Γράφει μια φίλη του blog
Ανεργία, ιδιωτικοποίηση, απελπισία, ρατσισμός, ξενοφοβία, φασισμός. Το φαινόμενο που οξύνθηκε φαινομενικά τα τελευταία χρόνια με την επινοικίαση κατοικιών, το διωγμό ανθρώπων από τα σπίτια τους κτλ είναι αποτέλσμα μιας σειράς αλυσιδοτών γεγονότων, στρατηγικών και μαθηματικά προγραμματισμένων πλάνων οικονομολόγων πολύ συγκεκριμένων εταιριών οι οποίες χτίζουν τα τείχη που μας περιβάλουν. Χρειάζεται σφαιρική σκέψη, δεν έχει νόημα να ψάχνουμε μεμονωμένες λύσεις. Αυτές μπορούν να δοθούν, όπως μπορεί να δοθεί ένα χάπι για να σε ανακουφίσει προσωρινά από τον πόνο. Όμως, όταν είσαι άρρωστος, αν θες πραγματικά να γιατρευτείς, πρέπει να είσαι έτοιμος να αφήσεις όσα σε αρρώστησαν.
Φαντάσου ένα καλάθι με πορτοκάλια. Αν το ένα σαπίσει, τότε θα και το άλλο θα σαπίσει δίπλα του. Όλα τα ζωντανά όντα έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι φυσική, δεν είναι άποψη αυτό που γράφω. Σε επίπεδο κοινωνίας, όσα «πορτοκάλια» κι αν πετάξεις, η «σακούλα» χρειάζεται αλλαγή, όταν η σαπίλα είναι τόση. Νοητικά, εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια δύναμη μόνο παραπάνω, σε αντίθεση με τα φρούτα και τα δέντρα. Κινούμαστε, αλλάζουμε, χωρίς να περιμένουμε την επόμενη ζωή. Έχουμε τη δυνατότητα να μεταβάλλουμε το περιβάλλον μας, όπως ο καλλιτέχνης σμιλεύει τον πηλό. Σήμερα.Τώρα. Γιατί να αφήνουμε τις δυνατότητές μας ανεκμετάλλευτες, την ίδια στιγμή που κάποιοι χρησιμοποιούν τις δυνατότητές τους για καταστροφή; Δεν είναι πιο έξυπνοι. Το αντίθετο. Ας χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητές μας για καλό. Όλοι και όλες μαζί. Όπως μπορεί ο καθένας. Μέχρι τέλους όμως, αδιάκοπα, χωρίς εκπτώσεις. Υπάρχουν τρόποι να αντλείς θετική ενέργεια από το περιβάλλον σου για να μπορείς να ξαναμπαίνεις στο παιχνίδι πιο δυνατά: το να δίνεις. Αγάπη. Ατόφια ειλικρίνεια. Ας είσαι ειλικρινής πρώτα σε εσένα. Μετά και στο κόσμο. Θα το εκτιμήσει. Δοκίμασε, κι αν δεν τα καταφέρεις, ξαναδοκίμασε. Κάθε φορά όμως άλλαζε όσα δεν πέτυχαν. Τον τρόπο, τα κίνητρα, εσένα. Έτσι μαθαίνουμε. Τα κίνητρά μου αυτή τη στιγμή είναι τα συναισθήματά μου, οι σκέψεις μου. Φυσικά μπορείς να είσαι χαρούμενος και χαρούμενη σε αυτό τον κόσμο. Μα αν υπάρχει τόση δυστυχία (την οποία πολύ καλά γνωρίζεις ότι υπάρχει) μην υποκρίνεσαι πως δεν είναι τίποτα, πως δεν σε επηρεάζει. Η κοινωνία είσαι εσύ, είναι ένας ζωντανός οργανισμός ατόμων που αλληλεπιδρούν. Όσο κι αν απομονωθείς, δεν μπορείς να βγεις από αυτήν. Μπορείς νοητά. Μπορείς να σκεφτείς έξω από τα «κουτάκια», τα πλαίσια που σου βάλανε, να καταφέρεις να σπάσεις τις αλυσίδες κι ίσως τότε καταφέρεις να δεις το φως. Αφού ελευθερωθείς, γύρνα όμως και προσπάθησε να βοηθήσεις κι άλλο κόσμο να ελευθερωθεί. Μπορεί να είναι δύσκολο, μπορεί να κινδυνεύεις κι εσύ να ξαναπέσεις στην παγίδα, μα πλέον θα ξέρεις ποια είναι η μουσική που σε υπνώτιζε. Θα μπορείς να να αναγνωρίσεις τις φωνές και να προφυλαχτείς.
Φαντάσου ότι βρίσκεσαι πάνω σε ένα πλοίο. Το πλοίο πρόκειται να βυθιστεί και μαζί με εσένα κινδυνεύουν εκατομμύρια άνθρωποι, αγαπημένοι και μη. Τα άτομα του προσωπικού κωλυσιεργούν. Θα πάρεις τα ηνία στα χέρια σου; Κάποιοι γύρω σου αυτοκτονού,κάποιοι κλαίνε και οδύρονται, κάποιοι κοιμούνται, άλλοι προσπαθούν να κλέψουν, να γαμήσουν, να κάνουν ό,τι μπορούν και να σκέφτονται τι άλλο θα τους προσφέρει ευχαρίστηση. Κάποιοι θα γκρινιάζουν, θα τσακώνονται, θα προσεύχονται ή θα κλείσουν τα μάτια περιμένοντας το θάνατο. Κάποιοι θα σπρώξουν άλλους στα κύματα, για να χάσει βάρος το πλοίο. Νομίζουν ότι έτσι θα σωθούν. Όλοι έχουν μυαλό. Το θέμα είναι πως το χρησιμοποιούν. Ξυπνήστε!
Υπάρχουν πολλοί που είναι ξύπνιοι και κάθονται αυτή τη στιγμή σε ένα τραπέζι μελετώντας πώς θα «ρουφήξουν» κι άλλο αίμα, παίρνοντας λάθος αποφάσεις ακόμη κι αν θέλουν κάποιοι να κάνουν καλό. Λάθος, γιατί νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, ότι έχουν τη λύση και το προνόμιο να αποφασίζουν για όλη την ανθρωπότητα. Τι κι αν κανένας μας δεν έχει τη λύση; Τι κι αν δε χρειάζεται να τη βρεις; Μήπως αυτό που ψάχνεις δεν είναι εκεί που κοιτάς κι άδικα τυραννιέσαι; Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθείς. Ποτέ. Συνεχής αγώνας κατά της αδικίας κάθε μορφής, κατά του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας, του σεξισμού και κάθε είδους διάκρισης, του πολέμου και της διχόνοιας. Κατά του θανάτου και του μίσους που προκαλεί ο φασισμός σε συνδυασμό με εθνικιστικές, πατριαρχικές, καταπιεστικές και εξουσιαστικές σχέσεις. Απλά δες την ουσία, τη μαγεία της ζωής. Διώξε τον φόβο. Είμαστε όντως το σύμπαν με σώμα, οστά και νεύρα. Και είμαστε για λίγο «χρονικό διάστημα». Όντα που έχουμε άπειρες δυνατότητες, που μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αναρχικός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Οι εξουσιαστικές και καταπιεστικές σχέσεις σε μετατρέπουν σε κάτι άλλο, απάνθρωπο. Η παιδεία σου είναι το μόνο που μπορεί να σε κρατήσει στην ανθρώπινη μορφή σου. ούτε αυτή του ζώου, ούτε αυτή του «μαλάκα» ανθρώπου. Δεν υποτιμώ τα ζώα, όπως και όλα τα έμβια όντα είναι ισάξια. Είμαστε όλα Φύση και εννοείται ότι πρέπει να υπάρχει σεβασμός. Αυτό κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβεις, να το πιστέψεις, Τα ένστικά μας θα πρέπει να τα γνωρίσουμε, να τα αναγνωρίσουμε και να είμαστε σε θέση να τα ελέγχουμε μόνα μας ως ανθρώπινα όντα και όχι ως κτήνη. Κάποιοι που θα ξέρουν τη δύναμή τους, την χρησιμοποιούν για ανόητους λόγους. Για να δυναστεύουν τους υπόλοιπους. Αν λοιπόν δοθεί σωστό κίνητρο, κατευθυντήρια δύναμη η οποία δεν θα είναι ίσως η ίδια παντού, αφού «σωστό και λάθος» δεν υπάρχει, άρα πρέπει να συναποφασίζεται για το κοινό καλό, τότε η δύναμη αυτή θα αξιοποιηθεί προς το βέλτιστο. Όλος ο κόσμος ας ενωθεί για καλό, με κοινές αξίες την αλληλεγγύη, την ισότητα, την ελευθερία.
Ακολούθησε το blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Φαντάσου ένα καλάθι με πορτοκάλια. Αν το ένα σαπίσει, τότε θα και το άλλο θα σαπίσει δίπλα του. Όλα τα ζωντανά όντα έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι φυσική, δεν είναι άποψη αυτό που γράφω. Σε επίπεδο κοινωνίας, όσα «πορτοκάλια» κι αν πετάξεις, η «σακούλα» χρειάζεται αλλαγή, όταν η σαπίλα είναι τόση. Νοητικά, εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια δύναμη μόνο παραπάνω, σε αντίθεση με τα φρούτα και τα δέντρα. Κινούμαστε, αλλάζουμε, χωρίς να περιμένουμε την επόμενη ζωή. Έχουμε τη δυνατότητα να μεταβάλλουμε το περιβάλλον μας, όπως ο καλλιτέχνης σμιλεύει τον πηλό. Σήμερα.Τώρα. Γιατί να αφήνουμε τις δυνατότητές μας ανεκμετάλλευτες, την ίδια στιγμή που κάποιοι χρησιμοποιούν τις δυνατότητές τους για καταστροφή; Δεν είναι πιο έξυπνοι. Το αντίθετο. Ας χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητές μας για καλό. Όλοι και όλες μαζί. Όπως μπορεί ο καθένας. Μέχρι τέλους όμως, αδιάκοπα, χωρίς εκπτώσεις. Υπάρχουν τρόποι να αντλείς θετική ενέργεια από το περιβάλλον σου για να μπορείς να ξαναμπαίνεις στο παιχνίδι πιο δυνατά: το να δίνεις. Αγάπη. Ατόφια ειλικρίνεια. Ας είσαι ειλικρινής πρώτα σε εσένα. Μετά και στο κόσμο. Θα το εκτιμήσει. Δοκίμασε, κι αν δεν τα καταφέρεις, ξαναδοκίμασε. Κάθε φορά όμως άλλαζε όσα δεν πέτυχαν. Τον τρόπο, τα κίνητρα, εσένα. Έτσι μαθαίνουμε. Τα κίνητρά μου αυτή τη στιγμή είναι τα συναισθήματά μου, οι σκέψεις μου. Φυσικά μπορείς να είσαι χαρούμενος και χαρούμενη σε αυτό τον κόσμο. Μα αν υπάρχει τόση δυστυχία (την οποία πολύ καλά γνωρίζεις ότι υπάρχει) μην υποκρίνεσαι πως δεν είναι τίποτα, πως δεν σε επηρεάζει. Η κοινωνία είσαι εσύ, είναι ένας ζωντανός οργανισμός ατόμων που αλληλεπιδρούν. Όσο κι αν απομονωθείς, δεν μπορείς να βγεις από αυτήν. Μπορείς νοητά. Μπορείς να σκεφτείς έξω από τα «κουτάκια», τα πλαίσια που σου βάλανε, να καταφέρεις να σπάσεις τις αλυσίδες κι ίσως τότε καταφέρεις να δεις το φως. Αφού ελευθερωθείς, γύρνα όμως και προσπάθησε να βοηθήσεις κι άλλο κόσμο να ελευθερωθεί. Μπορεί να είναι δύσκολο, μπορεί να κινδυνεύεις κι εσύ να ξαναπέσεις στην παγίδα, μα πλέον θα ξέρεις ποια είναι η μουσική που σε υπνώτιζε. Θα μπορείς να να αναγνωρίσεις τις φωνές και να προφυλαχτείς.
Φαντάσου ότι βρίσκεσαι πάνω σε ένα πλοίο. Το πλοίο πρόκειται να βυθιστεί και μαζί με εσένα κινδυνεύουν εκατομμύρια άνθρωποι, αγαπημένοι και μη. Τα άτομα του προσωπικού κωλυσιεργούν. Θα πάρεις τα ηνία στα χέρια σου; Κάποιοι γύρω σου αυτοκτονού,κάποιοι κλαίνε και οδύρονται, κάποιοι κοιμούνται, άλλοι προσπαθούν να κλέψουν, να γαμήσουν, να κάνουν ό,τι μπορούν και να σκέφτονται τι άλλο θα τους προσφέρει ευχαρίστηση. Κάποιοι θα γκρινιάζουν, θα τσακώνονται, θα προσεύχονται ή θα κλείσουν τα μάτια περιμένοντας το θάνατο. Κάποιοι θα σπρώξουν άλλους στα κύματα, για να χάσει βάρος το πλοίο. Νομίζουν ότι έτσι θα σωθούν. Όλοι έχουν μυαλό. Το θέμα είναι πως το χρησιμοποιούν. Ξυπνήστε!
Υπάρχουν πολλοί που είναι ξύπνιοι και κάθονται αυτή τη στιγμή σε ένα τραπέζι μελετώντας πώς θα «ρουφήξουν» κι άλλο αίμα, παίρνοντας λάθος αποφάσεις ακόμη κι αν θέλουν κάποιοι να κάνουν καλό. Λάθος, γιατί νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, ότι έχουν τη λύση και το προνόμιο να αποφασίζουν για όλη την ανθρωπότητα. Τι κι αν κανένας μας δεν έχει τη λύση; Τι κι αν δε χρειάζεται να τη βρεις; Μήπως αυτό που ψάχνεις δεν είναι εκεί που κοιτάς κι άδικα τυραννιέσαι; Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθείς. Ποτέ. Συνεχής αγώνας κατά της αδικίας κάθε μορφής, κατά του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας, του σεξισμού και κάθε είδους διάκρισης, του πολέμου και της διχόνοιας. Κατά του θανάτου και του μίσους που προκαλεί ο φασισμός σε συνδυασμό με εθνικιστικές, πατριαρχικές, καταπιεστικές και εξουσιαστικές σχέσεις. Απλά δες την ουσία, τη μαγεία της ζωής. Διώξε τον φόβο. Είμαστε όντως το σύμπαν με σώμα, οστά και νεύρα. Και είμαστε για λίγο «χρονικό διάστημα». Όντα που έχουμε άπειρες δυνατότητες, που μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αναρχικός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Οι εξουσιαστικές και καταπιεστικές σχέσεις σε μετατρέπουν σε κάτι άλλο, απάνθρωπο. Η παιδεία σου είναι το μόνο που μπορεί να σε κρατήσει στην ανθρώπινη μορφή σου. ούτε αυτή του ζώου, ούτε αυτή του «μαλάκα» ανθρώπου. Δεν υποτιμώ τα ζώα, όπως και όλα τα έμβια όντα είναι ισάξια. Είμαστε όλα Φύση και εννοείται ότι πρέπει να υπάρχει σεβασμός. Αυτό κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβεις, να το πιστέψεις, Τα ένστικά μας θα πρέπει να τα γνωρίσουμε, να τα αναγνωρίσουμε και να είμαστε σε θέση να τα ελέγχουμε μόνα μας ως ανθρώπινα όντα και όχι ως κτήνη. Κάποιοι που θα ξέρουν τη δύναμή τους, την χρησιμοποιούν για ανόητους λόγους. Για να δυναστεύουν τους υπόλοιπους. Αν λοιπόν δοθεί σωστό κίνητρο, κατευθυντήρια δύναμη η οποία δεν θα είναι ίσως η ίδια παντού, αφού «σωστό και λάθος» δεν υπάρχει, άρα πρέπει να συναποφασίζεται για το κοινό καλό, τότε η δύναμη αυτή θα αξιοποιηθεί προς το βέλτιστο. Όλος ο κόσμος ας ενωθεί για καλό, με κοινές αξίες την αλληλεγγύη, την ισότητα, την ελευθερία.
Ακολούθησε το blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου