Η φωτογράφος Άννα Γεωργίου μας εξηγεί πώς η τέχνη της φωτογραφίας μπορεί να γίνει ένας πολύ όμορφος τρόπος έκφρασης.
Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης
Φωτογραφία: Εύα Κρίκη
Άννα,εάν μπει κάποιος στη σελίδα σου θα δει ότι φωτογραφίζεις κυρίως ανθρώπους.Και όχι τοπία ας πούμε ή κάτι άλλο.Γιατί;
O άνθρωπος για εμένα έχει περισσότερο ενδιαφέρον,μου ταιριάζει ίσως περισσότερο να φωτογραφίζω ανθρώπους.Πιο πολύ με εμπνέουν οι άνθρωποι.Δεν έχω επιχειρήσει ιδιαίτερα να φωτογραφίσω αντικείμενα ή τη φύση ή οτιδήποτε άλλο,θα ήθελα να το επιχειρήσω κάποια στιγμή.
Είδα ότι έχεις κάνει και μερικά αυτοπορτρέτα.
Ναι η αλήθεια είναι ότι πιο εύκολα μου βγαίνουν τα αυτοπορτρέτα γιατί είναι αυτό ακριβώς που έχω στο μυαλό μου,είναι οι δικοί μου προβληματισμοί,είναι το μέσα μου,είναι οι στιγμές που θέλω να εκφραστώ.Μπορεί να έχει συμβεί κάτι και να είμαι θλιμμένη,μπορεί να έχει συμβεί κάτι και να είμαι χαρούμενη και οπότε είναι πιο εύκολο για μένα.Λέω ας πούμε σήμερα:<<Χμ,είμαι κάπως σήμερα,θέλω να με φωτογραφίσω>> και το κάνω για μένα,είναι ένας δικός μου τρόπος έκφρασης .
Έπαιζες με κάμερες από μικρή ηλικία;
Όχι,δεν είχα αυτή την περιέργεια που λένε πολλοί φωτογράφοι ότι έπιαναν την μηχανή από μικροί και ό,τι έβλεπαν ήθελαν να το τραβήξουν.Το έβλεπα κάπως διαφορετικά σαν παιδί,έβλεπα κάμερες και ήθελα να πάω να ποζάρω,να μείνει η αναμνηστική φωτογραφία,να τη βλέπω μετά από χρόνια και να σκέφτομαι πώς ήμουν.Πιο μικρή είχα άλλες ανησυχίες,έγραφα νουβέλες και κάποια από αυτά τα είχαν δημοσιεύσει σε εφημερίδες.Η φωτογραφία ήρθε πολύ αργότερα και προέκυψε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου,ξαφνικά απλά ό,τι έβλεπα ήθελα να το αποτυπώσω,να εκφράσω αυτό που νιώθω εκείνη τη στιγμή.Είναι σημαντικό να αγαπάς αυτό που κάνεις και κυρίως να ξέρεις γιατί το κάνεις.
Έχεις δουλέψει ποτέ ως φωτογράφος επαγγελματικά;
Όχι καθαρά ερασιτεχνικά για εμένα.Εάν προκύψει κάποια στιγμή κάτι που με ενδιαφέρει δεν θα πω όχι,αλλά δεν το έχω σαν αυτοσκοπό να το κάνω αυτό για να βγάζω χρήματα.
Είσαι από τους φωτογράφους που τους αρέσει να κάνουν ταξίδια και να φωτογραφίζουν το οτιδήποτε βλέπουν εκεί;
Ναι είμαι,αλλά στα ταξίδια βγάζω πιο πολύ αναμνηστικές φωτογραφίες.Δηλαδή δεν είναι στόχος μου να πάω ταξίδι και να βγάλω απίστευτες φωτογραφίες.Για εμένα μια φωτογραφία από ένα ταξίδι μπορεί να είναι κάτι άκυρο,μια στιγμή που την έχω εγώ συνδυάσει κάπως στο μυαλό μου.Δηλαδή είχα πάει Ιταλία στο τελευταίο μου ταξίδι,και η φωτογραφία που μου έχει μείνει και μου θυμίζει πάντα το ταξίδι αυτό είναι η στιγμή που μια φίλη μου λίγο πριν βγει από το ντουζ την έβγαλα φωτογραφία.Δεν είναι το μαγικό τοπίο που το έχουν φωτογραφίσει τόσοι και τόσοι καλύτερα από εμένα και που μπορείς να το βρεις στο ίντερνετ.Θέλω κάτι δικό μου,που να έχει τη δική μου ταυτότητα,στο κάθε ταξίδι.Μπορεί να είναι οτιδήποτε.Μπορεί να είναι και μια αφίσα σε ένα δρόμο.
Βλέπεις ταινίες,σειρές;
Αγαπώ περισσότερο τις ταινίες,με έχουν βοηθήσει και φωτογραφικά,τώρα τελευταία ψάχνω σκηνοθέτες.Θα δω ας πούμε 6,7,8 ταινίες ενός σκηνοθέτη μετά θα πάω στον επόμενο.Αγαπημένος είναι ο Ταρκόφσκι,γιατί έχει πολύ συναίσθημα,πολλά νοήματα,μπαίνει μέσα στον άνθρωπο.Αν και πολύς κόσμος βρίσκει τις ταινίες του βαριές και καταθλιπτικές,εγώ τις βρίσκω υπέροχες.Ένας άλλος είναι ο Μπέργκμαν,πολύ καλός,πιο περιγραφικός σε σχέση με τον Ταρκόφσκι.Επίσης ο Κισλόφσκι είναι πολύ καλός,ωραία χρώματα,μου αρέσει πάρα πολύ φωτογραφικά.Ο Γουόνγκ Καρ Γουάι ακόμα,τρελάθηκα με τις ταινίες του είναι έμπνευση φωτογραφική.
Τι μουσική ακούς;
Πιο πολύ ροκ,από κλασικό ροκ μέχρι πιο βαρύ ροκ,ηλεκτρονική industrial,post punk,τζαζ.Γενικά αγαπημένοι καλλιτέχνες: Joy Division David Bowie,Iggy Pop,Nick Cave,Bob Dylan,Jim Morrison.Όταν βγάζω φωτογραφίες όμως ακούω συνήθως κλασική μουσική.
Σου αρέσει να διαβάζεις;
Ναι,αμέ.Ποίηση,λογοτεχνία.Ελύτης,Αναγνωστάκης,Λειβαδίτης,Γώγου,Καρούζο.Είναι πολλοί να σου πω την αλήθεια,τώρα διαβάζω Ντοστογιέφσκι ας πούμε.
Τι είναι φωτογραφία για εσένα;
Είναι μνήμη,είναι η παιδική ηλικία,είναι το χέρι της μαμάς μου,είναι ένα σινεμά,η μουσική στις ταινίες,είναι οι έρωτες,είναι τα πάθη,είναι οι ανασφάλειες,είναι οι δαίμονες,οι άγγελοι,είναι η ταύτιση με τους πρωταγωνιστές στις ταινίες.
Ετοιμάζεις κάποιο καινούργιο Project;
Ναι,το δουλεύω περίπου ένα χρόνο.Θα είναι φωτογραφίες με ανθρώπους που συναναστρέφομαι,οι φίλοι μου,η οικογένειά μου,άνθρωποι που τους ξέρω.Δεν θα είναι δηλαδή όπως στο προηγούμενο που φωτογράφιζα άτομα που δε γνώριζα,θα είναι πιο πολύ η σχέση μου με αυτούς τους ανθρώπους,η σχέση τους με τον εαυτό τους,η σχέση τους με τον φωτογραφιζόμενο χώρο.Θέλω να κάνω και ένα μικρό βιβλίο πάνω σε αυτή τη σειρά.
Υπήρξε κάποιος όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι,ο οποίος σου έμαθε μερικά παραπάνω πράγματα γύρω από την τέχνη;
Ναι με βοήθησε ο Μανώλης Καραταράκης.Έχω πάρει πολλά θετικά πράγματα από τον Μανώλη,κι όλη αυτή την πορεία μου την χρωστάω σε μεγάλο βαθμό στο Μανώλη.Με έχει βοηθήσει να εμβαθύνω.
Ακολούθησε τo blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Φωτογραφίες από το site της www.annageorgiou.weebly.com
Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης
Φωτογραφία: Εύα Κρίκη
Άννα,εάν μπει κάποιος στη σελίδα σου θα δει ότι φωτογραφίζεις κυρίως ανθρώπους.Και όχι τοπία ας πούμε ή κάτι άλλο.Γιατί;
O άνθρωπος για εμένα έχει περισσότερο ενδιαφέρον,μου ταιριάζει ίσως περισσότερο να φωτογραφίζω ανθρώπους.Πιο πολύ με εμπνέουν οι άνθρωποι.Δεν έχω επιχειρήσει ιδιαίτερα να φωτογραφίσω αντικείμενα ή τη φύση ή οτιδήποτε άλλο,θα ήθελα να το επιχειρήσω κάποια στιγμή.
Είδα ότι έχεις κάνει και μερικά αυτοπορτρέτα.
Ναι η αλήθεια είναι ότι πιο εύκολα μου βγαίνουν τα αυτοπορτρέτα γιατί είναι αυτό ακριβώς που έχω στο μυαλό μου,είναι οι δικοί μου προβληματισμοί,είναι το μέσα μου,είναι οι στιγμές που θέλω να εκφραστώ.Μπορεί να έχει συμβεί κάτι και να είμαι θλιμμένη,μπορεί να έχει συμβεί κάτι και να είμαι χαρούμενη και οπότε είναι πιο εύκολο για μένα.Λέω ας πούμε σήμερα:<<Χμ,είμαι κάπως σήμερα,θέλω να με φωτογραφίσω>> και το κάνω για μένα,είναι ένας δικός μου τρόπος έκφρασης .
Έπαιζες με κάμερες από μικρή ηλικία;
Όχι,δεν είχα αυτή την περιέργεια που λένε πολλοί φωτογράφοι ότι έπιαναν την μηχανή από μικροί και ό,τι έβλεπαν ήθελαν να το τραβήξουν.Το έβλεπα κάπως διαφορετικά σαν παιδί,έβλεπα κάμερες και ήθελα να πάω να ποζάρω,να μείνει η αναμνηστική φωτογραφία,να τη βλέπω μετά από χρόνια και να σκέφτομαι πώς ήμουν.Πιο μικρή είχα άλλες ανησυχίες,έγραφα νουβέλες και κάποια από αυτά τα είχαν δημοσιεύσει σε εφημερίδες.Η φωτογραφία ήρθε πολύ αργότερα και προέκυψε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου,ξαφνικά απλά ό,τι έβλεπα ήθελα να το αποτυπώσω,να εκφράσω αυτό που νιώθω εκείνη τη στιγμή.Είναι σημαντικό να αγαπάς αυτό που κάνεις και κυρίως να ξέρεις γιατί το κάνεις.
Έχεις δουλέψει ποτέ ως φωτογράφος επαγγελματικά;
Όχι καθαρά ερασιτεχνικά για εμένα.Εάν προκύψει κάποια στιγμή κάτι που με ενδιαφέρει δεν θα πω όχι,αλλά δεν το έχω σαν αυτοσκοπό να το κάνω αυτό για να βγάζω χρήματα.
Είσαι από τους φωτογράφους που τους αρέσει να κάνουν ταξίδια και να φωτογραφίζουν το οτιδήποτε βλέπουν εκεί;
Ναι είμαι,αλλά στα ταξίδια βγάζω πιο πολύ αναμνηστικές φωτογραφίες.Δηλαδή δεν είναι στόχος μου να πάω ταξίδι και να βγάλω απίστευτες φωτογραφίες.Για εμένα μια φωτογραφία από ένα ταξίδι μπορεί να είναι κάτι άκυρο,μια στιγμή που την έχω εγώ συνδυάσει κάπως στο μυαλό μου.Δηλαδή είχα πάει Ιταλία στο τελευταίο μου ταξίδι,και η φωτογραφία που μου έχει μείνει και μου θυμίζει πάντα το ταξίδι αυτό είναι η στιγμή που μια φίλη μου λίγο πριν βγει από το ντουζ την έβγαλα φωτογραφία.Δεν είναι το μαγικό τοπίο που το έχουν φωτογραφίσει τόσοι και τόσοι καλύτερα από εμένα και που μπορείς να το βρεις στο ίντερνετ.Θέλω κάτι δικό μου,που να έχει τη δική μου ταυτότητα,στο κάθε ταξίδι.Μπορεί να είναι οτιδήποτε.Μπορεί να είναι και μια αφίσα σε ένα δρόμο.
Βλέπεις ταινίες,σειρές;
Αγαπώ περισσότερο τις ταινίες,με έχουν βοηθήσει και φωτογραφικά,τώρα τελευταία ψάχνω σκηνοθέτες.Θα δω ας πούμε 6,7,8 ταινίες ενός σκηνοθέτη μετά θα πάω στον επόμενο.Αγαπημένος είναι ο Ταρκόφσκι,γιατί έχει πολύ συναίσθημα,πολλά νοήματα,μπαίνει μέσα στον άνθρωπο.Αν και πολύς κόσμος βρίσκει τις ταινίες του βαριές και καταθλιπτικές,εγώ τις βρίσκω υπέροχες.Ένας άλλος είναι ο Μπέργκμαν,πολύ καλός,πιο περιγραφικός σε σχέση με τον Ταρκόφσκι.Επίσης ο Κισλόφσκι είναι πολύ καλός,ωραία χρώματα,μου αρέσει πάρα πολύ φωτογραφικά.Ο Γουόνγκ Καρ Γουάι ακόμα,τρελάθηκα με τις ταινίες του είναι έμπνευση φωτογραφική.
Τι μουσική ακούς;
Πιο πολύ ροκ,από κλασικό ροκ μέχρι πιο βαρύ ροκ,ηλεκτρονική industrial,post punk,τζαζ.Γενικά αγαπημένοι καλλιτέχνες: Joy Division David Bowie,Iggy Pop,Nick Cave,Bob Dylan,Jim Morrison.Όταν βγάζω φωτογραφίες όμως ακούω συνήθως κλασική μουσική.
Σου αρέσει να διαβάζεις;
Ναι,αμέ.Ποίηση,λογοτεχνία.Ελύτης,Αναγνωστάκης,Λειβαδίτης,Γώγου,Καρούζο.Είναι πολλοί να σου πω την αλήθεια,τώρα διαβάζω Ντοστογιέφσκι ας πούμε.
Τι είναι φωτογραφία για εσένα;
Είναι μνήμη,είναι η παιδική ηλικία,είναι το χέρι της μαμάς μου,είναι ένα σινεμά,η μουσική στις ταινίες,είναι οι έρωτες,είναι τα πάθη,είναι οι ανασφάλειες,είναι οι δαίμονες,οι άγγελοι,είναι η ταύτιση με τους πρωταγωνιστές στις ταινίες.
Ετοιμάζεις κάποιο καινούργιο Project;
Ναι,το δουλεύω περίπου ένα χρόνο.Θα είναι φωτογραφίες με ανθρώπους που συναναστρέφομαι,οι φίλοι μου,η οικογένειά μου,άνθρωποι που τους ξέρω.Δεν θα είναι δηλαδή όπως στο προηγούμενο που φωτογράφιζα άτομα που δε γνώριζα,θα είναι πιο πολύ η σχέση μου με αυτούς τους ανθρώπους,η σχέση τους με τον εαυτό τους,η σχέση τους με τον φωτογραφιζόμενο χώρο.Θέλω να κάνω και ένα μικρό βιβλίο πάνω σε αυτή τη σειρά.
Υπήρξε κάποιος όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι,ο οποίος σου έμαθε μερικά παραπάνω πράγματα γύρω από την τέχνη;
Ναι με βοήθησε ο Μανώλης Καραταράκης.Έχω πάρει πολλά θετικά πράγματα από τον Μανώλη,κι όλη αυτή την πορεία μου την χρωστάω σε μεγάλο βαθμό στο Μανώλη.Με έχει βοηθήσει να εμβαθύνω.
Ακολούθησε τo blog μας:
Facebook: @Δημοσιογραφική αναταραχή
Instagram: @dimosiografiki_anataraxi
Φωτογραφίες από το site της www.annageorgiou.weebly.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου