Καταραμένες γραμμές

Γράφει ο Θάνος Ι. Κουλουβάκης


Καλησπέρα.

Εγώ δε γεννήθηκα εδώ,
ούτε μεγάλωσα εδώ·
ούτε ξέρω πως βρέθηκα να ζω
σ' αυτή την πόλη
και ν' αναζητώ μια ανθρώπους
και μια εσένα.

Δεν ξέρω πώς βρέθηκα
σ' αυτή τη γειτονιά να καπνίζω
και να παρακαλάω για πρόωρους θανάτους
και αιώνιους έρωτες.

Καλησπέρα.

Χτες το βράδυ που βγήκαμε και τα ήπιαμε,
μέχρι που ζαλίστηκες,
ήθελα να σου δώσω ένα φιλί
και να μη σε αφήσω να φύγεις.

Όμως και φιλιά ξέχασα να δίνω
και να σου μιλώ ντόμπρα ξέχασα
και να σ' αγαπάω ξέχασα
και να μ' αγαπώ.

Όμως πιο πολύ έχω ξεχάσει
πώς είναι να ηδονίζεται κανείς
σ' αυτή την άρρωστα μονότονη πόλη,
που όλο μάς διαλύει τα όνειρα
και μας πουλάει παραμύθια για καλύτερες ζωές
που δεν έρχονται ποτέ.

Καλησπέρα.

Η καρδιά μου δεν αντέχει τις διαταγές
και τις απαιτήσεις·
χάνω τις ιδέες.
Με μπουκώνουν, τα τσογλάνια, με αγένεια
για να μην εκτιμώ ούτε τον εαυτό μου,
ούτε και κανέναν άλλο.

Το κεφάλι μου πονάει
από το θόρυβο του δρόμου.

Μου σκοτώνει τις ιδέες αυτός ο θόρυβος
και τα μηχανάκια
τις θάβουν κάτω από την άσφαλτο.

Σκουφά, Θεμιστοκλέους, Σόλωνος·
καφέ στα Εξάρχεια
ή στο Κολωνάκι.
Δε γράφω ούτε γραμμή.

Καλησπέρα.

Μου έχουν κλέψει εδώ και χρόνια τα όνειρα·
τώρα μου έκλεψαν και τις γραμμές.
Κόκκινη, πράσινη, μπλε.

Δεν γίνονται και ποιήματα οι συρμοί.

Ακολούθησε τον Θάνο:
Facebook: @Θάνος Ι. Κουλουβάκης

Ακολούθησε το blog μας: 
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi