Το The Garage παρουσιάζει κάθε Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στις 21:30 μέχρι και τις 25/11 μια σύγχρονη εκδοχή της παράστασης «Μήδεια» του Ευριπίδη. Εμείς είδαμε την παράσταση και κάναμε μια πολύ ουσιαστική συζήτηση με κάποιους από τους συντελεστές της παράστασης.
Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης
Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη
Λέω να ξεκινήσουμε με τους ηθοποιούς πρώτα. Οι ρόλοι που παίζετε φαίνονται πολύ απαιτητικοί, εσείς πώς τους προσεγγίσατε;
Κοραλία Παλιεράκι: Με πολλή δουλειά, με πειραματισμό, με διάβασμα, με αυτοσχεδιασμό. Στην αρχή δοκιμάζαμε όλους τους ρόλους, δηλαδή εγώ δούλεψα και τον Ιάσονα, ο Γιώργος δούλεψε και τη Μήδεια. Και οι άλλοι δύο ηθοποιοί το ίδιο έκαναν, περάσαμε από όλες τις θέσεις και ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία, η οποία κράτησε αρκετό καιρό. Σίγουρα και η σκηνοθέτης μάς κατεύθηνε θέτοντας ερωτήματα. Και αυτό είχε πολύ ενδιαφέρον, γιατί συνεχώς προέκυπταν καινούργια ερωτήματα.
Γιώργος Ξενικάκης: Συμφωνώ με την Κοραλία. Χρειάστηκε πολλή φαντασία. Διότι όταν δεν έχεις τέτοια βιώματα (και για καλή μας τύχη δεν έχουμε τέτοια βιώματα) λειτουργείς με φαντασία.
Ελένη είδαμε μια σύγχρονη εκδοχή της παράστασης. Ειπώθηκε και ατάκα από ταινία του Σταύρου Τσιώλη...Στην ουσία προσπαθήσαμε να αποφύγουμε τη σκηνοθεσία και την υποκριτική που έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε στην αρχαία τραγωδία. Η παράσταση δίνεται σε κλειστό χώρο, έχουμε επιλέξει να υπάρχει το Alterego της Μήδειας επί σκηνής, ενώ αντικαταστήσαμε τα περισσότερα από τα χωρικά με σύγχρονη ποίηση, π.χ. του Τάσου Λειβαδίτη, της Κικής Δημουλάς. του Γιάννη Ρίτσου κ.α.
Επίσης είδαμε και τη σύγκρουση των δύο φύλων σε πρώτο επίπεδο. Άλλοι σκηνοθέτες δεν εμβαθύνουν τόσο σε αυτό...
Ελένη Δάγκα: Αυτό το κάνει ο Ευριπίδης και όχι εμείς. Και σίγουρα υπάρχουν πολλά επιπλέον θέματα σε αυτό το κείμενο τα οποία εμείς δεν θίξαμε με την παράστασή μας. Συνειδητά αποφασίσαμε να 'πιαστούμε' από ένα και να δείξουμε στο κόσμο, όσο το δυνατόν καλύτερα τις σκέψεις μας πάνω σε αυτό. Ασχοληθήκαμε με τον άνθρωπο που χάνεται μέσα στο συναίσθημα και τον έρωτα και με το πώς αυτός ο άνθρωπος επειδή χάνει τον εαυτό του, αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτά που του συμβαίνουν στη ζωή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση συναντάμε μια γυναίκα ενάντια σε έναν άντρα, ένα στερεότυπο που βλέπουμε να υπάρχει ακόμα και σήμερα. Αυτό, βέβαια, που συμβαίνει στη Μήδεια, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί και σε έναν άντρα. Μας ενδιαφέρει το άτομο που χάνεται μέσα από αυτή τη διαδικασία και όχι η γυναίκα. Όμως της γυναίκας «έτσι της έχουν μάθει από παλιά». Να είναι υπομονετική με τον άντρα της, να τον προσέχει, να κάνει θυσίες για εκείνον. Οπότε είναι και ο κοινωνικός της ρόλος καμιά φορά την κάνει να χάνει τον εαυτό της και όχι μόνο ο έρωτας. Θέλοντας και μη λοιπόν, παρόλο που μας ενδιέφερε η διαδικασία του ατόμου που χάνεται μέσα από τον έρωτα, αφού είναι η γυναίκα εκείνη που πρωταγωνιστεί στο έργο του Ευριπίδη, είναι η γυναίκα σε πρώτο πλάνο και ο αγώνας της, που βλέπουμε ακόμη και στις μέρες μας, να μη χαθεί στη διαδρομή ο εαυτός της.
Μαρία εσύ ως βοηθός του σκηνοθέτη τι έχεις να προσθέσεις;
Μαρία Ιωαννίδου: Θαυμάζω πάρα πολύ τα παιδιά για τη δουλειά που έκαναν. Είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία, έχουν «φάει» ώρες σε πρόβες και φυσικά μην ξεχνάμε ότι αυτή δεν είναι η βασική τους δουλειά. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν είναι όλοι επαγγελματίες ηθοποιοί και βρίσκονται, παρ' όλα αυτά, σε αυτό το επίπεδο είναι προς τιμήν τους. Όμως όπως καλά γνωρίζουμε όλοι το θέατρο είναι μια ομαδική δουλειά αλλά τον πρωταγωνιστικό «ρόλο» σε μια παράσταση τον έχει ο σκηνοθέτης και όπως είπε κάποιος από τους συνεργάτες μας η Ελένη Δάγκα είναι μια από τις πιο ευγενικές σκηνοθέτες, γεγονός που βοήθησε και προέτρεψε τους ηθοποιούς να δώσουν το εκατό τοις εκατό του εαυτού τους.
Επιστρέφουμε στους ηθοποιούς. Σας δυσκόλεψε κάτι; Και αν ναι, τι;Γιώργος Ξενικάκης: Και μόνο που ασχοληθήκαμε με ένα κλασικό έργο αρχαίας τραγωδίας ήταν κάτι πολύ δύσκολο. Προσπαθήσαμε να το φέρουμε σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή, έτσι ώστε ο θεατής να μπορεί να ταυτιστεί πιο εύκολα με τα προβλήματα που παρουσιάζονται μέσα στο έργο. Μας δυσκολέψανε πάρα πολλά πράγματα, αν και νομίζω αυτό που μας δυσκόλεψε περισσότερο ήταν αυτός ο λόγος, που δεν είναι κάθε άλλο παρά καθημερινός λόγος. Θέλαμε όμως να γίνει καθημερινός λόγος, να έχει νόημα αυτό που λέμε, να το καταλαβαίνει ο θεατής άμεσα.
Όσο διαβάζατε το κείμενο, όσο κάνατε πρόβες, αισθανθήκατε ότι μπορεί να δείξετε κάποια κατανόηση στις πράξεις των ηρώων;
Κοραλία Παλιεράκι: Εγώ προσωπικά προσπάθησα να μπω στη διαδικασία να καταλάβω γιατί έκανε ό,τι έκανε ο Ιάσονας. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα το έκανα αυτό εάν δεν δουλεύαμε με αυτό τον τρόπο, το ίδιο βέβαια ισχύει και για τη Μήδεια αλλά και για τον Κρέοντα. Νομίζω υπάρχει ίσως ένα δίκιο, κάτι που φωνάζει, μέσα σε όλους.
Γιώργος Ξενικάκης: Όταν ασχολείσαι με το θέατρο κάνεις ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Ασχολείσαι με κείμενα που τα έχουν γράψει σπουδαίοι άνθρωποι. Συνήθως τέτοιοι άνθρωποι γράφουν κείμενα που 'αγγίζουν' όλους τους ανθρώπους, οπότε είναι εύκολο να βρεις πράγματα που και εσύ έχεις σκεφτεί, σε έχουν προβληματίσει.
Ακολούθησε το blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου