Βρεθήκαμε στο Ρέθυμνο με δύο από τα μέλη των «The Art of Raw Records», τον Lobo Amarrillo και τον Innovative. Μιλήσαμε για την ραπ στην Ελλάδα, το Hip-Hop,τ ι μουσική άρχισαν να ακούν και πώς ανακάλυψαν το Hip-Hop, τα πρώτα τους βήματα στην ραπ και φυσικά τους στόχους τους για τη συνέχεια.
Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης
Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη
Αρχικά,ας ξεκινήσουμε με τα ονόματα. Τι σημαίνει Lobo Amarillo και τι Innovative;
Innovative: Από μικρός μου άρεσε να δοκιμάζω πράγματα,μου άρεσε να προσπαθώ να φτιάξω κάτι δικό μου,και έτσι ήρθε το ''Καινοτόμος'' όπου τώρα το έκανα Innovative και στις παραγωγές και στα ραπ. Παλιότερα είχα το Καινοτόμος,και κάπως έτσι το ''Innovative'' έχει δρομολογηθεί, το αισθάνομαι καθαρά δικό μου.
Lobo Amarillo: Να σου πω την αλήθεια δεν είμαι και τόσο fun του nickname,όταν ξεκινήσαμε πριν 10 και κάτι χρόνια να ακούμε αυτή τη μουσική,οι φίλοι μου με φώναζαν Teo και το έκανα crazy Teo τότε,μετά είχε γίνει το ΒΛΣ από το επίθετό μου που είναι Βλασόπουλος, και πριν 3 χρόνια περίπου άκουσα ένα κομμάτι, που μιλάει για έναν λύκο μοναχικό,που έτσι μου άρεσε αυτή η ιστορία που είχε γράψει η τύπισσα, και επειδή το ζω γενικότερα και εγώ σαν μοναχικός αλλά όχι της αγέλης, έτσι αποφάσισα να το φτιάξω έτσι.
Τι ακούγατε γενικότερα πιο μικροί; Ποια ήταν τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα;
Innovative: Εγώ επειδή πιο μικρός έκανα πιάνο και έπαιζα κιθάρα άκουγα κάτι σε πιο έντεχνο,σου μιλάω για ηλικία 9-10 ετών,μετά όταν άρχισα σιγά-σιγά να ψάχνω να δω τι μου αρέσει, τι είναι αυτό που μου ταιριάζει καλύτερα,σίγουρα έπαιξαν ρόλο και οι παρέες,για παράδειγμα ο Αντώνης (ο Λακωνικός),άκουγε περισσότερο καιρό ραπ από εμένα,άρχισε να μου βάζει ραπ και στην ουσία αυτό είναι,υπήρχε ένα δέσιμο από τότε από τα 14-15 έτσι να πούμε ότι από τότε κάπως και άρχισα να ακούω από τότε ό,τι υπήρχε από Ελλάδα τα πάντα, Ημισκούμπρια, ΖΝ, ΤΧC, Παρεμβολές,πραγματικά ό,τι τότε μπορούσαμε να ακούσουμε,να το βρούμε άνετα δηλαδή όπως Εισβολέα, ΑΓ και λίγο αργότερα ήρθε και το ξένο. Και σιγά-σιγά μόνο ξένο από ό,τι ελληνικό,αλλά σίγουρα ελληνικό ακόμα ακούμε,ακόμα στηρίζουμε,αυτό που κάνουμε και εμείς ελληνικό είναι.
Lobo Amarrilo: Εγώ πιο μικρός άκουγα περισσότερο ξένο ροκ, και λόγω του πατέρα μου ο οποίος άκουγε, και λόγω των συναναστροφών μου τότε όπως τα ξαδέρφια μου, οι παρέες μου, που ήταν πιο ροκάδες, πιο Pink Floyd, πιο Deep Purple, αλλά είχα και έναν ξάδερφο, που ήρθε και μου έβαλε πρώτη φορά Hip-Hop στο σπίτι, απλά ήρθε, άκουσε τη μουσική και έφυγε. Και εγώ τότε παίζει να ήμουν 10 χρονών και είχα πάθει την πλάκα μου με αυτό που άκουσα. Μετά από ένα-δύο χρόνια άκουσα στο ραδιόφωνο ότι παίζει κάθε Σάββατο μια δίωρη εκπομπή ξένο ραπ και lowbap,ήταν περίπου 2000 ήμουν 11-12. Και τότε θυμάμαι έβαζα μια κασέτα και την ηχογραφούσα όλη,τα μάθαινα και μετά από καιρό είχα μάθει πολλά κομμάτια. Αργότερα στο γυμνάσιο,γνώρισα αρκετά άτομα με τα οποία ανταλλάξαμε απόψεις,cd,πήρα και άλλα ερεθίσματα. Αλλά γενικότερα ήμουν ψιλοκαυλωμένος με αυτή τη μουσική όσο πάει. Άκουγα lowbap, αλλά δε στήριζα.
Πότε ξεκινήσατε να κάνετε μουσική;
Innovative: Εγώ από το 2008 άρχισα με την παρέα μου τότε να κάνω λίγο freestyle, μετά το 2010 σαν Στιλέτα αρχίσαμε μερικά lives στην Κρήτη,πηγαίναμε Αθήνα, γνωρίσαμε κόσμο που έκανε το ίδιο, με την ίδια αγάπη, και έτσι άρχισε όλο αυτό να κινείται,μετά εγώ γενικά είχα κάνει μια μεγάλη παύση, κάποια χρόνια σίγουρα, αλλά τώρα γενικά είναι καιρός που ετοιμάζω υλικό και το καλοκαίρι όλο αυτό θα βγει.
Lobo Amarillo: Σε εμένα έτυχε να γνωρίσω κάποια άτομα εκεί στο νησί,που ήταν ήδη πολύ ψημένα με αυτή τη μουσική. Ας πούμε όπως ο ΔΠΘ,όπως γενικότερα οι Ψυχόδραμα,το υπόγειο χάσμα,domino,και επειδή ήμουν εκεί στη γειτονιά με βάλανε κατ'ευθείαν στο τρυπάκι του αφού το κάνουνε αυτοί τότε μπορώ και εγώ ας πούμε. Γενικότερα μουσική προς τα έξω,άκουσε ο κόσμος όταν βγήκε το youtube,όταν ήμουν 15 χρονών δεν έπαιζε youtube στην Ελλάδα. Μουσική γράφαμε εκεί στα 15, αλλά ποιος θα μας ακούσει εκεί στο νησί που ήμασταν εξόριστοι. Μετά που άνοιξε το youtube,το ίντερνετ και αυτά,όσο είναι για να δώσουμε μας ακούγανε. Όλοι κάπου εκεί ξεκίνησαν στα 15 στάνταρ. Και αυτό που βγαίνουν και λένε τώρα οι μεγάλοι χιπχοπάδες:«τι κάνουν τώρα τα 15χρονα», όλοι ήμασταν κάποτε 15χρονα και εμείς ήμασταν καυλωμένοι,για αυτό εδώ εμείς δεν είμαστε για να κρίνουμε κανέναν, είμαστε εδώ για να σεβόμαστε και να μας σέβονται. Αμοιβαία είναι αυτά.
Πιστεύετε ότι το Hip-Hop έχει τη δύναμη να αναδείξει προβλήματα της κοινωνίας,να επηρεάσει κόσμο ακόμα ο οποίος δεν άκουγε μέχρι χθες αυτή τη μουσική.
Lobo Amarillo: Μέχρι και πριν 3 χρόνια περίπου το Hip-Hop αυτό έκανε. Κυρίως έδειχνε ότι μπορεί να γίνει μια είδους επανάσταση,έγινε κάτι και το Hip-Hop του έδωσε πάτημα να ακουστεί. Αυτό που είχαν γράψει οι FFC ότι «τώρα πια με το Hip-Hop κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία», πιστεύω ότι τώρα κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία. Πεθαίνει ο άλλος δίπλα σου και εσύ κάθεσαι και μιλάς για πόσα χρυσαφικά και φράγκα μπορείς να βγάλεις, ενώ ο άλλος το πονάει κάθε μέρα. Οπότε δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος τώρα να μας πάρει στα σοβαρά,πολλοί ακούνε ''Hip-Hop'' και λένε: «A,o Υποχθόνιος ή ο Snik», ρε ποιος Υποχθόνιος και ποιος Snik;
Πάντως υπάρχουν και πολλοί άλλοι που νιώθουν και καταλαβαίνουν τη διαφορά.
Innovative: Σίγουρα,πιστεύω ότι το Hip-Hop έχει να δώσει πολλά μηνύματα στον κόσμο και έχει πολύς κόσμος να εμπνευστεί από το Hip-Hop.Υπάρχουν άτομα που σνομπάρουν το Hip-Hop,αλλά είναι στιγμές που μπορεί να ακούσουν ένα καλό κομμάτι που μπορεί να τους έχει στείλει ένα φίλος τους και καταλαβαίνουν τη διαφορά από το καλό Hip-Hop από το Hip-Hop που νομίζουν ότι είναι ο Υποχθόνιος και ο κάθε Υποχθόνιος, αυτή είναι η διαφορά. Σήμερα,στις ημέρες μας υπάρχει μια μεγάλη στροφή του κόσμου προς το Hip-Hop, πιστεύω ότι έχει να κάνει και με τα προβλήματα που υπάρχουν στις μέρες μας,ο κόσμος ψάχνει μια λύση,μπορεί να προσφέρει μια ζεστασιά,μια παρηγοριά και αυτό ποτέ δεν θα τελειώσει. Πάντα θα υπάρχουν και όμως καλλιτέχνες που θα το διαστρεβλώνουν και θα πηγαίνουν σε άλλα πράγματα, εναλλακτικά πράγματα, εμπορικά καθαρά, δηλαδή ποπ, που μπορούν έτσι να ακουστούν.
Ας πούμε ότι ένας rapper ζει από αυτό,δηλαδή βγάζει χρήματα από μπλουζάκια,συναυλίες κτλ,πιστεύετε ότι είναι ένα είδος ''αμαρτίας'';
Lobo Amarillo: Μακάρι να μπορούσα να βγάλω λεφτά από τη μουσική,να ήμουν τόσο τυχερός ώστε κάποιος κόσμος να μπορέσει με ακούσει και να μου δώσει τη δυνατότητα να του δώσω περισσότερα πράγματα, μη κάνοντας κάτι άλλο και κάνοντας μουσική, κατάλαβες; Αυτή είναι η καύλα μου, μακάρι να μπορούσα από το πρωί μέχρι το βράδυ να κάνω μουσική, δηλαδή αν ήταν να μη δουλεύω 12-14 ώρες την ημέρα, δεν θα το έκανα. Αν μπορούσα να βγάλω τα έξοδά μου,το ενοίκιό μου από τη μουσική,θα έκανα αυτό ρε φίλε. Είναι πολύ παρεξηγημένο θεωρώ,αν ο άλλος βγάζει λεφτά και το κάνει καλά μπράβο του.
Innovative: Δεν είναι κάτι εύκολο γενικά,αν σκεφτείς τι έχει περάσει ο άλλος για να φτάσει στο σημείο να ζει από αυτό.Θέλει ιδρώτα,θέλει πολύ κόπο,πρέπει να έχουν περάσει και κάποια χρόνια. Δεν είναι απλή υπόθεση.
Πώς είναι να έχεις συνηθίσει να ακούς κάποιον,ή ένα συγκρότημα,να πηγαίνεις σε ένα live και να τους βλέπεις και μετά από λίγο καιρό εσύ να κάνεις μουσική και να είσαι πάνω στη σκηνή βλέποντας κόσμο από κάτω;
Innovative: Την ώρα που είσαι πάνω στη σκηνή δεν περιγράφεται το συναίσθημα,όταν βλέπεις τον κόσμο να ανταποκρίνεται νιώθεις ένα μαζί του. Και αυτός είναι ο σκοπός εκείνη τη στιγμή,να περάσεις όσο καλύτερα γίνεται εσύ,να περάσουν καλά και αυτοί μαζί σου. Σίγουρα,πάντα ονειρεύεσαι,ποτέ δε σταματάς να ονειρεύεσαι. Κάνεις την αρχή και μετά θέλεις να εξελιχθείς,να γνωρίσεις και άλλα άτομα που έχουν εμπειρία και έχουν να σου δώσουν,μετά να μπορείς να δώσεις και εσύ σε άλλα και έτσι είναι ένας υγιής τρόπος να προχωράς μπροστά.
Lobo Amrillo: Αυτό που είπε είναι μεγάλο θέμα,η εξέλιξη,να μην μένεις σταθερός να πιστεύεις στον εαυτό σου και όσο πιστεύεις στον εαυτό σου γίνεσαι καλύτερος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πράγμα από το να αισθάνεσαι ότι γίνεσαι καλύτερος και να το πιστέψεις,γιατί έτσι δίνεις πάτημα. Σε ό,τι live έχω παίξει από κάτω είναι οι δικοί μου,οπότε αυτό το γουστάρω περισσότερο από όλα,οι καλοί μου φίλοι που με γουστάρουν ως Θεοδόση και κατ'επέκταση σαν Lobo,αλλά εμένα το ''Θεοδόσης'' με ενδιαφέρει περισσότερο από το ''Lobo''. Δηλαδή ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης που παίζουμε μαζί και γουστάρουμε,παίζουμε αρχικά επειδή είμαστε μαζί σαν άνθρωποι και μετά η μουσική μας φέρνει ακόμα πιο κοντά.Κοίτα,εγώ Mobb Deep δεν πρόκειται να γίνω,όχι ότι δεν θέλω να γίνω ή ότι δεν το ονειρεύομαι πως κάποια στιγμή θα μπορούσα να γίνω,ούτε θα παίξω σε 80.000 κόσμο,οπότε δεν θα μπορέσω να νιώσω το συναίσθημα του: «Ουάου,τι είναι αυτό;» κάτι το οποίο σε καταβάλει. Αλλά όσο μπορούμε να έχουμε τον άλλο από κάτω να γουστάρει,γουστάρουμε διπλά. Όσοι και να'ναι 10-20-50-200-1000,και μόνο που τους βλέπω να λένε στίχους μου εγώ ανατριχιάζω.
Μια κριτική που ασκείται καμιά φορά στην ραπ,είναι ότι χρησιμοποιεί εκφράσεις που ενδεχομένως να ενοχλεί μια κατηγορία ανθρώπων. Σας έχει τύχει ποτέ σε live ή από κοντά ή στο Facebook/Youtube να πει κάποιος ότι αυτό δεν πρέπει να το λέτε, ότι είναι προσβλητικό κτλ;
Innovative: Δεν έχει τύχει σε εμένα ποτέ.
Lobo Amarillo: Εμένα μου έχει συμβεί. Γενικότερα έχω κάτσει σε φάση που είναι κράξιμο για στίχο μου,για κάποια λόγια. Εγώ ό,τι σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή θα το πω,και πολλές φορές μπορεί να είναι και μαλακία,αλλά άμα ανοίξει το στόμα δεν κλείνει ρε φίλε,δηλαδή όταν θέλεις κάτι να πεις,θα το πεις. Έχω ακούσει διάφορα,αλλά δεν δίνω σημασία. Το θέμα είναι να στηρίζεις αυτά που λες και να μην αφήνεις τους άλλους να σε καβαλήσουν,όταν είσαι άνθρωπος έχεις βούληση και άποψη,τώρα αν μπορείς να υπερασπιστείς αυτή την άποψη είναι μαγκιά σου.
Πόσο σημαντικό θεωρείτε να υπάρχει ραπ στο Ρέθυμνο;
Innovative: Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει παντού, βέβαια επειδή το Ρέθυμνο είναι η πόλη που μεγάλωσα και έκανα τα πρώτα μου βήματα,μακάρι να μπορούσα να κάνω όλο το Ρέθυμνο να ακούει τη μουσική μου,όχι με την έννοια ότι έχω κάποιο άχτι,αλλά επειδή παλιότερα ας πούμε άκουγαν περισσότερο σε σχέση με τώρα,θα ήθελα πάλι να έβλεπα κάτι τέτοιο. Επίσης το Ρέθυμνο δεν είναι Αθήνα,δεν υπάρχουν χορηγοί για να βγουν φεστιβάλ σε σχέση με το παρελθόν,στην Αθήνα ας πούμε είναι πιο εύκολο.
Lobo Amarillo: Εγώ όταν ήρθα στο Ρέθυμνο ήμουν 25 χρονών, βρήκα πολλά πράγματα έτοιμα αλλά πρόσφερα εξίσου πάρα πολλά. Έτρεξα events,προσπαθούσα να βγάλω συναυλία και όχι απαραίτητα για εμένα,αλλά για να γουστάρει ο κόσμος,ήθελα να συνεισφέρω.Πάντως το Ρέθυμνο σε σχέση με άλλες πόλεις είναι παράδεισος και σε αυτό φταίει ο φοιτητής. Στο ότι είστε φοιτητούπολη καθαρά,ζείτε σε ρυθμούς φοιτητή και οι φοιτητές φέρνουν ένα εναλλακτικό ρεύμα,και ένα εναλλακτικό ρεύμα στην προκειμένη περίπτωση είναι το ραπ ή και το Hip-Hop γενικότερα.
Κάποιοι δεν θέλουν να πληρώνουν για να ακούσουν και κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα με αυτό,τι έχετε να σχολιάσετε;
Lobo Amarillo: Πλέον, πρέπει να συνεισφέρεις και εσύ για να ακούσεις τον καλλιτέχνη που γουστάρεις. Ακόμα και τσάμπα να είναι η είσοδος πρέπει να πας να πιεις 2-3 μπύρες, γιατί είναι αυτό που έλεγε και ο Γιάννης πριν, δεν υπάρχουν χορηγοί, δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά και τα τρέχουμε όλα μόνοι μας και σε αυτό έχουμε ακούσει μεγαλύτερο κράξιμο από ό,τι να γράψουμε μια μαλακία σε ένα κομμάτι, για αυτούς δηλαδή μαλακία,αλλά στο θέμα της εισόδου στο να πληρώσεις για να ακούσεις τον άλλο έχουμε φάει μεγαλύτερο κράξιμο. Πολλές φορές έρχονται παιδιά από Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ηράκλειο και όλη αυτή η διαδικασία θέλει χρήματα.
Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;
Innovative: Εγώ ετοιμάζω παραγωγές, μερικά live, βίντεο με κάποια τραγούδια στο youtube, με τον Λακωνικό επίσης ετοιμάζω μια δουλειά που θα είναι αυτός στα ραπ, με τον Έκαστο που είναι και αυτός φίλος, όσο μπορούμε δουλεύουμε πάνω στη μουσική μας.
Lobo Amarillo: Με έχει ''καταπιεί'' λίγο η δουλειά οπότε είναι ζόρικο για εμένα αυτή τη στιγμή να ασχοληθώ με τη μουσική,δουλεύω καμιά φορά 12-14 ώρες την ημέρα επειδή κάνω δύο δουλειές. Όπως και να'χει φτιάχνουμε τώρα εδώ το στούντιο, και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Δούλευα έναν δίσκο,αλλά τον παράτησα γιατί με κούρασε,μου έπαιρνε πολύ χρόνο, κάποια τραγούδια με χαλούσαν. Πάντως κάποια από αυτόν τον δίσκο θα ανέβουν στοYoutube.
Ακολούθησε τo blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης
Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη
Αρχικά,ας ξεκινήσουμε με τα ονόματα. Τι σημαίνει Lobo Amarillo και τι Innovative;
Innovative: Από μικρός μου άρεσε να δοκιμάζω πράγματα,μου άρεσε να προσπαθώ να φτιάξω κάτι δικό μου,και έτσι ήρθε το ''Καινοτόμος'' όπου τώρα το έκανα Innovative και στις παραγωγές και στα ραπ. Παλιότερα είχα το Καινοτόμος,και κάπως έτσι το ''Innovative'' έχει δρομολογηθεί, το αισθάνομαι καθαρά δικό μου.
Lobo Amarillo: Να σου πω την αλήθεια δεν είμαι και τόσο fun του nickname,όταν ξεκινήσαμε πριν 10 και κάτι χρόνια να ακούμε αυτή τη μουσική,οι φίλοι μου με φώναζαν Teo και το έκανα crazy Teo τότε,μετά είχε γίνει το ΒΛΣ από το επίθετό μου που είναι Βλασόπουλος, και πριν 3 χρόνια περίπου άκουσα ένα κομμάτι, που μιλάει για έναν λύκο μοναχικό,που έτσι μου άρεσε αυτή η ιστορία που είχε γράψει η τύπισσα, και επειδή το ζω γενικότερα και εγώ σαν μοναχικός αλλά όχι της αγέλης, έτσι αποφάσισα να το φτιάξω έτσι.
Τι ακούγατε γενικότερα πιο μικροί; Ποια ήταν τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα;
Innovative: Εγώ επειδή πιο μικρός έκανα πιάνο και έπαιζα κιθάρα άκουγα κάτι σε πιο έντεχνο,σου μιλάω για ηλικία 9-10 ετών,μετά όταν άρχισα σιγά-σιγά να ψάχνω να δω τι μου αρέσει, τι είναι αυτό που μου ταιριάζει καλύτερα,σίγουρα έπαιξαν ρόλο και οι παρέες,για παράδειγμα ο Αντώνης (ο Λακωνικός),άκουγε περισσότερο καιρό ραπ από εμένα,άρχισε να μου βάζει ραπ και στην ουσία αυτό είναι,υπήρχε ένα δέσιμο από τότε από τα 14-15 έτσι να πούμε ότι από τότε κάπως και άρχισα να ακούω από τότε ό,τι υπήρχε από Ελλάδα τα πάντα, Ημισκούμπρια, ΖΝ, ΤΧC, Παρεμβολές,πραγματικά ό,τι τότε μπορούσαμε να ακούσουμε,να το βρούμε άνετα δηλαδή όπως Εισβολέα, ΑΓ και λίγο αργότερα ήρθε και το ξένο. Και σιγά-σιγά μόνο ξένο από ό,τι ελληνικό,αλλά σίγουρα ελληνικό ακόμα ακούμε,ακόμα στηρίζουμε,αυτό που κάνουμε και εμείς ελληνικό είναι.
Lobo Amarrilo: Εγώ πιο μικρός άκουγα περισσότερο ξένο ροκ, και λόγω του πατέρα μου ο οποίος άκουγε, και λόγω των συναναστροφών μου τότε όπως τα ξαδέρφια μου, οι παρέες μου, που ήταν πιο ροκάδες, πιο Pink Floyd, πιο Deep Purple, αλλά είχα και έναν ξάδερφο, που ήρθε και μου έβαλε πρώτη φορά Hip-Hop στο σπίτι, απλά ήρθε, άκουσε τη μουσική και έφυγε. Και εγώ τότε παίζει να ήμουν 10 χρονών και είχα πάθει την πλάκα μου με αυτό που άκουσα. Μετά από ένα-δύο χρόνια άκουσα στο ραδιόφωνο ότι παίζει κάθε Σάββατο μια δίωρη εκπομπή ξένο ραπ και lowbap,ήταν περίπου 2000 ήμουν 11-12. Και τότε θυμάμαι έβαζα μια κασέτα και την ηχογραφούσα όλη,τα μάθαινα και μετά από καιρό είχα μάθει πολλά κομμάτια. Αργότερα στο γυμνάσιο,γνώρισα αρκετά άτομα με τα οποία ανταλλάξαμε απόψεις,cd,πήρα και άλλα ερεθίσματα. Αλλά γενικότερα ήμουν ψιλοκαυλωμένος με αυτή τη μουσική όσο πάει. Άκουγα lowbap, αλλά δε στήριζα.Πότε ξεκινήσατε να κάνετε μουσική;
Innovative: Εγώ από το 2008 άρχισα με την παρέα μου τότε να κάνω λίγο freestyle, μετά το 2010 σαν Στιλέτα αρχίσαμε μερικά lives στην Κρήτη,πηγαίναμε Αθήνα, γνωρίσαμε κόσμο που έκανε το ίδιο, με την ίδια αγάπη, και έτσι άρχισε όλο αυτό να κινείται,μετά εγώ γενικά είχα κάνει μια μεγάλη παύση, κάποια χρόνια σίγουρα, αλλά τώρα γενικά είναι καιρός που ετοιμάζω υλικό και το καλοκαίρι όλο αυτό θα βγει.
Lobo Amarillo: Σε εμένα έτυχε να γνωρίσω κάποια άτομα εκεί στο νησί,που ήταν ήδη πολύ ψημένα με αυτή τη μουσική. Ας πούμε όπως ο ΔΠΘ,όπως γενικότερα οι Ψυχόδραμα,το υπόγειο χάσμα,domino,και επειδή ήμουν εκεί στη γειτονιά με βάλανε κατ'ευθείαν στο τρυπάκι του αφού το κάνουνε αυτοί τότε μπορώ και εγώ ας πούμε. Γενικότερα μουσική προς τα έξω,άκουσε ο κόσμος όταν βγήκε το youtube,όταν ήμουν 15 χρονών δεν έπαιζε youtube στην Ελλάδα. Μουσική γράφαμε εκεί στα 15, αλλά ποιος θα μας ακούσει εκεί στο νησί που ήμασταν εξόριστοι. Μετά που άνοιξε το youtube,το ίντερνετ και αυτά,όσο είναι για να δώσουμε μας ακούγανε. Όλοι κάπου εκεί ξεκίνησαν στα 15 στάνταρ. Και αυτό που βγαίνουν και λένε τώρα οι μεγάλοι χιπχοπάδες:«τι κάνουν τώρα τα 15χρονα», όλοι ήμασταν κάποτε 15χρονα και εμείς ήμασταν καυλωμένοι,για αυτό εδώ εμείς δεν είμαστε για να κρίνουμε κανέναν, είμαστε εδώ για να σεβόμαστε και να μας σέβονται. Αμοιβαία είναι αυτά.
Πιστεύετε ότι το Hip-Hop έχει τη δύναμη να αναδείξει προβλήματα της κοινωνίας,να επηρεάσει κόσμο ακόμα ο οποίος δεν άκουγε μέχρι χθες αυτή τη μουσική.
Lobo Amarillo: Μέχρι και πριν 3 χρόνια περίπου το Hip-Hop αυτό έκανε. Κυρίως έδειχνε ότι μπορεί να γίνει μια είδους επανάσταση,έγινε κάτι και το Hip-Hop του έδωσε πάτημα να ακουστεί. Αυτό που είχαν γράψει οι FFC ότι «τώρα πια με το Hip-Hop κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία», πιστεύω ότι τώρα κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία. Πεθαίνει ο άλλος δίπλα σου και εσύ κάθεσαι και μιλάς για πόσα χρυσαφικά και φράγκα μπορείς να βγάλεις, ενώ ο άλλος το πονάει κάθε μέρα. Οπότε δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος τώρα να μας πάρει στα σοβαρά,πολλοί ακούνε ''Hip-Hop'' και λένε: «A,o Υποχθόνιος ή ο Snik», ρε ποιος Υποχθόνιος και ποιος Snik;
Πάντως υπάρχουν και πολλοί άλλοι που νιώθουν και καταλαβαίνουν τη διαφορά.
Innovative: Σίγουρα,πιστεύω ότι το Hip-Hop έχει να δώσει πολλά μηνύματα στον κόσμο και έχει πολύς κόσμος να εμπνευστεί από το Hip-Hop.Υπάρχουν άτομα που σνομπάρουν το Hip-Hop,αλλά είναι στιγμές που μπορεί να ακούσουν ένα καλό κομμάτι που μπορεί να τους έχει στείλει ένα φίλος τους και καταλαβαίνουν τη διαφορά από το καλό Hip-Hop από το Hip-Hop που νομίζουν ότι είναι ο Υποχθόνιος και ο κάθε Υποχθόνιος, αυτή είναι η διαφορά. Σήμερα,στις ημέρες μας υπάρχει μια μεγάλη στροφή του κόσμου προς το Hip-Hop, πιστεύω ότι έχει να κάνει και με τα προβλήματα που υπάρχουν στις μέρες μας,ο κόσμος ψάχνει μια λύση,μπορεί να προσφέρει μια ζεστασιά,μια παρηγοριά και αυτό ποτέ δεν θα τελειώσει. Πάντα θα υπάρχουν και όμως καλλιτέχνες που θα το διαστρεβλώνουν και θα πηγαίνουν σε άλλα πράγματα, εναλλακτικά πράγματα, εμπορικά καθαρά, δηλαδή ποπ, που μπορούν έτσι να ακουστούν.Ας πούμε ότι ένας rapper ζει από αυτό,δηλαδή βγάζει χρήματα από μπλουζάκια,συναυλίες κτλ,πιστεύετε ότι είναι ένα είδος ''αμαρτίας'';
Lobo Amarillo: Μακάρι να μπορούσα να βγάλω λεφτά από τη μουσική,να ήμουν τόσο τυχερός ώστε κάποιος κόσμος να μπορέσει με ακούσει και να μου δώσει τη δυνατότητα να του δώσω περισσότερα πράγματα, μη κάνοντας κάτι άλλο και κάνοντας μουσική, κατάλαβες; Αυτή είναι η καύλα μου, μακάρι να μπορούσα από το πρωί μέχρι το βράδυ να κάνω μουσική, δηλαδή αν ήταν να μη δουλεύω 12-14 ώρες την ημέρα, δεν θα το έκανα. Αν μπορούσα να βγάλω τα έξοδά μου,το ενοίκιό μου από τη μουσική,θα έκανα αυτό ρε φίλε. Είναι πολύ παρεξηγημένο θεωρώ,αν ο άλλος βγάζει λεφτά και το κάνει καλά μπράβο του.
Innovative: Δεν είναι κάτι εύκολο γενικά,αν σκεφτείς τι έχει περάσει ο άλλος για να φτάσει στο σημείο να ζει από αυτό.Θέλει ιδρώτα,θέλει πολύ κόπο,πρέπει να έχουν περάσει και κάποια χρόνια. Δεν είναι απλή υπόθεση.
Πώς είναι να έχεις συνηθίσει να ακούς κάποιον,ή ένα συγκρότημα,να πηγαίνεις σε ένα live και να τους βλέπεις και μετά από λίγο καιρό εσύ να κάνεις μουσική και να είσαι πάνω στη σκηνή βλέποντας κόσμο από κάτω;
Innovative: Την ώρα που είσαι πάνω στη σκηνή δεν περιγράφεται το συναίσθημα,όταν βλέπεις τον κόσμο να ανταποκρίνεται νιώθεις ένα μαζί του. Και αυτός είναι ο σκοπός εκείνη τη στιγμή,να περάσεις όσο καλύτερα γίνεται εσύ,να περάσουν καλά και αυτοί μαζί σου. Σίγουρα,πάντα ονειρεύεσαι,ποτέ δε σταματάς να ονειρεύεσαι. Κάνεις την αρχή και μετά θέλεις να εξελιχθείς,να γνωρίσεις και άλλα άτομα που έχουν εμπειρία και έχουν να σου δώσουν,μετά να μπορείς να δώσεις και εσύ σε άλλα και έτσι είναι ένας υγιής τρόπος να προχωράς μπροστά.
Lobo Amrillo: Αυτό που είπε είναι μεγάλο θέμα,η εξέλιξη,να μην μένεις σταθερός να πιστεύεις στον εαυτό σου και όσο πιστεύεις στον εαυτό σου γίνεσαι καλύτερος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πράγμα από το να αισθάνεσαι ότι γίνεσαι καλύτερος και να το πιστέψεις,γιατί έτσι δίνεις πάτημα. Σε ό,τι live έχω παίξει από κάτω είναι οι δικοί μου,οπότε αυτό το γουστάρω περισσότερο από όλα,οι καλοί μου φίλοι που με γουστάρουν ως Θεοδόση και κατ'επέκταση σαν Lobo,αλλά εμένα το ''Θεοδόσης'' με ενδιαφέρει περισσότερο από το ''Lobo''. Δηλαδή ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης που παίζουμε μαζί και γουστάρουμε,παίζουμε αρχικά επειδή είμαστε μαζί σαν άνθρωποι και μετά η μουσική μας φέρνει ακόμα πιο κοντά.Κοίτα,εγώ Mobb Deep δεν πρόκειται να γίνω,όχι ότι δεν θέλω να γίνω ή ότι δεν το ονειρεύομαι πως κάποια στιγμή θα μπορούσα να γίνω,ούτε θα παίξω σε 80.000 κόσμο,οπότε δεν θα μπορέσω να νιώσω το συναίσθημα του: «Ουάου,τι είναι αυτό;» κάτι το οποίο σε καταβάλει. Αλλά όσο μπορούμε να έχουμε τον άλλο από κάτω να γουστάρει,γουστάρουμε διπλά. Όσοι και να'ναι 10-20-50-200-1000,και μόνο που τους βλέπω να λένε στίχους μου εγώ ανατριχιάζω.
Μια κριτική που ασκείται καμιά φορά στην ραπ,είναι ότι χρησιμοποιεί εκφράσεις που ενδεχομένως να ενοχλεί μια κατηγορία ανθρώπων. Σας έχει τύχει ποτέ σε live ή από κοντά ή στο Facebook/Youtube να πει κάποιος ότι αυτό δεν πρέπει να το λέτε, ότι είναι προσβλητικό κτλ;
Innovative: Δεν έχει τύχει σε εμένα ποτέ.
Lobo Amarillo: Εμένα μου έχει συμβεί. Γενικότερα έχω κάτσει σε φάση που είναι κράξιμο για στίχο μου,για κάποια λόγια. Εγώ ό,τι σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή θα το πω,και πολλές φορές μπορεί να είναι και μαλακία,αλλά άμα ανοίξει το στόμα δεν κλείνει ρε φίλε,δηλαδή όταν θέλεις κάτι να πεις,θα το πεις. Έχω ακούσει διάφορα,αλλά δεν δίνω σημασία. Το θέμα είναι να στηρίζεις αυτά που λες και να μην αφήνεις τους άλλους να σε καβαλήσουν,όταν είσαι άνθρωπος έχεις βούληση και άποψη,τώρα αν μπορείς να υπερασπιστείς αυτή την άποψη είναι μαγκιά σου.
Πόσο σημαντικό θεωρείτε να υπάρχει ραπ στο Ρέθυμνο;
Innovative: Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει παντού, βέβαια επειδή το Ρέθυμνο είναι η πόλη που μεγάλωσα και έκανα τα πρώτα μου βήματα,μακάρι να μπορούσα να κάνω όλο το Ρέθυμνο να ακούει τη μουσική μου,όχι με την έννοια ότι έχω κάποιο άχτι,αλλά επειδή παλιότερα ας πούμε άκουγαν περισσότερο σε σχέση με τώρα,θα ήθελα πάλι να έβλεπα κάτι τέτοιο. Επίσης το Ρέθυμνο δεν είναι Αθήνα,δεν υπάρχουν χορηγοί για να βγουν φεστιβάλ σε σχέση με το παρελθόν,στην Αθήνα ας πούμε είναι πιο εύκολο.
Lobo Amarillo: Εγώ όταν ήρθα στο Ρέθυμνο ήμουν 25 χρονών, βρήκα πολλά πράγματα έτοιμα αλλά πρόσφερα εξίσου πάρα πολλά. Έτρεξα events,προσπαθούσα να βγάλω συναυλία και όχι απαραίτητα για εμένα,αλλά για να γουστάρει ο κόσμος,ήθελα να συνεισφέρω.Πάντως το Ρέθυμνο σε σχέση με άλλες πόλεις είναι παράδεισος και σε αυτό φταίει ο φοιτητής. Στο ότι είστε φοιτητούπολη καθαρά,ζείτε σε ρυθμούς φοιτητή και οι φοιτητές φέρνουν ένα εναλλακτικό ρεύμα,και ένα εναλλακτικό ρεύμα στην προκειμένη περίπτωση είναι το ραπ ή και το Hip-Hop γενικότερα.
Κάποιοι δεν θέλουν να πληρώνουν για να ακούσουν και κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα με αυτό,τι έχετε να σχολιάσετε;
Lobo Amarillo: Πλέον, πρέπει να συνεισφέρεις και εσύ για να ακούσεις τον καλλιτέχνη που γουστάρεις. Ακόμα και τσάμπα να είναι η είσοδος πρέπει να πας να πιεις 2-3 μπύρες, γιατί είναι αυτό που έλεγε και ο Γιάννης πριν, δεν υπάρχουν χορηγοί, δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά και τα τρέχουμε όλα μόνοι μας και σε αυτό έχουμε ακούσει μεγαλύτερο κράξιμο από ό,τι να γράψουμε μια μαλακία σε ένα κομμάτι, για αυτούς δηλαδή μαλακία,αλλά στο θέμα της εισόδου στο να πληρώσεις για να ακούσεις τον άλλο έχουμε φάει μεγαλύτερο κράξιμο. Πολλές φορές έρχονται παιδιά από Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ηράκλειο και όλη αυτή η διαδικασία θέλει χρήματα.
Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;
Innovative: Εγώ ετοιμάζω παραγωγές, μερικά live, βίντεο με κάποια τραγούδια στο youtube, με τον Λακωνικό επίσης ετοιμάζω μια δουλειά που θα είναι αυτός στα ραπ, με τον Έκαστο που είναι και αυτός φίλος, όσο μπορούμε δουλεύουμε πάνω στη μουσική μας.
Lobo Amarillo: Με έχει ''καταπιεί'' λίγο η δουλειά οπότε είναι ζόρικο για εμένα αυτή τη στιγμή να ασχοληθώ με τη μουσική,δουλεύω καμιά φορά 12-14 ώρες την ημέρα επειδή κάνω δύο δουλειές. Όπως και να'χει φτιάχνουμε τώρα εδώ το στούντιο, και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Δούλευα έναν δίσκο,αλλά τον παράτησα γιατί με κούρασε,μου έπαιρνε πολύ χρόνο, κάποια τραγούδια με χαλούσαν. Πάντως κάποια από αυτόν τον δίσκο θα ανέβουν στοYoutube.
Ακολούθησε τo blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου