρούμενη και οπότε είναι πιο εύκολο για μένα.Λέω ας πούμε σήμερα:<<Χμ,είμαι κά

Ο δημιουργός των ταινιών 《Τα γεμιστά》,《Ομπρέλα》, 《Το Ταξίδι》, 《Βάλσαμο》 μιλάει στη Δημοσιογραφική αναταραχή και λέει πράγματα που θέλεις να ακούς από ανθρώπους του χώρου. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη Γιάννη εκτός από σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών είσαι και ηθοποιός.                      Ακριβώς, προσπαθώ να τα συνδυάζω όλα μαζί. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, νομίζω ότι λίγο πολύ όταν έχεις ελεύθερο χρόνο αρκετό, μπορείς να τα κάνεις όλα και όταν έχεις την οικονομική δυνατότητα, βασικό κομμάτι και αυτό. Διότι αν φτάσεις στο σημείο να μην έχεις να φας είναι πολυτέλεια να ασχολείσαι με κάτι από αυτά. Δεν μπορώ να διαλέξω κάτι από αυτά, αλλά μόλις περάσουν τα χρόνια ίσως καταλήξω κάπου.                                Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη σκηνοθεσία;   Με τη σκηνοθεσία ξεκίνησα πριν από περίπου 2 χρόνια. Με τη μικρού μήκους ταινία που είχα κάνει, με τίτλο 《Ομπρέλα》. Έχει να κάνει με την εγκατάλειψη ζώων συντροφιάς. Ήταν έ

Γιώργος Παπαδάκης: Facebook: Γιώργος Παπαδάκης                                         Instagram: @georgios__papadakis                                         Email: giwrgosp31@gmail.com Εύα Κρίκη:  Facebook: Eva Kriki                      Instagram: @chasingthepeculiar                      Email: evakriki97@gmail.com Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή          

Γνωρίστε τον Γιάννη, αθλητή της πολεμικής τέχνης Muay Thai! Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης     Τι είναι το Muay Thai; Το Μuay Thai είναι παραδοσιακή πολεμική τέχνη της Ταϊλάνδης, για εμένα είναι και ένα είδος χορού. Είναι η τέχνη των 8 άκρων συνδυάζει χτυπήματα με τους αγκώνες,με τα χέρια, με τα γόνατα,λακτίσματα σε όρθια στάση. Απαιτεί πολλή πειθαρχία,αλληλοσεβασμό και αυτοσεβασμό και όταν ανεβαίνεις πάνω στο ring,να δίνεις την ψυχή σου για εσένα και την ομάδα σου. Φυσικά και για τους θεατές με απόλυτο σεβασμό στον αντίπαλό σου και στο δάσκαλό σου. Είσαι στη σχολή του Ηλία Λάμπρου, τη White Tiger Muay Thai Camp. Πώς είναι η προπόνηση εκεί; Όσο καιρό ασχολούμαι με το άθλημα, είμαι στη σχολή White Tiger Muay Thai Camp με τον Δάσκαλο Ηλία Λάμπρου και μπορώ να πω ότι τα παιδιά που γνώρισα εκεί είναι για εμένα κάτι παραπάνω από οικογένεια. Ο Δάσκαλος για εμένα είναι μέντορας, φίλος στα δύσκολα και στα εύκολα κάτι το οποίο ισχύει κ