Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διαφήμιση: γένους θηλυκού

Γράφει η Τσαμπίκα Βασιλειάδη,ποιήτρια-αρθρογράφος
Γεννιέσαι γυναίκα. Ροζ πεταλουδίτσες, ροζ κρεβατάκια, παιχνιδάκια. Ροζ σκέψεις και συναισθήματα. Μεγαλώνεις, σκέφτεσαι και ονειρεύεσαι μέσα από τα μάτια του λοιπού κόσμου. Μαθαίνεις να υπηρετείς την ομορφιά, ξέροντας μια μέρα πως θα στο ξεπληρώσει. 
 Η κοινωνία-η μεγάλη μας μάνα-σε παρακολουθεί στενά κι αν κάνεις κάποιο βήμα έξω από τον δρόμο που σου επιβλήθηκε θα το πληρώσεις ακριβά. Απομόνωση, κοροϊδία. Να είσαι το πρότυπο ομορφιάς όπως αρμόζει σωστά σε μια κυρία. Αλλιώς δεν είσαι χρήσιμη.
Το νέο όπλο τους όπλο οι διαφημίσεις, εκείνοι ξέρουν. Παίρνουν την γυναίκα-την ιδέα της-απομονώνουν την απαλή και όμορφη της φύση από την ανθρώπινη, την φθαρτή, την ζωντανή. Αντικειμενοποίηση. Ποντάροντας σε σένα-σε κάθε εσένα- που θαμπωμένος από τις σειρήνες θα προβεί σε αγορά. 
 «Να κερδίσουμε τις γυναίκες φίλε μου, θέλω κι εγώ μια τέτοια!» Ε ναι αφού το αποφάσισες ποια είμαι εγώ να σου φέρω αντίρρηση; Η γυναίκα ούτως ή άλλως πρέπει να είναι κομψή κι ευγενική, η διαφήμιση υποσχέθηκε πως θα σου πλύνει και τα πόδια.
Και προφανώς ως όν αβρό δεν έχει δικαίωμα να πολεμήσει, πρέπει να είναι αδύναμο. Είναι πολλές. Είναι η γυναίκα που ορκισμένο θύμα κλαίει και πονά για τον άπιστο σύζυγο και αφού καταστρέψει δυο τρία υλικά αγαθά-προφανώς!-τον δέχεται πίσω. Εκείνη, που μετά από ώρες δουλειάς, καρτερικά περιμένει στο σπίτι μέσα στην ποδίτσα της τον άνδρα να γυρίσει, να τον φροντίσει και να του κάνει παιδιά να έχει να κουβαλά κι άλλα στην πλάτη της.
 Τα σκουπίδια που προσπαθούν να μας ταΐσουν οι διαφημίσεις βρωμάνε από χιλιόμετρα, φτάνει να είσαι νοήμων άνθρωπος της εποχής και να μην βαδίζεις με μάτια κλειστά. Η γυναίκα και ο άνδρας ανήκουν στο ανθρώπινο είδος, βεβαίως με τις διαφορές τους-είναι η φύση μας τέτοια- αλλά δεν παύουν να είναι ισότιμοι. 
 Το γεγονός πως ακόμα και στον αιώνα που ζούμε αντιμετωπίζονται διαφορετικά φταίει κάθε ένας από μας ξεχωριστά. Αν εγώ, εσύ και κάθε ανθρώπινο όν πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη δεν σταματήσει να βλέπει την γυναίκα σεξιστικά και ως ένα αδύναμο μέσο που θα του επιφέρει κέρδος, καμία εταιρία και κανένας διαφημιστής δεν θα πάψει να το κάνει, αντίστοιχα.
 Και κάτι τελευταίο, μια αποσαφήνιση. Αυτή η σεξιστική στάση απέναντι στην γυναίκα δεν οφείλεται απλά στους άντρες. Το πρόβλημα είναι γενικό, διότι υπάρχουν γυναίκες εκεί έξω που θα πλασάρουν το νάζι τους, την ομορφιά τους, το σώμα τους, τον εαυτό τους τον ίδιο για να επιτεύξουν τον στόχο τους χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. 
Όχι άλλος εξευτελισμός. Σεβασμός στον εαυτό μας πρώτα και μετά σ’ όλο το ανθρώπινο είδος, γυναίκες και άντρες

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Κρίση πανικού! Το καλύτερο δώρο που έχω λάβει στη ζωή μου!»

Γράφει η Ελβίνα Μποτονάκη, συγγραφέας και σκηνοθέτρια Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν έρχεσαι αντιμέτωπος πρώτη φορά με μια κρίση πανικού είναι:<< Πεθαίνω, σβήνω, χάνομαι! >>, << Αυτό ήταν, ήρθε το τέλος μου! >>, << Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες! >>. Τελικά όμως κάπως επιβίωσες! Γιατί στην πραγματικότητα η κρίση πανικού δεν ήρθε για να σε σκοτώσει.Τουναντίον. Ήρθε για να σε σώσει!  Υπήρχαν πάντα αυτές οι φορές. Οι φορές που προσωπικά ονόμαζα ''ορισμένες φορές'' ή ''μερικές φορές''. '' Ορισμένες φορές'' λοιπόν, ενώ όλα έδειχναν στη ζωή μου να έχουν πάρει το δρόμο τους και να έχω αυτά που φαινομενικά επιθυμούσα, ξυπνούσα ένα πρωί και χωρίς προφανή λόγο...δεν ήμουν καλά! Δεν είχα όρεξη να βγω. Αργότερα δεν είχα όρεξη να φάω! Έπειτα δεν είχα όρεξη να δουλέψω! Ακατάσχετες, θλιβερές και απογοητευτικές σκέψεις καταλάμβαναν το νου μου, από τις οποίες δεν μπορούσα να βγάλ...

Ελβίνα Μποτονάκη: «Για μένα το θέατρο είναι ζωή, είναι μαγεία»

Γνωρίστε την Ελβίνα Μποτονάκη, μια γυναίκα που αγωνίζεται, ελπίζει, ονειρεύεται. Ηθοποιός, δασκάλα θεατρικής αγωγής σε παιδιά,σκηνοθέτης και συγγραφέας θεάτρου. Έχει εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη σε παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης,όπως «Τερέζα Ρακέν» του Emil Zola, «Δέρμα στις φλόγες» του Guillem Clua,αλλά και σε άλλες. Έχει πάρει μέρος στη θεατρική παράσταση «Το Μπαμ»του Νικόλα Ανδρουλάκη. Το 2015 αποφασίζει να ιδρύσει τη θεατρική ομάδα Vagabond, να γράψει και να σκηνοθετήσει τη θεατρική παράσταση «Βασιλικώ Καρπώ» και το 2016 να γράψει και να σκηνοθετήσει το νικητήριο θεατρικό έργο σε διαγωνισμό πρωτότυπου θεατρικού έργου «SocialLies2078» στην Αθήνα. Και φυσικά,μας μίλησε για την πρώτη ταινία μικρού μήκους που έγραψε και σκηνοθέτησε τον Αύγουστο του 2016,την «Έρφοι», η οποία προκρίθηκε στο 40ο Διαγωνιστικό Φεστιβάλ ταινιών Δράμας. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Εύα Κρίκη Μπορείς να σκηνοθετήσεις,μπορείς να γράψεις,μπορείς να παίξεις,μπορείς να διδάξεις.Τ...

Συνέντευξη με την κτηνίατρο Αλίκη Χατζηδάκη

Ποια είναι τα οφέλη της στείρωσης; Τι πρέπει να γνωρίζουμε για το καλαζάρ; Η κτηνίατρος Αλίκη Χατζηδάκη απαντάει σε σημαντικά ερωτήματα. Συνέντευξη-επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάκης Φωτογραφίες: Ιωάννα Καταραχιά   Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κτηνιατρική; Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή, γιατί δεν είχα πολλή επαφή με τα ζώα όταν ήμουν μικρή. Η κτηνιατρική όμως έχει πολλούς κλάδους, όπως ο τομέας των παραγωγικών ζώων, ο τομέας των ζώων συντροφιάς και τα τρόφιμα. Όταν εγώ το δήλωσα μου άρεσε ο τομέας των τροφίμων, δηλαδή είχα μια γνωστή που ασχολούνταν με το μέλι, με ελέγχους σε σφαγεία, σε εστιατόρια οπότε αυτό το κομμάτι μου άρεσε και το δήλωσα σαν επιλογή. Όταν πέρασα στη Θεσσαλονική, γνώρισα και το κομμάτι των ζώων συντροφιάς και είδα ότι μου άρεσε περισσότερο τελικά.   Σου έχει τύχει κάποιο περιστατικό έκτακτης ανάγκης;  Ναι αρκετές φορές. Δυστυχώς στο Ρέθυμνο δεν υπάρχει 24ωρη κλινική οπότε, βάζω το κινητό τηλέφωνο εάν χρειαστεί κά...